Jeanette zostaje sama z synem, gdy jej mąż wyjeżdża, po raz kolejny uciekając od problemów. Kobieta wdaje się w romans, który jednak tylko na chwilę pozwala jej poczuć się dziewczyną, jaką była kiedyś - szaloną, atrakcyjną i pełną życia.
- Aktorzy: Carey Mulligan, Jake Gyllenhaal, Ed Oxenbould, Bill Camp, Zoe Margaret Colletti i 15 więcej
- Reżyser: Paul Dano
- Scenarzyści: Paul Dano, Zoe Kazan
- Premiera kinowa: 7 grudnia 2018
- Premiera światowa: 20 stycznia 2018
- Ostatnia aktywność: 30 sierpnia
- Dodany: 11 maja 2018
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
Jeden z mocniejszych filmów roku. Wysublimowany w zdjęciach, ze wspaniałymi kreacjami aktorskimi, a przede wszystkim niezwykle sugestywny i działający na wyobraźnię widza. Oszczędne kino grające na emocjach, stonowane, a jednocześnie niezwykle wyraziste. Warto się z nim zapoznać, bo to dowód na narodziny nowej gwiazdy.
-
Mimo, iż "Kraina wielkiego nieba" jest debiutem solidnym to jednocześnie do bólu poprawnym i spokojnym, stąd też wielu widzów może się rozczarować. Osobiście liczyłam na trochę więcej oryginalności ze strony Paula Dano.
-
Chociaż Dano omija wiele pułapek, jakie czyhają na twórców po raz pierwszy maczających palce w sztuce filmowej, traci też po drodze coś, co stanowiło zawsze największą zaletę debiutanckich produkcji: poczucie artystycznej swobody i chęć eksperymentowania.
-
Jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że Kraina wielkiego nieba to debiut reżyserski - ręce same składają się do oklasków. Ten kameralny dramat w wyjątkowo przemyślany i wysublimowany sposób obrazuje rozpad rodziny widziany oczyma nastolatka.
-
Mimo że momentami przebija się tu brak doświadczenia młodego debiutanta, choćby w utrzymaniu poziomu zniuansowania historii, niewątpliwie ma on spory talent i zdolny do przenikliwych analiz umysł. Choć to dobry aktor, mam nadzieję, że zostanie przy reżyserii, bo to mu wychodzi nawet lepiej.
-
W "Krainie wielkiego nieba" Paul Dano pokazuje drobne tąpnięcia, małe eksplozje i większe implozje, które są solą mieszczańskiego życia, rzeczywistość, która nie dorasta do marzeń, ludzi, którzy nie dorastają do rzeczywistości.
-
Poetycka melancholia w wersji retro, która nie buduje swojej siły na malarsko wystylizowanych kadrach, ale na buzujących autentyzmem emocjach swoich bohaterów.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Pożar trafi wszystko - przyrodę i życie osobiste. Film, jak żywioł ognia rozgrywa się wolno, ale systematycznie. Narracja jest nieśpieszna, fabuła przewidywalna, a mimo wszystko robi ogromne wrażenie. Atutem są znakomite kreacje aktorskie - wybijają się cztery kreacje. Umiejętnie oddany klimat średniomiasteczkowego życia Ameryki z okresu połowy ubiegłego wieku. Piękne, ale dawkowane zdjęcia.
-
Z punktu widzenia czternastoletniego chłopca (Ed Oxenbould) poznajemy jego rodziców, Jeanette (Carey Mulligan) i Jerry'ego (Jake Gyllenhaal). Wycofany chłopiec obserwuje głównie matkę i jej mierzenie się z sobą i oczekiwaniami, jakie ma wobec niej mąż. Carey Mulligan tworzy postać samoświadomą i poważną, a równocześnie niedojrzałą. Dramat rodzinny zbudowany na skomplikowanych charakterach i subtelnych zawiłościach. Czy ma szanse na Oscary? Zdecydowanie tak.
-
Dano zalicza świetny debiut! Tworzy kino urokliwe w swojej prostocie - urzeka ślicznymi krajobrazami, buduje wiarogodny klimat i dostarcza wielu emocji. Przedstawia obraz będącego w kryzysie małżeństwa i adaptacji dziecka do nowej sytuacji a także jego jakże dziecięcej i magicznej wiary w to, iż bajkowy śnieg zwiastuje lepsze jutro.
-