Carey Mulligan od teraz będzie twarzą ruchu #MeToo, bo trudno zapomnieć o tak wyrazistej i wybijającej się ponad przeciętność kreacji. Już tylko dla niej warto sięgnąć po ten film.

Emocjonalny rollercoaster, film bez reszty intrygujący i kapitalnie zagrany.

W bardzo oryginalny i ciekawy sposób podejmuje się trudnych tematów, przy tym również bawi się różnymi konwencjami gatunkowymi. Przede wszystkim jednak to oscarowa rola Carey Mulligan.

Jeśli na pierwszy rzut oka estetycznie można by ją nazwać cukierkową, to w trakcie seansu orientujemy się, że to słodkość z gatunku gumy Shock - w pewnym momencie wykrzywi nam twarz w wyjątkowo cierpkim i niespodziewanym grymasie.

To film podstępny, składający obietnicę - tylko po to, by jej nie dotrzymać i w ten sposób wyrwać widzów spragnionych przemocy z letargu ironicznego spojrzenia. Wymusza postawę zaangażowaną i empatyczną, choć ani przez moment nie popada w łzawość, ani nie sięga po emocjonalny szantaż.

Ma w sobie tyle energii, nerwu i pasji, że nie sposób się na nim nudzić i nie ekscytować. Przy czym wynika to nie tylko z dobrze napisanego scenariusza, który od samego początku przykuwa uwagę, co przede wszystkim z fantastycznej gry Carey Mulligan.

Produkcja, która mogła zadławić się przesadnym feminizmem i banalnością oraz zagubić się w miszmaszu gatunkowym, wyszła z tego obronną ręką. Ma lekkie potknięcia, ale finalnie idzie twardo, dumnie do przodu i szczęśliwie dociera do obranego celu.

Debiutująca w pełnym metrażu reżyserka bezproblemowo łączy kilka gatunków, nie popadając zarazem w nieznośną postmodernistyczną formę. To utwór poważny, mogący posłużyć za głos w dyskusji na temat nadużyć seksualnych, a przy tym na tyle przystępny, by dotrzeć także do masowej publiki.

Tak jak latami myślała o swoim działaniu główna bohaterka, tak ja latami będę pewnie wspominał o Obiecującej. Młodej. Kobiecie. Można się co prawda przyczepić jednego, może dwóch momentów ale nie chcę tego robić. Wole się pocieszyć, że dostałem tytuł, który będzie w ostatnich kilku latach jednym z moich ulubionych. Z niecierpliwością będę również czekał na to, co będzie w stanie pokazać Emerald Fennell, nasza Obiecująca. Młoda. Reżyserka. w przyszłości.

Jest fantastycznie zagrany i sprawnie nakręcony. Bardzo umiejętnie łączy śmiech i smutek i oferuje widzom całą gamę zróżnicowanych emocji. Wierzyć mi się nie chce, że jest to debiut fabularny reżyserki Emerald Fennell.

Ta, i wszelkie inne decyzje: obsadowe, plastyczne, reżyserskie, narracyjne - każdy element filmu Fennell tworzy spójną całość. Jest to zaskakujące, bo gdyby poza kontekst wyjąć i zestawić ze sobą najbardziej skrajnie odmienne sceny z obrazu, te najbardziej pstrokato-cukierkowe z tymi najbardziej nie-na-żarty mrocznymi, mało kto zapewne byłby w stanie od razu wydedukować, że pochodzą z tego samego filmu.

To film o potencjale wstrząsowym. Do ostatniej chwili nie dowierzałam w to, jaki finał miał wieczór kawalerski jednego z bohaterów. Każdy przeczuwając zemstę wybraną przez Cassandrę mógł wyobrażać ją sobie inaczej.

Całość to mieszanka wybuchowa, w której humor przeplata się z niezwykłą powagą i smutkiem. Mimo, że czasem powoduje dyskomfort, to na pewno warto jest poświęcić czas na zaznajomienie się z tym niezwykłym filmem.

Czerpiący pełnymi garściami z gatunku rape and revenge film, który wykorzystuje jedynie tę estetykę do opowiedzenia o czymś ważniejszym niż kinowe exploitation. Rola życia Carey Mulligan.

Kolejny mocny film w oscarowej stawce, wpisujący się w ważną tematykę społeczną, próbujący uświadamiać widza w kwestii kultury gwałtu ale i piętnujący wyraźnie społeczne przyzwolenie na zło. Fabuła ma słabsze momenty i bywa mocno przerysowana, ale całość znakomicie niesie na barkach swoją rolą Carey Mulligan, będąca najjaśniejszym punktem filmu.

Prezentuje poziom wybitny, jeżeli chodzi o "nowoczesne" podejście do rozrywkowej skądinąd fabuły. Ta tylko z samego wierzchu może przypominać łatwo przyswajalny utwór. Pod spodem tkwi mocny dramat, tragedia i godna reprezentacja ery #metoo.

Hybryda kina gwałtu i zemsty z komedią romantyczną. Obiektem eksploatacji nie są już brudne afekty, ale dziewczyńskie sentymenty i miłosne nadzieje.

Emerald Fennell wszystko sobie dobrze przemyślała, dzięki czemu powstało dzieło tak aktualne, jednocześnie zabawne i przerażające. Z bardzo wyrazistą mścicielką, odpowiednią na czasy rosnącego sprzeciwu wobec toksycznych, męskich zachowań. To film ze znakomitym tempem, w którym nie ma miejsca na zbędne sceny. A zakończenie, pogrywające z naszymi przyzwyczajeniami, będzie wzbudzało dyskusje jeszcze po wielu latach od premiery.

Tak, "Obiecująca. Młoda. Kobieta" niewątpliwie jest filmem feministycznym, co nie oznacza, że nudnym lub banalnym - to po prostu czarna komedia, tyle, że na temat. U mnie mocne 8/10, w tym plusik właśnie za to, że poważną kwestię udało się pokazać w taki niby-niepoważny sposób.

To film którego nie spodziewaliście się, że chcecie go zobaczyć, ale absolutnie musicie to zrobić.

Fascynujące i odrażające jednocześnie kino o poszukiwaniu zadośćuczynienia oraz oczyszczenia, skąpane w traumie, poczuciu winy i cukierkowej tonacji audiowizualnej, rozprawiające się z kulturą gwałtu.

Fennell z wdziękiem przemieszcza się po różnych gatunkowych tonacjach, od radosnego romkomu, przez egzystencjalny dramat, aż po charakterny thriller. Nie ważne jednak w jakie rejony podąża, zawsze najważniejsza pozostaje dla niej bohaterka.

Choć opis "Obiecującej. Młodej. Kobiety." może wzbudzać skojarzenia z kinem akcji czy wręcz z kinem superbohaterskim, ostatecznie jest to film zaskakująco przyziemny. Nie wymaga zawieszenie niewiary, by uznać, że do wszystkich przedstawionych w nim wydarzeń mogłoby dojść naprawdę, nie jest odegrany na bazie jednej emocji, a tym samym jego siła oddziaływania okazuje się znacznie większa.

To dzieło o potężnym wydźwięku - oglądając znakomity film Emerald Fennell, byłem pod ogromnym wrażeniem tego, jak udanie zrealizowała ona trudny temat, nie popadając jednocześnie w banał i tani dydaktyzm.

Wbije Was w fotel. Ten film po prostu trzeba zobaczyć.