-
524recenzje
-
523oceny
-
338pozytywnych
-
185negatywnych
-
6.2średnia
-
65%pozytywnych
-
1.0odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
9
Bystry komentarz na temat popkulturowej spuścizny i nostalgii, ale też - co tu dużo mówić - postępującego szaleństwa. Twórcy pochylają się nad kwestią toksycznych fandomów i wpływu krwawego kina na psychikę. To żaden nadęty wykład, a raczej postmodernistyczna zabawa gatunkiem, flirtująca z poprzednimi odsłonami serii.
-
9
Natchniony, postmodernistyczny miszmasz, którego stylistykę podyktowały ulubione produkcje reżysera sprzed lat. Oniryczny, widowiskowy, oparty na logice koszmaru sennego. Do tego pełen blichtru - uwagę zwraca zwłaszcza scenografia, stanowiąca przykładne odwzorowanie centralnego Londynu lat 60. ubiegłego stulecia. Film niemal w stu procentach składa się z gorączkowego rytmu, wibrujących kolorów, kinofilskich czarów oraz muzycznych uniesień.
-
6.7
Zabiera widzów w gorączkową podróż do lat 90., pędzących ku rozwojowi technologicznemu. Serii nadaje zaś nowy, świeży kierunek. Film stanowi udaną mieszankę horroru, fantastyki naukowej, splatterpunka, a chwilami też czarnej komedii. Technicznie to najlepsza odsłona cyklu: wiarygodna, jeśli chodzi o efekt starej taśmy wideo, wyblakła kolorystycznie, pełna audialnego dysonansu i zakłóceń obrazu. Gdyby nie znane nazwiska i napisy początkowe, film można by uznać za rzeczywistą zaginioną taśmę VHS.
-
6
Jak na film fanowski ogląda się go przyzwoicie. Choć widać, że twórcy operowali niskim budżetem, udało się go spożytkować jak należy. Sceny uśmierceń zaaranżowano w oparciu o praktyczne efekty gore, obraz jest ostry, wyraźny, należycie oświetlony. Film mógłby być ciut krótszy, ale czas trwania jest uzasadniony. "13 Fanboy" to bowiem przykład kina metafikcyjnego w stylu "Krzyku" i "Nowego koszmaru Wesa Cravena". W finale nie zabrakło twistów w fabule oraz zabawy tropami narracyjnymi.
-
8
To film kręcony wbrew oczekiwaniom: idealnie oddający współczesny zeitgeist, uderzający w lęki trapiące Amerykanów. O pułapkach moralności, samozwańczych siłach porządkowych, współczesnych samosądach. O tworzeniu własnego prawa i systemie ochrony obywatelskiej, który sromotnie nawalił. Twórcy krytykują publiczny lincz i zjawisko kolektywnego myślenia - nie są w tej krytyce ani trochę subtelni. Film jest jednak aktualny i świeży, skłania do refleksji.
Najwyżej ocenione
-
10
Jeden z najważniejszych i najlepszych filmów w historii, arcydzieło sztuki współczesnej. Pod fałszywie ordynarną powłoką kryją się tu pokłady bardzo wyrafinowanych znaczeń. Projekt powstał w najcięższych warunkach, w piekielnym upale i obkupiony został maksymalnym poświęceniem ekipy realizacyjnej. Poświęceniem, które opłaciło się twórcom jak mało komu w branży filmowej.
-
10
Kubrick dobrze postąpił, adaptując powieść Kinga "na wyrywki". Nie chciał stworzyć ekranizacji oczywistej, pedantycznie przetwarzającej książkowe wątki i dzięki temu film sprawia wrażenie ciut zdezorganizowanego. Zło w jego "Lśnieniu" jest nie tylko kuszące, ale też niepojęte, zupełnie nieobliczalne.
-
9
Emocjonalny rollercoaster, film bez reszty intrygujący i kapitalnie zagrany.
-
9
Jeden z najlepiej zmontowanych indie horrorów minionych kilku lat: serię szokujących i agresywnych ujęć układa w rewię upiornych wspaniałości. Taniec neonowych iluminacji wprowadza w hipnotyzujący stan, znakomite są przyprawiające o zawrót głowy zdjęcia, dzięki którym postaci dosłownie wirują w powietrzu, zawieszone między tym a innym wymiarem. Estetyka kadru sama w sobie zbliża "Ekstazę" do "Climaxu" Noégo, a film raz po raz pozostawia nas bez wytchnienia.
-
9
Jest filmem stylowo mrocznym, zawieszonym gdzieś między jawą a fantazją. Enigmatyczny, w znacznej mierze niedopowiedziany, podporządkowany został poetyce snu i może wkupić się w łaski fanów Lovecrafta. Pobrzmiewa tu również osobliwy styl Ingmara Bergmana, a estetycznie budzi "Lighthouse" skojarzenia z epoką kina niemego. Film stanowi wyjątkowe doświadczenie wizualne: wzorowany jest na niemieckim ekspresjonizmie, wyostrza wszystkie cienie, nienaturalne kształty, ślady zgnilizny.
Najniżej ocenione
-
2
Rozpoczyna się jak archaiczny backwoods slasher, a kończy niczym sieczka z sobotniej ramówki Telewizji Puls.
-
2
Marnie wystawiony teatrzyk absurdu i brzydoty. Zaaranżowany komicznie, niepotrafiący utrzymać ciągłości narracyjnej, do tego pełen odpychającej mizoginii. Brakuje "Verotice" sex appealu, natomiast sporo tu sleaze'u i desperacji.
-
2
To nic więcej niż remiks swojego poprzednika, to one-linerowa popisówa, spektakl efektów CGI. Scenariusz filmu jest płaski i jednowymiarowy, a rozmowy między bohaterami bywają tępe. Logika zdarzeń wydaje się mocno pokaleczona.
-
2
Masochistyczni miłośnicy kina klasy "Z" z pewnością nadal szukają zaginionego "arcydzieła", które przyprawi ich o wrzody żołądka i wypali im oczy. Nikłe są szanse, że trafią na pozycję nikczemniejszą niż "Scream". To filmowy półprodukt i najbrzydsze dziecko boomu na slashery.
-
2
Razi brak pomysłu scenarzystów na tytułowego antybohatera, dotychczas wyznaczającego serii "prestiż". W kosmosie bledną jego atuty - jakkolwiek wątpliwe by nie były. Davis nie sypie już dowcipami z zielonego rękawa, a gdy próbuje, polega srogo.
Odrębnie ocenione
-
8
Kontynuacja jest bardziej dynamiczna niż prequel, bywa soczyście sensacyjna, chwilami wręcz wykrzyczana.
-
8
To film kręcony wbrew oczekiwaniom: idealnie oddający współczesny zeitgeist, uderzający w lęki trapiące Amerykanów. O pułapkach moralności, samozwańczych siłach porządkowych, współczesnych samosądach. O tworzeniu własnego prawa i systemie ochrony obywatelskiej, który sromotnie nawalił. Twórcy krytykują publiczny lincz i zjawisko kolektywnego myślenia - nie są w tej krytyce ani trochę subtelni. Film jest jednak aktualny i świeży, skłania do refleksji.
-
9
W recenzjach "Antebellum" często padają oskarżenia o brak delikatności, epatowanie bestialstwem. Nazywa się film "nieprzyjemnym doświadczeniem". Rodzi się tu pytanie, jaki ma być horror o kolektywnej psychopatii i ponadczasowym problemie rasizmu. Wygładzony? Pobłażliwy? Bush i Renz serwują "Antebellum" z realizacyjną brawurą, dzięki czemu dużo będzie się o nim mówiło. Już się mówi. Film ma absolutnie wszystko, co powinno postawić go w jednym rzędzie z "Us" Jordana Peele'a.
-
7
W psychologicznym dreszczowcu "Oblicze mroku" reżyser Assaf Bernstein korzysta z klasycznego leitmotivu, ale buduje na jego kanwie całkiem zaskakującą fabułę. W jego lustrach odbijają się brzydkie prawdy o rzeczywistości − demoniczne moce nie mają na nie większego wpływu.
-
8
Opatrzony nieziemskim klimatem, horror, w którym strach dygocze nam w piersiach w rytm kołatania serca bohaterki. Oz Perkins zbudował dom tak bardzo nawiedzony, że nocy nie spędziłaby w nim chyba nawet Shirley Jackson.
