his name is death 79%, We'll Always Have the Movies 9%, Yippee-ki-yay, motherf*cker! 5%, Filmawka 4%, Movies Room 3%
- Ostatnio dodana recenzja: 10 lipca 2019 (6 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 17 sierpnia 2016 (2 lata temu)
-
421recenzji
-
419ocen
-
265pozytywnych
-
154negatywne
-
6.1średnia
-
63%pozytywnych
-
1.1odrębność
Ostatnio zrecenzowane
-
4.54.56.06.05
Najwięcej do zagrania mają w nowej "Annabelle" aktorzy urodzeni po roku 1995, z trzynastoletnią Mckenną Grace na czele. Film wpisuje się w trend horrorów młodzieżowych à la "It" czy "Stranger Things" oraz horrorów-produktów, które nade wszystko mają dobrze sprzedać się wśród nastolatków/młodych dorosłych. Nie jest to jeden z art-house'owych straszaków o wyrafinowanej formie i nader metaforycznym znaczeniu. -
3.63.63
Nieokrzesany i fallocentryczny: męskim orężem są w nim, poza gotowymi do walki pięściami, jedynie wielkie spluwy w stanie ołowiowej erekcji. Wbrew założeniom twórców aktorzy przodujący wydają się mało urokliwi. Jessiemu T. Usherowi brakuje naturalnej charyzmy, a grającemu jego ojca Samuelowi Jacksonowi - swagu, który był głównym atutem oryginalnego Shafta. W nowej wersji bohater tytułowy to antypatyczny dupek, z którym trudno jest wysiedzieć prawie dwie godziny. -
??3
"Komandosi śmierci" kończą się tandetną sceną pojednania Brada i jego Marcy: ich miłości przyklaskują żołnierze bez imion oraz żadnego znaczenia dla fabuły, całości wtóruje rzewna, soft-rockowa ballada. Wszyscy poruszają się w rytm efektu slow motion. Golan chciał wypuścić "Komandosów..." do kin, ale musiał zadowolić się wydaniem straight-to-video - była to bardzo rozsądna decyzja.
Najwyżej ocenione
-
??10
Film jest przyziemny, a Rudnick spogląda na dylematy bohaterów trzeźwym okiem. Nazwanie "Jeffreya" komediodramatem "gejowskim" byłoby niedopowiedzeniem. Konstrukcja projektu pozwala kolejnym postaciom prowadzić historię do przodu - umożliwia to "character-driven plot". Protagoniści - dobrze przez nas poznani - zdobywają nasze serca. Co rusz burzona jest czwarta ściana, za sprawą tego zabiegu przeżywamy konflikty emocjonalne bohaterów. -
8.08.07.87.89
Jest filmem hipnotyzującym, eleganckim, imponującym warsztatowo. Zrealizowany z rozmachem, zachwyca przede wszystkim scenografią - zbudowaną na podwalinach minimalizmu, ale też oniryczną w swej konstrukcji. Dominują w szwedzkiej wiosce rygorystycznie geometryczne kształty i drewniana zabudowa, ale wizualnie nie ma tu miejsca na nijakość. Aster - ponownie we współpracy z Pawłem Pogorzelskim - wykazuje kubrickowską precyzję w prowadzeniu kamery.
Najniżej ocenione
-
2.82.83.43.41
To przykre, że "Miłość i miłosierdzie" trafia do szerokiej dystrybucji, podczas gdy tak drapieżne i wymagające myślenia kino, jak "Assassination Nation" w całej Warszawie grane było jedynie przez Kinotekę. Wątpię jednak, by przeciętny widz kinowy był nowym dziełem Kondrata zachwycony. Przytomni kinomani są w stanie odróżnić prawdę od obłudy, a "Miłość..." − nawet jeśli pozuje na objawienie polskiej sztuki filmowej − pozostaje mielizną, która nie powinna wychylać się poza archiwa Telewizji Trwam. -
3.43.42.12.11
Ostatnie minuty "Samsona" dadzą niektórym w kość − za sprawą zbędnego nihilizmu i dojmujących kreacji aktorskich też. Obrazowi nadano ton rzewny, chwilami zawodzący, ale nie dajcie się zwieść: oglądacie adaptację literatury fantastycznej, a talentów nadprzyrodzonych pozazdrościłby tytułowemu herosowi sam Wolverine. -
??2
Rozpoczyna się jak archaiczny backwoods slasher, a kończy niczym sieczka z sobotniej ramówki Telewizji Puls.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
6.66.65.05.03
Śmiesznie też nie jest, mimo zapewnień producentów i daremnych przymiarek aktorów do efektywnego żartu. Chuck Norris spędzający na ekranie pięć minut, połowę z tego opowiadając jeden ze słabszych kawałów o sobie samym, nie jest śmieszny. -
4.54.54.64.68
Kontynuacja jest bardziej dynamiczna niż prequel, bywa soczyście sensacyjna, chwilami wręcz wykrzyczana. -
3.83.87
Nie wszystkie komedie muszą być wyrafinowane, nie każda z nich musi być intelektualną szaradą. "Game Over, Man!" to film idealny na późny, sobotni wieczór. Konserwatywni kinomani powinni jednak postawić na nim krzyżyk.