Filmawka
Źródło
Maciej Kędziora 20%, Marcin Kempisty 12%, Kamil Walczak 6%, Albert Nowicki 6%, Andrzej Badek 5%, Bartłomiej Rusek 5%, Maksymilian Majchrzak 5%, Szymon Pietrzak 5%, Martin Reszkie 5% 30 więcej
- Ostatnio dodana recenzja: 21 stycznia 2020 (4 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 28 marca 2018 (1 rok temu)
-
646recenzji
-
544oceny
-
387pozytywnych
-
157negatywnych
-
6.3średnia
-
71%pozytywnych
-
1.0odrębność
Ostatnio zrecenzowane
-
7.87.87.47.47
Nazywam się Dolemite jest zaskakująco wzruszającą historią. Eddie Murphy gra tak, że nie sposób nie trzymać kciuków za jego postać, film zgrabnie przeskakuje od tematów rasowych do slapsticku bądź komedii sytuacyjnej, z prostej opowieści o marzeniach do zabrania głosu w ważnym obecnie temacie reprezentacji na ekranie. -
4.44.43.33.34To propozycja przede wszystkim dla najmłodszych, choć i oni w połowie filmu prawdopodobnie poczują znudzenie. Reszta widzów skupi się na plejadzie mówiących głosem gwiazd zwierząt, dostrzegając przy tym liczne problemy techniczne filmu. -
??7Rok 1987 znakomicie pokazuje nastroje mieszkańców Korei Południowej w tamtym okresie, gdy wciąż mając w pamięci masakrę w Gwangju odważyli się wyjść na ulicę i protestować, walcząc o swoje prawa. Całość dopełnia przyzwoite aktorstwo, sprawiające że film ten stanowi naprawdę wartościową propozycję dla widza.
Najwyżej ocenione
-
8.38.37.77.710
Emocjonalna szczerość i zawahanie dramaturgiczne czynią jej ostatni film wybitnym. W końcu najlepsze portrety to nie te, które spełniają wszystkie akademickie wymagania i odznaczają się perfekcją techniczną, a te, w których widać włożone serce i uczucie. A taki właśnie jest Portret kobiety w ogniu. -
8.38.38.08.010Może wydawać się, że Toy Story 4 to film niezwykle wzniosły i patetyczny. Pomimo tej otoczki wnętrze jest jednak pełne rozmaitości. W najnowszej produkcji studia Pixar można znaleźć dosłownie wszystko - dramat, komedię, kino przygodowe i sensacyjne. -
??10
Film jest przyziemny, a Rudnick spogląda na dylematy bohaterów trzeźwym okiem. Nazwanie "Jeffreya" komediodramatem "gejowskim" byłoby niedopowiedzeniem. Konstrukcja projektu pozwala kolejnym postaciom prowadzić historię do przodu - umożliwia to "character-driven plot". Protagoniści - dobrze przez nas poznani - zdobywają nasze serca. Co rusz burzona jest czwarta ściana, za sprawą tego zabiegu przeżywamy konflikty emocjonalne bohaterów.
Najniżej ocenione
-
3.03.02.22.20
Nie zdziwi mnie jeśli za paręnaście lat uzyska on status kultowego i będzie oglądany na wspólnych sesjach kinematograficznych doznań masochistycznych. Mam jednak nadzieję, że tylko tam. -
2.32.32.02.01
Wychodząc z kina po raz pierwszy poczułem się staro. Patrząc na rzekomo "moje pokolenie" nie potrafiłem się w nim odnaleźć. Wizja społeczności pranków, potencji finansowej, szastania emocjami i pustymi frazesami, nijak miała się do tego z czym miałem do czynienia na co dzień. -
3.33.33.13.11
Prawda jest taka, że po ogromnej porażce jaką była premiera Cataliny i wielu negatywnych opiniach festiwalowych krytyków, ten film po prostu nie powinien trafić do szerokiej publiczności, bo jest jedynie niespełnionym marzeniem o wielkości reżysera. I choć zawsze zwykłem cenić odważnych filmowców, to tym razem jednak warto było mierzyć siły na zamiary.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
7.27.26.86.82
W efekcie Panka nie interesuje żaden psychologiczny suspens, a tylko to, żeby widz pamiętał, że wilki są szybkie, mogą ugryźć i przede wszystkim potrafią głośno szczekać! -
6.26.26.76.71
Pretensjonalna symbolika coraz częściej zastępuje w jego filmach potrzebę opowiadania, przez co sam reżyser coraz bardziej daje się zaszufladkować do grona nawiedzonych osobników kina, po których, za wyjątkiem ekscesów, niewiele więcej można się spodziewać. -
5.15.15.95.91Ten obraz uwłacza inteligencji widza, nawet jeśli ma on około 7 lat. Niech najlepszym podsumowaniem produkcji będą słowa młodego mężczyzny, który znajdował się na sali: "Mamo, ale ten film jest głupi".