- Aktorzy: Levan Gelbakhiani, Bachi Valishvili, Ana Javakishvili, Giorgi Tsereteli, Tamar Bukhnikashvili i 15 więcej
- Reżyser: Levan Akin
- Scenarzysta: Levan Akin
- Premiera kinowa: 25 września 2020
- Premiera światowa: 16 maja 2019
- Ostatnia aktywność: 21 stycznia
- Dodany: 11 października 2019
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
Kultura gruzińska ukazana zostaje w filmie przez szorstki i rygorystyczny pryzmat, jest dziką siłą, której poryw ciężko ujarzmić. Dla Akina "A potem tańczyliśmy" staje się formą ody do swojej ojczyzny. Kraj jest piękny i malowniczy, ale pełen dysonansu. Gruzini cenią sobie miłość i taniec, ale tylko, gdy nie kontrastują z ich własnym systemem wartości, z ich przekonaniami. Wyłania się z filmu obraz Gruzji wciąż obstającej przy stygmatach wstydu, dyktującej obywatelom, jak należy żyć.
-
Bardzo ważne kino obyczajowe, które prócz kwestii społecznych porusza wewnętrzne rozterki bohaterów oscylujące wokół morderczej pasji i oddawaniu się jej z ogromnym zaangażowaniem.
-
Ten film to wyważone spotkanie dwóch światów, w którym najbardziej liczy się człowiek i jego wrażliwość. Merab z każdą sceną odkrywa siebie, uczy się swoich słabości i odnajduje w sobie siłę. Z drobnych pęknięć wyciąga piękno i w finałowym tańcu staje się artystą, ale przede wszystkim sobą. A potem tańczyliśmy to powiew świeżości w nowym kinie gruzińskim, któremu warto poświęcić chwilę.
-
W ostatecznym rozrachunku film Akina jest manifestem prostej prawdy: że z narodowych tradycji nikogo wykluczać się nie powinno, że są one dobrem wspólnym. Otwartą dla wszystkich przestrzenią komunikacji, porozumienia, wymiany myśli i wzajemnej inspiracji.
-
Akin nie udaje, że ma w kwestii języka filmowego cokolwiek nowatorskiego do zaproponowania. To dobrze zrealizowane kino środka, z lekkim dolanowskim posmakiem.
-
-
Recenzje użytkowników
-
35 Warszawski Festiwal Filmowy.Podczas oglądania tego filmu zadałem sobie pytanie czym jest dążenie do perfekcji?Wraz z pójściem fabuły do przodu utwierdzałem się w przekonaniu,że to okres pełen destrukcji,wyrzeczeń a przede wszystkim nieznania samego siebie.Reżyser porusza na kanwie dość rygorystycznej kultury gruzińskiej tematy niewygodne.Ukazuje,że odkrywanie siebie wiąże się z bólem,cierpieniem,ale również nowymi emocjonalnymi doświadczeniami.Ten film to Moonlight i Tamte dni,tamte noce...
-