-
130recenzji
-
120ocen
-
81pozytywnych
-
39negatywnych
-
6.0średnia
-
68%pozytywnych
-
1.1odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 42%, Komedia 18%, Thriller 9%, Dokumentalny 8%, Biograficzny 7%, Akcja 5%, Kryminał 5%
- Najczęstsze kraje: USA 41%, Polska 28%, Francja 17%, Wielka Brytania 12%, Niemcy 8%, Hiszpania 4%, Włochy 2%
- Poziom ocen: 39% wyżej, 32% niżej, 29% tak samo jak inni krytycy (średnio 0.4 niżej)
Ostatnio zrecenzowane
-
6.36.36.16.17
Jednak sam Norton niczym jego bohater, jest małym elementem w wielkim schemacie metropolii i ichniejszych układów. To ratuje reżysera i aktora, bowiem historia, jej polityczne zaangażowanie, świetne role Gugu Mbathy-Raw i Bobby'ego Cannavale, czy wreszcie Nowy Jork - bronią się na ekranie same. -
7.87.87.17.1?
Oglądając ponownie, po paru latach przerwy od wiecznego zapętlania go na swojej nagrywarce cyfrowej, "Autor widmo" wyklarował mi się jako najlepszy film gatunkowy Romana Polańskiego. To czysty thriller, z mrocznym klimatem potęgowanym atmosferą wyspy, znakomicie rozpisanymi postaciami i zwrotami akcji. -
5.55.56.06.06
Czy Last Christmas było komukolwiek potrzebne? Tak, bo wreszcie amerykańskie kino przypomniało, że filmy świąteczne nie muszą tylko wzruszać - mogą po prostu sprawiać nam wiele radości, której tak bardzo w tym okresie potrzebujemy.
Najwyżej ocenione
-
8.38.37.77.710
Emocjonalna szczerość i zawahanie dramaturgiczne czynią jej ostatni film wybitnym. W końcu najlepsze portrety to nie te, które spełniają wszystkie akademickie wymagania i odznaczają się perfekcją techniczną, a te, w których widać włożone serce i uczucie. A taki właśnie jest Portret kobiety w ogniu. -
6.96.97.07.010
Jenkins, będący duchowym spadkobiercą prozaika, również ma w sobie wiele wyrzutu wobec społeczeństwa - braku akceptacji w "Moonlight", wszechobecnego rasizmu systemowego w "Dear White People". Jednak dopiero teraz, opowiadając historię pozornie najbardziej minimalistyczną, udaje mu się stworzyć dzieło wybitne, przepełnione niemym krzykiem ulic, które widziały zbyt dużo. -
7.87.87.57.510
Dano prawdopodobnie tworzy najlepszy debiut XXI wieku, a ja nie mogę się doczekać, aż będę go mógł zobaczyć po raz kolejny. Choćby po to by zadać pytanie "Do you love him, mum?".
Najniżej ocenione
-
3.03.02.22.20
Nie zdziwi mnie jeśli za paręnaście lat uzyska on status kultowego i będzie oglądany na wspólnych sesjach kinematograficznych doznań masochistycznych. Mam jednak nadzieję, że tylko tam. -
2.32.32.02.01
Wychodząc z kina po raz pierwszy poczułem się staro. Patrząc na rzekomo "moje pokolenie" nie potrafiłem się w nim odnaleźć. Wizja społeczności pranków, potencji finansowej, szastania emocjami i pustymi frazesami, nijak miała się do tego z czym miałem do czynienia na co dzień. -
3.33.33.13.11
Prawda jest taka, że po ogromnej porażce jaką była premiera Cataliny i wielu negatywnych opiniach festiwalowych krytyków, ten film po prostu nie powinien trafić do szerokiej publiczności, bo jest jedynie niespełnionym marzeniem o wielkości reżysera. I choć zawsze zwykłem cenić odważnych filmowców, to tym razem jednak warto było mierzyć siły na zamiary.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
5.55.54.94.92
Nie rozumiem tego, jak osoba będąca ikoną CGI, mogła pokazać światu tak nieudaną animację, jak mógł sobie pozwolić by w projekcie sygnowanym jego nazwiskiem, każdy element komputerowy wyglądał jakby stracił połowę ze swoich tekstur? Wreszcie jak tak doświadczony i nowatorski twórca, może sobie pozwolić na dzieło tak wtórne, powtarzalne i nieprzemyślane? -
4.34.36.16.11
Nie wie do jakiej grupy chce trafić, nie ma pomysłu na żarty, a jedyne co potrafi to obrzydzać. No i cofać kino do poziomu kabaretu w Opolu. -
6.16.15.95.93
Nie ma tu nic ciekawego, a obserwacje Allena są równie przestarzałe, co sposoby spisywania wywiadów przez Ashleigh. Przez całą historię przewija się tutaj ta nostalgia, do czasów minionych - i złotych filmów młodości reżysera. Problem w tym, że ironiczny błysk Allena chyba też już należy do przeszłości.