-
119recenzji
-
111ocen
-
76pozytywnych
-
35negatywnych
-
6.0średnia
-
68%pozytywnych
-
1.1odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 41%, Komedia 19%, Thriller 8%, Dokumentalny 8%, Biograficzny 7%, Horror 5%, Akcja 5%
- Najczęstsze kraje: USA 40%, Polska 28%, Francja 18%, Wielka Brytania 12%, Niemcy 7%, Hiszpania 4%, Włochy 3%
- Poziom ocen: 41% wyżej, 29% niżej, 30% tak samo jak inni krytycy (średnio 0.3 niżej)
Ostatnio zrecenzowane
-
8.18.15.75.79
Muszę jednak zaznaczyć, że gra w odnajdywanie i odkrywanie kart Krzyształowicza to jedynie wisienka na torcie konstrukcji fabularnej "Pana T.", który od początku będzie przekraczał granice wszystkich możliwych gatunków. -
3.93.93.63.62
Finalnie z filmu wychodzi się, będąc pozbawionym godności, zażenowanym i piekielnie zmęczonym. Bowiem film nie dość, że operuje grubiańskim humorem, a gra aktorska opiera się na samych nieznośnych szarżach, jest o niebo za długi - dwie godziny przy tak nieświadomej swojej tożsamości historii jest metrażem iście wyniszczającym wewnętrznie. -
8.48.48.28.210
Emocjonalna szczerość i zawahanie dramaturgiczne czynią jej ostatni film wybitnym. W końcu najlepsze portrety to nie te, które spełniają wszystkie akademickie wymagania i odznaczają się perfekcją techniczną, a te, w których widać włożone serce i uczucie. A taki właśnie jest Portret kobiety w ogniu.
Najwyżej ocenione
-
8.48.48.28.210
Emocjonalna szczerość i zawahanie dramaturgiczne czynią jej ostatni film wybitnym. W końcu najlepsze portrety to nie te, które spełniają wszystkie akademickie wymagania i odznaczają się perfekcją techniczną, a te, w których widać włożone serce i uczucie. A taki właśnie jest Portret kobiety w ogniu.
-
6.96.97.17.110
Jenkins, będący duchowym spadkobiercą prozaika, również ma w sobie wiele wyrzutu wobec społeczeństwa - braku akceptacji w "Moonlight", wszechobecnego rasizmu systemowego w "Dear White People". Jednak dopiero teraz, opowiadając historię pozornie najbardziej minimalistyczną, udaje mu się stworzyć dzieło wybitne, przepełnione niemym krzykiem ulic, które widziały zbyt dużo. -
7.87.87.57.510
Dano prawdopodobnie tworzy najlepszy debiut XXI wieku, a ja nie mogę się doczekać, aż będę go mógł zobaczyć po raz kolejny. Choćby po to by zadać pytanie "Do you love him, mum?".
Najniżej ocenione
-
3.03.02.22.20
Nie zdziwi mnie jeśli za paręnaście lat uzyska on status kultowego i będzie oglądany na wspólnych sesjach kinematograficznych doznań masochistycznych. Mam jednak nadzieję, że tylko tam. -
3.33.33.13.11
Prawda jest taka, że po ogromnej porażce jaką była premiera Cataliny i wielu negatywnych opiniach festiwalowych krytyków, ten film po prostu nie powinien trafić do szerokiej publiczności, bo jest jedynie niespełnionym marzeniem o wielkości reżysera. I choć zawsze zwykłem cenić odważnych filmowców, to tym razem jednak warto było mierzyć siły na zamiary. -
4.34.36.26.21
Nie wie do jakiej grupy chce trafić, nie ma pomysłu na żarty, a jedyne co potrafi to obrzydzać. No i cofać kino do poziomu kabaretu w Opolu.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
5.55.54.94.92
Nie rozumiem tego, jak osoba będąca ikoną CGI, mogła pokazać światu tak nieudaną animację, jak mógł sobie pozwolić by w projekcie sygnowanym jego nazwiskiem, każdy element komputerowy wyglądał jakby stracił połowę ze swoich tekstur? Wreszcie jak tak doświadczony i nowatorski twórca, może sobie pozwolić na dzieło tak wtórne, powtarzalne i nieprzemyślane? -
4.34.36.26.21
Nie wie do jakiej grupy chce trafić, nie ma pomysłu na żarty, a jedyne co potrafi to obrzydzać. No i cofać kino do poziomu kabaretu w Opolu.
-
6.16.15.95.93
Nie ma tu nic ciekawego, a obserwacje Allena są równie przestarzałe, co sposoby spisywania wywiadów przez Ashleigh. Przez całą historię przewija się tutaj ta nostalgia, do czasów minionych - i złotych filmów młodości reżysera. Problem w tym, że ironiczny błysk Allena chyba też już należy do przeszłości.