Pretensjonalny bełkot, który gubi się w swojej fabule i dobija widza wszech obecną nudą, tragicznymi dialogami i aktorami, którzy się marnują w tym paździerzu.

To fajna ekranizacja książki, jak trzeba przeczytać książkę, żeby cokolwiek zrozumieć. Mnóstwo oniryzmu, bawienia się klimatem, dziwacznego folkloru i mieszania ze sobą trudnych wątków kazirodczo-pedofilskich z brutalnym i gęstym thrillerem, ale co z tego, skoro Lankosza od intrygi ciekawi bardziej, czyim bratankiem jest w filmie Marcin Dorociński (spojler: Jerzy Trela ma dla Was pięciominutową odpowiedź). Dialog filmu: "- Tata mówi, żeby pani zajęła się żywymi. - TO ZNACZY, ŻE ONE NIE ŻYJĄ?".

niesamowicie nudny, kompletnie nieangażujący, z koszmarnie napisanymi postaciami

Nie polecam, dwugodzinna męka, bełkot pomieszany z ohydą, wszystko zdeformowane, zdegenerowane, nie ma żadnej nadziei, reżyser niczego co złe i wynaturzone nam nie oszczędza. Czarny las a raczej czarny dół.

Może serial z tego scenariusza byłby mniejszym gniotem, bo te dwie godziny były totalnie chaotyczne i bez ładu i składu. Do tego fatalne dialogi i muzyka.

Państwo Lankosz wykreowali paskudny świat, w którym wróżki są na porządku dziennym, większość postaci potraktowana jest po macoszemu i określa je pewnego rodzaju brutalność. Zabrakło Panoramixa z kociołkiem. Dwie interesujące role (Gąsiorowska, Fronczewski) to niestety za mało. Obrzydliwe bagno wypranych z uczuć postaci pretendujące do kryminału roku. Tutaj nic się nie klei i bardzo ciężko wytrwać do końca.

Książka to jedno. Ale film trzeba potrafić zrealizować z wykorzystaniem filmowych środków wyrazu, a nie umieścić bohatera, który opowiada historię, która może i dobrze wypada na kartach powieści, ale musi mieć przełożenie na cała akcję, a nie jedynie stanowić dygresję. Lankosz jako reżyser ponosi tym filmem tak spektakularną porażkę, jak spektakularnym sukcesem był "Rewers". Wciskanie na ekran Dorocińskiego, tylko żeby firmował film - to już sabotaż. Piękne ujęcia operatorskie to za mało.

Jeszcze tak obleśnego filmu nie widziałam.Z kryminałem nie ma nic wspólnego. Brak pomysłu a jedynie kalejdoskop patologii.Podczas pierwszej sceny z Agatą Buzek wyszłam z kina.Idealny dla ludzi z porąbanymi fantazjami seksualnymi.Ja nie polecam.Pragnę zapomnieć.

I tak przez cały film: tiny.cc/ru63hz

Mocny temat o tragedii połamanych psychicznie dzieci. Ciekawa lekko groteskowa i oniryczna forma. Szkoda, że chaotycznie są poprowadzone wątki.

W "Ciemno, prawie noc" nie dostajemy właściwie ani dobrej ekranizacji, ani filmu. Lankosz był tak zakochany w scenariuszu i tym, co wyciągnął z żoną z tekstu oryginalnego, że w żadnym wypadku nie chciał rezygnować z niczego, co zostało napisane.
Nie wiem, czy przemyślał chociaż raz formę, w jakiej poda tę historię.

"Pretensjonalny mistycyzm: THE MOVIE"

Mroczne, klimatyczne kino przedstawiające ogrom patologii tego świata w baśniowym klimacie. Nie jest to kino dla widza oczekującego "łopatologii" i prostej formy.

Książka jest genialna. Niełatwo oddać bogactwo jej treści w filmie i ogrom Zła w niej opisany. Doceniam zdjęcia i grę aktorską, elementy baśniowe. Miniserial?

Joanna Bator za pomocą środków dostępnych baśni próbowała dotknąć twardych realiów, Lankosza zadowoliło jedynie treściowo wybrakowane szokowanie patologiami prowincji.

Nieudana adaptacja, męczy zbytnia opisowość (wynikająca z baśniowości, no ale bez przesady). Zdjęcia i korekcja b. Koszałki + montaż robią klimat i ratują film.