6.8
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 74% pozytywnych
- 36 krytyków
7.0
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 92% pozytywnych
- 36 użytkowników
Ukochany Tish trafia do więzienia, za czyn którego nie popełnił. Dziewczyna wraz z matką próbują go uwolnić.
- Obsada: KiKi Layne, Stephan James, Regina King, Colman Domingo, Teyonah Parris
- Reżyser: Barry Jenkins
- Scenariusz: Barry Jenkins
- Ostatnia aktywność krytyków: 15 marca 2019 (1 mies. temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 12 kwietnia 2019 (6 dni temu)
- Premiera kinowa: 22 lutego 2019 (1 mies. temu)
- Premiera światowa: 9 września 2018 (7 mies. temu)
7.0
10.0
0.0
36
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
92%pozytywnych
-
36obejrzało
-
11recenzji
-
36ocen
-
33pozytywne
-
3negatywne
-
7
Gdyby ulica Beale umiała mówić z pewnością wykrzyczałaby wszystkie bolączki i cierpienia na które musi patrzeć-i oto tutaj chodzi(tytuł jako metafora?),gdyż film Jenkins'a jest oparty na domysłach,nie ma tutaj mocnych momentów,wielkich scen czy też chwytających za serce ujęć-to film niezwykle skromny,polegający na delikatnych jak muśnięcia cielesne tonach,pokazujące jak społeczeństwo czarnych w latach 70 musiało trzymać się w odpowiednich widełkach aby przetrwać wszystko.Porządne kino -
7
Wielka szkoda, że film nabiera tempa dopiero od tej sceny w sklepie, na którą wszyscy czekali, a przed jej nadejściem zbyt często się snuje, ale jak przypieprzy nagłym wybuchem emocji, to włosy stają dęba. Dialogi bywają zbyt podniosłe i pompatyczne, ale aktorzy, zdjęcia, muzyka i bijące serducho Harlemu napełniają widza fajnym ciepełkiem mimo faktu, że bierze na klatę jeden z najbardziej sk*****łych rozdziałów z historii ludzkości. -
8
Nazbyt ckliwy i snujący się, ale damn Jenkins trafił idealnie w punkt moją wrażliwość i, mimo wszystko, zaczarował. Plus fantastyczna muzyka i przepiękne zdjęcia. Przy ocenie tego filmu rozum bardzo walczył u mnie z sercem i jednak serce wygrało. -
7
Jenkins ponownie dostarczył całkiem przyzwoity film, stojący wysoko pod względem realizacji oraz poziomu aktorstwa. Ciekawsze było jednak oglądanie relacji między dwójką głównych bohaterów niż bawienie się w pewną wariację CSI: Beale Street. -
7
Brakuje mi jakiejś świeżości, którą czułem w Moonlight, ale trzeba przyznać, że nadal są takie momenty, kiedy Jenkins tak mocno dowali, że ja przez chwilę jestem wmurowany w fotel na sali kinowej. Do tego to nadal piękny w swojej subtelności film, którego klimat aż chce się chłonąć. Gorzej nieco z historią, której nieco chaotyczny montaż przeszkadzał mi w ewentualnym wciągnięciu się w tą produkcję momentami. -
7
Mnie poetycka forma filmu urzekła. Nie tylko opowieścią, zanurzoną w konkretnych historycznych tragicznych realiach, ale ponadczasową historią o zakochiwaniu się i potrzebie bliskości. Polecam! https://poliglotte.pl/2019/03/02/gdyby-ulica-beale-umiala-mowic/ -
6
Góry i doliny. To nie jest ten sam Jenkins co z kapitalnego Moonlight. Dużo tu scen bez dramatycznego wyczucia, ale dopiero od pewnego momentu czasu trwania filmu. -
6
Tyle subtelności ile jest w głowie Jenkinsa chyba nie ma nikt. I nikt nie potrafi tak pięknie ukazać miłości, nawet gdy odbija się to pustym echem jak tutaj. -
8
O niebo lepszy od „Moonlight” - Jenkins jest mistrzem subtelności na każdej możliwej płaszczyźnie. -
4
Moonlight reaktywacja. Równie słaba reżysersko. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2019/02/25/Gdyby-ulica-Beale-umia%C5%82a-m%C3%B3wi%C4%87-%E2%80%93-Moonlight-reaktywacja-ocena-410
-
8
Historia miłosna na miarę naszych czasów. Wspaniały, magiczny klimat nadany przez zdjęcia i muzykę przypominał mi momentami najlepsze filmy romantyczne XX wieku pokroju Śniadanie u Tiffany'ego.
