Strefa interesów

Auschwitz raz jest pokazywany bardzo emocjonalnie,empatycznie,podniośle,innym(tak jak w tym przypadku) jest szalenie surowy,bezwzględny,toksyczny.Już pokazanie historii obozowej z perspektywy sielankowego domu z ogrodem bije po oczach-z twarzy bohaterów (świetna Sandra Huller) rysuje się wręcz nic które irytuje,chociaż Ci przyjezdni przeżywają koszmar tych "zza murów".Operatorsko,dźwiękowo jest psychodelicznie a całość poraża swoją dźwiękoszczelnością.Ciężki film,ale szalenie potrzebny.

Glazer z Żalem dostarczyli prawdopodobnie najlepszy film o Auschwitz, który jest czymś zupełnie nowym w kinie. Bardzo oryginalne podejście do tematu. Skupione na tym jak ludzkość zasadniczo ignoruje okrucieństwa nieważne jak blisko ich by nie były. A są one kapitalnie sportretowane, bo przez rewelacyjne użycie dźwięku oraz inne kreatywne pomysły w stronie wizualnej. Na pewno wielu odbije się od ,,Strefy interesów", bo to nawet nie jest film, a doświadczenie, ale warto sprawdzić.

Nudny, bez fabuły, nic nie wnoszący. Pozornie unikalny, sam pomysł i temat holokaustu nie sprawia, że to dobry film. Dla mnie jest to wydmuszka. To, że naziści żyli normalnie podczas wojny to nie jest raczej odkrycie, a nie trzeba oglądać przechadzki po ogródku, czy ludzi pijących poranną herbatkę, żeby się o tym przekonać. Oddradzam, chcesz zagłębić temat obejrzyj jakiś dokument, chcesz obejrzeć film z fabułą, to też nie tędy droga.

Dychotomia jakiej doświadcza widz jest porażająca ponieważ dźwięk nijak ma się do obrazu. Zabieg ten skutecznie wyprowadza z równowagi, zło wcielone jest wszechobecne chodź tak niewiele widać. Film składa się z niuansów, powolnych scen i mięsistych dialogów dlatego miejcie oczy i uszy otwarte. Nie wolno nam nigdy zapomnieć jak niemieccy naziści bawili się w dom ledwie metry od krematorium, próbujący zagłuszyć niechciane dźwięki muzyką, odwracając się plecami do muru...wyrywając chwasty.

Surowe kadry, minimalizm, brak empatii, bardzo dobra gra aktorska.Intrygujące podejście do tak trudnego tematu.Nie skupiono się ani trochę na życiu więźniów, tylko na życiu ich prześladowców.Jak wyszłam z kina, to miałam tylko jedno w głowie "Jak oni mogli być tak okrutni wobec drugiego człowieka, a zwierzaki traktować tak dobrze". To mi tak bardzo się ze sobą gryzło. Pomyślałam wtedy, że człowieka tak łatwo zmanipulować...Tak łatwo zasiać ziarno nienawiści, a tak trudno ziarno miłości...

Bardzo mocny, ale pomysł wyczerpuje się po 30 minutach, a eksperymenty formalne prowadzą głównie do dziur w strukturze i zakończenia, które jest... Średnie?

Rozumiem zachwyty i szanuję niższe oceny. Ja raz byłem zszokowany, a raz obojętny.

Z czasem coraz większe wrażenie na mnie robi. Nie pamiętam od dawna, żeby jakiś film o Holocauście takie wrażenie na mnie zrobił, nie pokazując żadnego obrazu z obozu. Zło w najczystszej postaci. Wyparcie, dehumanizacja, trauma dzieci, totalny przemysł eksterminacji w połączeniu z samymi odgłosami z obozu , które w głowie wywołują przerażajace obrazy z tego miejsca…bez żadnej sceny przemocy.

szkoda tego spoilerowego opisu, bo największą siłą tego filmu jest powolne odkrywanie straszliwego położenia tego raju na Ziemi

Jonathan Glazer – Strefa interesów (2023) (8.9)

Strefa Interesów to film poruszający tematycznie i wywołujący refleksję, jednakże jego realizacja pozostawia wiele do życzenia. Mimo mocnych aktorskich kreacji i odważnego podejścia do trudnej tematyki, brakuje mu głębszego zanurzenia w psychologiczne niuanse postaci oraz bardziej złożonej narracji. Pomimo tego, film dostarcza pewnych wzruszeń i przemyśleń, co sprawia, że warto mu dać ocenę 6/10. Moja recenzja: https://vodfilmy.pl/filmy-online/strefa-interesow/

Poraża prozaicznością codziennego rodzinnego życia. Mówi mnóstwo, nie pokazując niemal nic - przeraża tym, czego nie widać. Oscar za dźwięk w pełni zasłużony - to, jak mocno dźwięk działa tu na wyobraźnię, jest niesamowite. Granica człowieczeństwa jest nawet cieńsza niż nam się zdawało - ma tylko i aż szerokość muru w Auschwitz.