Altered Carbon

Nie twierdzę, że jest to serial idealny. Daleko bowiem "Altered Carbon" do miana wybitnego, a w wielu miejscach przypomina jedynie zmodyfikowaną wersję tego samego węgla, z którą można było się spotkać już nie jeden raz. Ale nawet jeśli potencjał był nieco większy, to i tak jest to w pełni kaloryczny produkt, dostarczający energicznej porcji rozrywki, którą nie można uznać za czas zmarnowany.

Altered Carbon to kolejny dowód na starą prawdę o tym, że ryzyko związane z nadpisywaniem literackiej klasyki jest ryzykiem, które nie zawsze się opłaca.

Zauważyliście, że ostatnie seriale na platformie Netflix są coraz bardziej mdłe i słabe? Że ciężko się na nich skupić, nie przyciągają i po prostu nie chce ich się oglądać, ponieważ szybko tracimy nimi zainteresowanie na korzyść głaskania kota lub scrollowania Facebooka? Właśnie tego zarzucić nie można Altered Carbon.

Pierwszy sezon "Modyfikowanego węgla" to wypadkowa pulowego noir z humanistycznymi refleksjami oraz niepokojącą wizją przyszłości. Może nie aż taką jak w "Czarnym lustrze" czy tak porażającą wizualnie jak "Blade Runner", niemniej ciekawą. Jeśli szukacie dobrej rozrywki oraz odrobiny refleksji, tutaj ją znajdziecie.

Zasadniczo mam wrażenie zmarnowanego potencjału. O ile serial na początku rozwijał się bardzo dobrze i dawał do myślenia, o tyle później zaczęto wprowadzać wątki, które albo szybko porzucano, albo traktowano pretekstowo.

Drugi sezon Altered Carbon jest o wiele lepszy niż pierwszy. Oby tak dalej!

Zmarnowany potencjał: filozoficzny, etyczny, polityczny... Jakoś się to wszystko rozpłynęło w nieprzesadnie przekonującym romansie z wątkami rodzinnymi. Moim największym zyskiem z tego serialu jest przeczytanie książki.