Agnieszka Czoska

Mówiąc brutalnie, Disney wyprodukował bajkę dla dorosłych opierającą się na dwóch aktorkach i estetycznej legendzie punkowego Londynu. Trochę za długą, z psychologią postaci często łataną na okrętkę. Momentami absolutnie wspaniałą - to przepiękny teledysk, czasem aż żal, że dodano do niego fabułę.

To ogromny sukces i wielka praca, zrobić fanowskimi środkami pełnometrażowy, sensowny, nie najgorzej zagrany obraz z pięknymi lokacjami. Historię o ostatnim z wiedźminów dobrze się ogląda, bywa poważna i zabawna, na pewno oddaje klimat sagi. Bardzo bym chciała, żeby ta inicjatywa żyła długo i szczęśliwie, przynosząc kolejne udane projekty.

Świetnie się bawiłam na Aquamanie, poszłam do kina na tyle późno, że byliśmy na sali prawie sami i mogliśmy gadać w trakcie seansu. Może dlatego naprawdę żywo reagowaliśmy, była moc.

Pokazuje obcość, inność bohaterki, która już myślała, że jest zwykłą dziewczyną z sąsiedztwa. A że czasami robi to kiczowato? Być może dzięki temu nawet skuteczniej.

Czy Kształt wody jest arcydziełem? Niekoniecznie. Czasami jego symbolizm jest wciągający, ale często się rwie.

Wasi znajomi i dzieci będą zadowoleni z wieczoru z Miasteczkiem panika nawet bardziej niż z ceglanego grilla. Animacja zapewnia kompletne oderwanie się od rzeczywistości oraz nowe spojrzenie na rolników i ich śniadania na chybcika.

Nawet bez tej polityczno-artystycznej otoczki film Grety Gerwig to ważna, dobra rzecz.

Oczywiście można analizować "Arakawa Under the Bridge" jako satyrę na japońskie zrytualizowane społeczeństwo pełne niezsocjalizowanych samotników. Jednak bardzo dobrze ogląda się je jako absurdalną komediową animację. Pamiętając, że śmiech leczy ze zmarszczek, żylaków i wielu innych bolączek.

Mówiąc brutalnie, Disney wyprodukował bajkę dla dorosłych opierającą się na dwóch aktorkach i estetycznej legendzie punkowego Londynu. Trochę za długą, z psychologią postaci często łataną na okrętkę. Momentami absolutnie wspaniałą - to przepiękny teledysk, czasem aż żal, że dodano do niego fabułę.

Zmarnowany potencjał: filozoficzny, etyczny, polityczny... Jakoś się to wszystko rozpłynęło w nieprzesadnie przekonującym romansie z wątkami rodzinnymi. Moim największym zyskiem z tego serialu jest przeczytanie książki.

Sens mają chyba tylko efekty specjalne. Ładne to wszystko bardzo, robi wrażenie, ale niestety szybko nuży.

Czy Kształt wody jest arcydziełem? Niekoniecznie. Czasami jego symbolizm jest wciągający, ale często się rwie.

Mam mieszane uczucia po obejrzeniu Nowego początku. Pomysł jest świetny: pokazać, że dogadanie się z obcymi będzie trudne i może nas bardzo zmienić. Wizualnie film robi wrażenie, a przecież nie ma w nim czarnych dziur czy obcych planet, świetnie pokazano za to pracę etnolingwisty i pozaziemskie pismo. Ale realizacja całości wydaje mi się trochę zbyt hollywoodzka i łzawa.

Zmarnowany potencjał: filozoficzny, etyczny, polityczny... Jakoś się to wszystko rozpłynęło w nieprzesadnie przekonującym romansie z wątkami rodzinnymi. Moim największym zyskiem z tego serialu jest przeczytanie książki.

Nawet bez tej polityczno-artystycznej otoczki film Grety Gerwig to ważna, dobra rzecz.

Mówiąc brutalnie, Disney wyprodukował bajkę dla dorosłych opierającą się na dwóch aktorkach i estetycznej legendzie punkowego Londynu. Trochę za długą, z psychologią postaci często łataną na okrętkę. Momentami absolutnie wspaniałą - to przepiękny teledysk, czasem aż żal, że dodano do niego fabułę.

To ogromny sukces i wielka praca, zrobić fanowskimi środkami pełnometrażowy, sensowny, nie najgorzej zagrany obraz z pięknymi lokacjami. Historię o ostatnim z wiedźminów dobrze się ogląda, bywa poważna i zabawna, na pewno oddaje klimat sagi. Bardzo bym chciała, żeby ta inicjatywa żyła długo i szczęśliwie, przynosząc kolejne udane projekty.