Valerian i Miasto Tysiąca Planet

Nie będzie krokiem milowym w historii kinematografii francuskiej, europejskiej, a tym bardziej światowej. Na pewno jednak jest to jeden z najciekawszych filmów tego roku, mimo usterek w scenariuszu i nie najlepszej obsady.

Olśniewające wizualnie widowisko, w którym brakło widowiska i zostały tylko dekoracje.

Wizualnie piękny, ale chaotyczny film, z pogmatwaną fabułą i słabym scenariuszem.

To takie ciepłe kluchy. Z cukrem i owocami, może nawet z bitą śmietaną, ale wciąż to tylko ciepłe kluchy.

O ile w tym pierwszym wymiarze jest to manifest ponaddziejowej potęgi miłości, o tyle w drugim jest chaotyczną fabularnie fetyszyzacją dorobku technologii komputerowej.

Zapewnia wystarczająco dużo rozrywki, pod warunkiem, że z tyłu głowy wciąż będzie się pamiętać - to jest film dla dzieci.

Sprawnie zrobiony film, z kilkoma ciekawymi pomysłami i umiarkowanie inspirującymi bohaterami.

Nawet jeśli przyjmiemy, że widzem ma być młodzież, to historia nadal wydaje się oczywista. Szkoda, że niezależność warta 200 milionów nie uchroniła Luca Bessona przed popadnięciem w schematy, od których ucieka już nawet Hollywood.

Sens mają chyba tylko efekty specjalne. Ładne to wszystko bardzo, robi wrażenie, ale niestety szybko nuży.

Film, w którym widać chęć stworzenia nowego i intrygującego świata, jednak zamierzenia te nie mogły zostać zrealizowane z dość wtórną fabułą, nijakimi bohaterami i marnym aktorstwem. Świat Bessona może i prezentuje się ładnie i kolorowo, ale brakuje mu pierwiastka, który nadałby życie tej kreacji.

W "Valerianie" treść jest bardzo nierówno poszarpana co sprawiło, że w niektórych scenach nie wiedziałem na czym mam się skupić. Jeżeli kontynuacja zostanie potwierdzona to będę z na nią czekał - świat "Valeriana" jest pełen potencjału, który w odpowiednich rękach z pewnością zapewni mu sukces.

Scenariusz może jednak praktycznie nie istnieć, DeHaan może męczyć się na ekranie, a Rihanna odstawiać fragmenty swoich teledysków, ale i tak koniec końców Valerian i Miasto Tysiąca Planet zostawia widzów z uśmiechem na ustach. Nowy film Bessona podoba się mniej więcej tak, jak do kina przyciągają Szybcy i wściekli.

Bensson stworzył piękną filmową błyskotkę, którą może i początkowo kuszeni mieniącymi się kolorami i przepychem kupimy, ale po seansie szybko odłożymy na zakurzoną półkę z podpisem: "do zapomnienia".

Jeśli chodzi o samą produkcję uważam, że Luc Besson wykonał kawał dobrej roboty.

Niestety, "Valerian i miasto tysiąca planet" nie wywołał u mnie żadnych emocji, choćby nawet negatywnych.

Film dla wszystkich wielbicieli gatunku z otwartym umysłem, dla tych, którzy cenią rozrywkę lekką i przyjemną, ale i owych, którzy lubią doszukiwać się smaczków i ukrytych znaczeń. Dla lubiących szaleńcze pościgi i karkołomne akcje oraz piękno tkwiąc w szczegółach, bo Valerian i Miasto Tysiąca Planet to typowe francuskie dzieło, zapięte niemalże na ostatni guzik.

Widać w tej produkcji dużo serduszka i dbałości o szczegóły. Jednak całość wygląda tak, jakby Besson tak bardzo desperacko chciał nakręcić ten film, że zapomniał o kilku podstawowych aspektach kina przygodowego. W efekcie dostaliśmy obraz przepiękny, jednak trochę za długi i pozbawiony mocy najlepszych space oper.

Uczta dla oczu i pożywka dla wyobraźni. Trzeba tylko przymknąć oko na polityczną warstwę filmu i nie spodziewać się od najnowszego dzieła Luca Bessona porywającej akcji.

To więcej niż film, to prawdziwa przygoda.

Tymczasem Besson solidną strukturę zastępuje rozbudowanymi nadmiernie sekwencjami, w których rozkoszuje się poszczególnymi obrazami czy pomysłami. To osłabia zainteresowanie akcją, ale może się podobać, świat Valeriana zapewne znajdzie sporo egzegetów.

Czemu, ach czemu Luc Besson próbuje zrobić drugi "Piąty Element", zamiast skupić się na robieniu pierwszego "Valeriana"? Mogło być świetnie, a wyszło tylko kolorowo i ładnie. A przy tym łudząco podobnie do tego starszego filmu.

Produkt przypominający paczkę czipsów. W środku kilka smakowitych kąsków, ale reszta wypełniona powietrzem.

Niby to jest blockbuster, ale tak pokręcony i ekscentryczny, ze nie mógłby powstać w Hollywood. Besson może bywa efekciarski, zaś scenariusz wydaje się czasem wątły oraz niewykorzystujący swojego potencjału, ALE ten film ma pewien bezpretensjonalny urok. Może jest on niedzisiejszy i zrobiłby większe wrażenie z 20 lat temu, niemniej to jest pewna odskocznia od taśmowych produkcji made in Hollywood.

Luc Besson serwuje nam kino na najwyższym poziomie, a zarazem historię starą jak świat - o tym, że warto być pozytywnym bohaterem, nawet jeśli pozornie się to nie opłaca.

Po pierwsze udowadnia, że w Europie może powstać naprawdę wysokiej klasy widowisko. Po drugie, że blockbuster może mieć sporo autorskiego i artystycznego zacięcia. I po trzecie, że Luc Besson może nakręcić jeszcze film, który potrafi coś więcej niż wzbudzić uśmiech politowania.

"Valerian" jako efektowne, kosmiczne kino familijne, bez żadnych zobowiązań - mogę nawet polecić. Tylko trzeba nabrać właściwego dystansu. Problem zacznie się jeżeli będziecie mieli większe oczekiwania.

Dla wielu komentatorów "Valerian i Miasto Tysiąca Planet" to zmarnowany potencjał. Nie dostrzegłem jednak tego potencjału, ani w stronie wizualnej, ani fabularnej. Natomiast świetnie się na Valerianie bawiłem, gdyż nie sposób się na nim nudzić.

Choć film nie należy pod względem fabuły czy stylu narracji do przełomowych dzieł gatunku, zachwyca rozwiązaniami na poziomie obrazu.

Okazał się śliczną wydmuszką. Jednak nie można mu odmówić, że wizualnie jest prawdziwym majstersztykiem. Szkoda tylko, że fabuła i obsada nie dorównują efektom specjalnym.

Jest to film wizualnie olśniewający, ekstrawagancki. Jednak wiele jego elementów po prostu nie działa jak należy.

To niestety film, który rozczarował. Oczywiście, ma on swoje zalety, bo efekty specjalne są zrealizowane na wysokim poziomie, duża część stworków wzbudza zainteresowanie, a Cara Delevingne spisuje się zaskakująco dobrze. Niestety w tym wszystkim Luc Besson za bardzo mocno przekombinował, skupiając się w głównej mierze na stronie estetycznej.

Ma ten sam problem co inne współczesne adaptacje znanych, ale stworzonych kilkadziesiąt lat temu, serii komiksowych. Chodzi o to, że sfera obyczajowa, regulująca relacje między dwójką bohaterów, jest w tej sfilmowanej opowieści nienowoczesna.

Kosmiczna odyseja, która nie bawi się w tanie szpanowanie, ale oddaje hołd kino sci-fi. Nieco banalna fabuła wygląda przepięknie w kolorowym stroju uszytym za sprawą bujnej wyobraźni.

Prawdziwy feler "Valeriana i Miasta Tysiąca Planet" nie tkwi więc w obrazie czy nawet bohaterach. Jeśli coś tu naprawdę kuleje, to scenariusz. Intryga jest nie tylko kosmiczna, ale i kosmicznie zamotana, aż do poziomu nieczytelności.

Każdy, kto wybiera się na Valeriana i miasto tysiąca planet w przekonaniu, że otrzyma podobny do komiksowego klimat i dobrze znanych bohaterów srogo się zawiedzie. Natomiast jak ktoś nie zna pierwowzoru, będzie czerpał radość z czysto rozrywkowego widowiska, które nie bez powodu nazywane jest najdroższą produkcją w historii francuskiej kinematografii.

Ten film nic nie wnosi, a wręcz cofa gatunek science-fiction kilka lat wstecz. Potwornie zmarnowany potencjał i pieniądze.

Jest filmem wydmuszką, kiepsko zrealizowanym, z pozbawioną emocji historią, do tego słabo zagraną i z całą masą większych i mniejszych problemów ekspozycyjno-inscenizacyjnych.

Jedno z największych zaskoczeń letniego sezonu 2017 roku. Spodziewałem się katastrofy, a dostałem bardzo sympatyczny film, który dobrze się ogląda, a od efektów specjalnych i przepięknej Cary Delevingne nie można oderwać wzroku.

Luc Besson jest infantylnym dzieckiem kina, który wie jednak jak zapewnić czystą rozrywkę. Jest to jednak rozrywka rodem z wesołego miasteczka. Nic więcej.

Wizualnie zachwyca, fabularnie może rozczarować, ale to wciąż niezła przygoda.

Piękny film dla młodszych nastolatków.

Bardzo specyficzny i osobliwy film, który ciężko jednoznacznie ocenić. Świetne efekty specjalne i oryginalny świat kontrastują z drewnianymi dialogami i błędami w doborze obsady.