-
330recenzji
-
326ocen
-
218pozytywnych
-
108negatywnych
-
6.4średnia
-
67%pozytywnych
-
1.0odrębność
Najczęstsze gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
5
W rękach innego twórcy wyszłaby z tego zapewne całkiem niezła tragifarsa.
-
6.7
Słodko-gorzka, melancholijna, momentami zabawna opowieść o samotności, zagubieniu i nieprzystosowaniu.
-
6.7
Szczere, nienachalnie zabawne kino drogi. Potrzebne w epoce nieżyczliwości i nietolerancji.
-
5
Reżyser tak koloruje tę opowieść, że jej bohaterka dalej wydaje się niewinną Dorotką z kinowego "Czarnoksiężnika z Oz".
Najwyżej ocenione
-
10
Dystans, idealizm, zanurzone w poczuciu humoru i smutku, najwyższej próby aktorstwo Joanny Kulig i Tomasza Kota.
-
10
Ten film powstał wyłącznie z serca i miłości.
-
8.3
Prawie trzygodzinny sequel magnetyzuje, nie wywołuje jednak wstrząsu.
-
8.3
Szokujące, niezwykłe przeżycie.
Najniżej ocenione
-
1.7
Już po kilku minutach oglądania filmu nasuwa się nieodparte wrażenie, że radosny infantylizm kina superbohaterskiego w porównaniu z nadętą, nieinteligentną i zawstydzająco żałosną wizją Zemeckisa to są jakieś himalaje ambitnej rozrywki.
-
1.7
W świecie wzmacnianej przez władzę nietolerancji rzeczywistość staje się bowiem sama w sobie ponurą satyrą. Olencki tego nie wyczuł.
-
3.3
Poprawny, ale bez żadnej energii, ani w warstwie wizualnej, ani aktorskiej.
-
3.3
Czego tu nie ma! Są zdjęcia do złudzenia przypominające relację z kibolskiej ustawki czy też siłowej demonstracji przeciwko władzy.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
3.3
Nie czuje się żadnego autentyzmu. To raczej pastisz z elementami satyry, wymierzony w zmanierowane, puste społeczeństwo, staczające się w otchłań rozpusty, degeneracji i orgii konsumpcji.
-
3.3
Szwankuje przede wszystkim fabuła prowadzona w duchu staroświeckiej, disneyowskiej bajki dla maluchów bez ambicji wciągnięcia w dziecinną intrygę dorosłych widzów.
-
1.7
Już po kilku minutach oglądania filmu nasuwa się nieodparte wrażenie, że radosny infantylizm kina superbohaterskiego w porównaniu z nadętą, nieinteligentną i zawstydzająco żałosną wizją Zemeckisa to są jakieś himalaje ambitnej rozrywki.
-
3.3
Po dwóch częściach "Niesamowitego Spider-Mana" reżyser Marc Webb zrealizował melodramat o dziecku - geniuszu matematycznym, który jest równie schematyczny jak jego blockbustery. Podstawą był scenariusz Toma Flynna, wypełniony wyraźnymi i przewidywalnymi próbami manipulowania emocjami widzów.
