Gdzie jest Dory

Udany powrót do oceanu. Jest bardziej kameralnie, ale równie ciekawie, a cały czarny PR, jaki zrobiła sobie Dory w pierwszym filmie, zostaje zapomniany. Dostaliśmy kolejną świetną animację dla całej rodziny.

Zrealizowany jest z dbałością o szczegóły, która utrzymuje się na najwyższym poziomie - fabularnie i wizualnie stanowi jakość samą w sobie.

Animacja krzykliwa i irytująca, pozbawiona tej trudnej do zdefiniowania magii, która tak często jest obecna w produkcjach Pixara.

Nie broni się więc oryginalnością, ale wygrywa egzekucją starych pomysłów oraz kreatywnym podejściem do rozwoju znanych już postaci.

Największą, jak dla mnie, przyjemnością jest możliwość ponownego wpatrywania się przez prawie dwie godziny w to wielkie "akwarium", które mieni się tyloma pięknymi kolorami. Już tylko dla samych wizualnych przyjemności warto rozsiąść się wygodnie w fotelu i poddać tej pouczającej historii, która mówi, że odmienność i wrodzona "ułomność" nie jest czymś złym.

Może się podobać, jednak jego autorzy już nie raz pokazywali, że stać ich na więcej.

Jest idealnym tytułem na rodzinną rozrywkę w niedzielne popołudnie, niczym ponadto.

Pełna uroku, humoru i z mądrym przesłaniem, "Gdzie jest Dory" to jedna z lepszych animacji dla najmłodszych tego roku.

Historia godna rekomendacji, warta zapamiętania!

Jest jednocześnie bardzo mądry i w swoim przekazie wartościowy oraz jest rozrywką na wysokim poziomie, która - obok kilku wzruszających scen - poraża energią i dawką humoru.

Powrót bohaterów z animowanego hitu sprzed 13 lat niestety nie w pełni spełnia oczekiwania. Gdzie jest Dory? raczej kopiuje, niż wnosi coś nowego.

Świetna i pożyteczna rozrywka.

Fotorealistyczna grafika zachwyca, podobnie jak i niektóre dialogi, ewidentnie skierowane do nieco starszego widza. Twórcy filmu chcieli, by i fan oryginału, będący dziś człowiekiem dorosłym, dobrze się bawił podczas seansu. I bawi się.

Nie tylko satysfakcjonująca kontynuacja, ale też wzruszająca animacja.

Kolejna wspaniała przygoda z udziałem Marlina i Nemo.

Wyłuskało z pierwowzoru wszystko co najlepsze i pokazało na ekranie raz jeszcze, nie siląc się na modyfikacje, w efekcie czego dostajemy bardzo ładną, ale fabularnie miałką animację z przeznaczeniem tylko dla młodszych widzów.

Nie wytrzymuje porównania z najlepszymi produkcjami Pixara. Brakuje uczucia i sensu. Przed pełnym rozczarowaniem ratują żwawa akcja, sympatyczni bohaterowie i parę udanych żartów.

Klasyczne odcinanie kuponów od wcześniejszego sukcesu.

Czuć zmęczenie materiałem oraz to, że to pewien skok na kasę. Jednak twórcy potrafią zagrać na odpowiednich strunach, co nie wywołało znużenia.

Nie zaskakuje niczym nowym. Na pewno nie jest również milowym krokiem w rozwoju pełnometrażowej animacji.

Jest trochę przeciągnięty i dziwnie skonstruowany: po godzinie kończy się jedna historia, a zaczyna druga. Ale jest w nim dostateczna ilość inwencji fabularnej i zabawnych pomysłów, aby dzieci się cieszyły, a ich dorośli opiekunowie nie nudzili.

Mądra i zabawna animacja ze spektakularnym zakończeniem, w sam raz na rodzinne wyjście do kina.

Sympatyczne spotkanie z bohaterami Pixarowskiego przeboju sprzed ponad dekady.

Film przygoda, który nie upada na kolana przed pierwowzorem. Choć momentami ugina się pod legendą Nemo, wciąż zostaje fenomenalną animacją Pixara i nikt nie odbierze mu siły czarowania i rozbawiania.

Mniej wyrazista od pierwowzoru, ale udana opowieść z rybką o zaniku pamięci w roli głównej.

Może i nie ma tej samej świeżości co "Gdzie jest Nemo", ale to równie mocno piękna, zabawna i mądra przypowieść o rodzinie, przyjaźni i o tym, by nie bać się iść w życiu pod prąd oraz pozwolić sobie czasem na spontaniczność.

Jest kolejnym filmem od Disneya i Pixara, na którym świetnie bawić będą się osoby w każdym wieku.

Pokazuje, że film dla dzieci może być zarówno intratny, jak i ambitny. Równocześnie też jest to rzadki przykład sequela, który jest co najmniej równie dobry jak oryginał, a moim zdaniem - nawet lepszy.

Dory porusza, wzrusza i wciąga do końca.

Można śmiało stwierdzić, że jest to kolejny sukces ekipy magików z Pixara.

Szwankuje przede wszystkim fabuła prowadzona w duchu staroświeckiej, disneyowskiej bajki dla maluchów bez ambicji wciągnięcia w dziecinną intrygę dorosłych widzów.

Wzruszający, mądry i zabawny film, w którym zarówno dzieci, jak i dorośli znajdą coś dla siebie.

Jest idealną mieszanką humoru, wzruszenia, przygody i całkiem mądrej lekcji życia.

Dobre kino familijne - na przemian zabawne i wzruszające, z sympatycznymi bohaterami i mądrym, krzepiącym przesłaniem.

Wizualnej perfekcji i fabularnej rozmaitości w sukurs idzie bardzo dobry polski dubbing - nie nachalny ani przegadany, ale trafiony w punkt.

Wielu widzów kręci nosem na taką powtarzalność, ale ja się bawiłam bardzo dobrze - jedyne, czego mogłoby być mniej, to cukierkowe scenki z malutką Dory i jej rodzicami.

Pokazuje, że sequel może być równie dobry jak pierwszy film. Nawet nakręcony po tak długiej przerwie.

Może nie ma świeżości i siły pierwowzoru, ale wciąż oferuje po części wzruszającą, po części emocjonującą fabułę, która w końcowym efekcie niesamowicie odpręża.