- Ostatnio dodana recenzja: 14 listopada 2019 (4 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 22 lipca 2016 (3 lata temu)
-
599recenzji
-
350ocen
-
256pozytywnych
-
94negatywne
-
6.1średnia
-
73%pozytywnych
-
0.8odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 49%, Dokumentalny 14%, Komedia 13%, Thriller 8%, Animacja 8%, Biograficzny 7%, Krótkometrażowy 6%
- Najczęstsze kraje: Polska 36%, USA 33%, Francja 18%, Wielka Brytania 13%, Niemcy 11%, Belgia 5%, Dania 5%
- Poziom ocen: 19% wyżej, 31% niżej, 50% tak samo jak inni krytycy (średnio 0.6 niżej)
Ostatnio zrecenzowane
-
8.48.48.68.68
Hipnotyczny, transowy, wciągający w swoją smolistą strukturę i obraz pogrążony w wyrazistych światłocieniach. Jest tu sporo z kina absurdu, surrealizmu, ale jeszcze więcej z horroru czy filmów psychologicznych Romana Polańskiego. -
7.47.47
To taki "Karol. Człowiek, który został papieżem" ze świetnymi żartami i autentycznym ciepłem, na dodatek nakręcony przez dobrego reżysera. Momentami niestety film przypomina również bardzo klasyczny, nieznośnie oczywisty film biograficzny, który na siłę musi pokazać bohatera z jak najlepszej strony, ale trzeba przyznać, że nie boi się również wspominać ciemnych kart z jej przeszłości. -
6.86.87.07.06
Jest apologią prostolinijności - pochwałą życia tak prostego, jak ta fabuła - która okazuje się największą mądrością.
Najwyżej ocenione
-
8.58.57.77.79
Znamienne, że akcja filmu umieszczona jest w przeszłości, a warstwa wizualna pozbawiona została kolorów. "Roma" wygląda bowiem jak zaginiony skarb z czasów, gdy jeszcze powstawały arcydzieła. -
??9
Małe arcydzieło animacji, stanowiące zamkniętą, doskonale skomponowaną, świadomą każdego użytego środka i metafory całość, skrzącą się znaczeniami, których przenikanie jest być może tak samo trudną i w gruncie rzeczy niemożliwą praktyką, jak próba znalezienia sedna ludzkiej tożsamości. -
8.48.48.68.68
Hipnotyczny, transowy, wciągający w swoją smolistą strukturę i obraz pogrążony w wyrazistych światłocieniach. Jest tu sporo z kina absurdu, surrealizmu, ale jeszcze więcej z horroru czy filmów psychologicznych Romana Polańskiego.
Najniżej ocenione
-
2.82.82.22.22
Nie narzekajmy na "Botoks", lecz na współczesną Polskę i doskonale znaną rzeczywistość - bo film Vegi jest jej idealnym wykwitem, dziełem, które być może w najlepszy sposób charakteryzuje obecne nastroje w naszym społeczeństwie. -
??2
Jedyne, co podczas seansu jest pewne, to fakt, że chciałoby się wyjść z sali jak najszybciej. Aktorzy nie grają, scenariusz nie działa, zdjęcia są fatalne - również na poziomie technicznym - dialogi niedorzeczne, sceneria jest brzydka, a historia nieciekawa. -
3.53.52.52.53
Vega tym razem być może zwyczajnie się przeliczył. Być może nawet sam w trakcie kręcenia to zrozumiał, dlatego złagodził przekaz, popadając w nijakość i banał. Jedyne co mu zostało to wulgarność plotki, prostactwo myśli i liczenie, że ktoś uzna to za prawdę objawioną - ale kasa i tak będzie się zgadzała.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
6.36.33
Zlepek stereotypów na temat młodych-zagubionych, internetowych-zboczonych, samotnych-zrozpaczonych. Postaciom zabrakło głębi, która dodałaby im autentyczności, dzięki której moglibyśmy poczuć z nimi jakąkolwiek więź, a zamieszkiwane przez nich światy zaczęłyby faktycznie przypominać ten nasz. -
8.08.05
Projekt wydawał się niezwykle ambitny i złożony. Przenikają się tu dyskurs naukowy z teatrem i komedią. Mam jednak wrażenie, że najlepiej wyszło szwedzkiej reżyserce z tym ostatnim.
-
6.06.06.86.83
Pintillie z ciekawego, rzadko podejmowanego tematu zrobiła artystyczny eksperyment, w którym formalne wymysły reżyserki przysłoniły bohaterów i ich problemy.