-
711recenzji
-
448ocen
-
318pozytywnych
-
130negatywnych
-
6.0średnia
-
71%pozytywnych
-
0.8odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
6
Otrzymaliśmy kino z ambicjami, lecz ostatecznie, niestety, nie w pełni niespełnione.
-
6
"Pióra" idealnie równoważą trzy stany skupienia kina: bliskowschodni realizm magiczny, kino społeczne i dramat feministyczny. Na każdym z tych pól jest przekonujący i angażujący, a przy tym potrafi wzbudzić gniew i rozpacz.
-
7
Efekt jest piorunujący: niezwykle gorzki i lekko słodkawy, pełen refleksji nad niesprawiedliwością świata, w którym jedni muszą ryzykować życiem, by złapać się ostatniej nadziei, gdy inni widzą w nich terrorystów i gwałcicieli.
-
8
Można niekiedy narzekać, że Irańczyk za każdym razem kręci ten sam film, ale czy nie robią tak wszyscy najwięksi autorzy? Nawet jeśli jest w tym ziarno prawdy, to i tak nie wpływa to na ocenę jego dorobku, bo za każdym razem kręci ten sam film równie wybitnie.
-
7
Do złudzenia przypomina słodko-gorzki feel-good movie. Problem w tym, że opowiada o trudach starości i problemie eutanazji. Film na poprawę humoru o śmierci? Takie rzeczy tylko we Francji!
Najwyżej ocenione
-
9
Można byłoby pewnie długo rozsupływać kolejne wątki, dyskutować nad niezwykle ciekawymi postaciami i piętrzącymi się znaczeniami. Ale jak mówiłem - serial do tego wcale nie zachęca. Najlepiej się go ogląda sercem, a nie rozumem, pozwalając mu porwać się w meandry Kościoła, wiary i istoty tajemnicy.
-
9
Znamienne, że akcja filmu umieszczona jest w przeszłości, a warstwa wizualna pozbawiona została kolorów. "Roma" wygląda bowiem jak zaginiony skarb z czasów, gdy jeszcze powstawały arcydzieła.
-
9
Małe arcydzieło animacji, stanowiące zamkniętą, doskonale skomponowaną, świadomą każdego użytego środka i metafory całość, skrzącą się znaczeniami, których przenikanie jest być może tak samo trudną i w gruncie rzeczy niemożliwą praktyką, jak próba znalezienia sedna ludzkiej tożsamości.
-
8
Rzadko można zobaczyć film tak bardzo przemyślany w najdrobniejszych szczegółach, w którym każdy element układanki do siebie pasuje, lecz celowo nie ujawnia całego fabularnego i psychologicznego obrazka. Doskonałość tej opowieści zaczyna się już na poziomie scenariusza - pełnego narracyjnych pętli, dziwnych powtórzeń, niespotykanych wyrw i jeszcze bardziej zaskakujących przebłysków wspomnień.
-
8
Czegoś takiego jeszcze nie widziałem w polskim kinie, a być może nawet nigdy i nigdzie. Ta kilkunastominutowa fabularna etiuda pomieściła w sobie kilka historii, wiele nakładających się na siebie wariantów filmowej rzeczywistości, parę konwencji, nie mówiąc o niezliczonych emocjach, które targają zarówno bohaterami, jak i widzami podczas projekcji - od śmiechu, przez mdłości, po nostalgię.
Najniżej ocenione
-
2
Jedyne, co podczas seansu jest pewne, to fakt, że chciałoby się wyjść z sali jak najszybciej. Aktorzy nie grają, scenariusz nie działa, zdjęcia są fatalne - również na poziomie technicznym - dialogi niedorzeczne, sceneria jest brzydka, a historia nieciekawa.
-
2
To kino złe pod każdym względem - nieprzemyślane, niedopracowane, źle napisane, zagrane i zrealizowane. Bez grama inteligencji, szacunku dla widza i humoru. Pierwszorzędny gniot, którego jedyną zaletą jest to, że wyznacza poziom dna, od którego każdy może się z łatwością odepchnąć.
-
2
Vega nie ma ambicji filozoficznych, ani politycznych - interesuje go czysta adrenalina, wulgaryzmy, siła, przemoc i akcja. "Bad Boy" to taki filmowy koksu - sztucznie napakowany i zupełnie otumaniony kolejnymi szprycami.
-
2
Nie narzekajmy na "Botoks", lecz na współczesną Polskę i doskonale znaną rzeczywistość - bo film Vegi jest jej idealnym wykwitem, dziełem, które być może w najlepszy sposób charakteryzuje obecne nastroje w naszym społeczeństwie.
-
2
Produkt gorszący i zaprogramowany na zysk - pełno jest w nim product placementu i bezczelnie został od razu rozpisany z myślą o kontynuacji.
Odrębnie ocenione
-
3
Zlepek stereotypów na temat młodych-zagubionych, internetowych-zboczonych, samotnych-zrozpaczonych. Postaciom zabrakło głębi, która dodałaby im autentyczności, dzięki której moglibyśmy poczuć z nimi jakąkolwiek więź, a zamieszkiwane przez nich światy zaczęłyby faktycznie przypominać ten nasz.
-
3
Pintillie z ciekawego, rzadko podejmowanego tematu zrobiła artystyczny eksperyment, w którym formalne wymysły reżyserki przysłoniły bohaterów i ich problemy.
-
5
Projekt wydawał się niezwykle ambitny i złożony. Przenikają się tu dyskurs naukowy z teatrem i komedią. Mam jednak wrażenie, że najlepiej wyszło szwedzkiej reżyserce z tym ostatnim.
-
5
Tarantino zdaje się robić wszystko, byśmy jak najmniej za nim tęsknili, kiedy w końcu faktycznie przejdzie na filmową emeryturę. "Pewnego razu..." to jego najgorszy film od lat - o rozlazłej strukturze, bez pomysłu na fabułę i dyskusyjnej wymowie.
-
4
Nie znalazłem w nim absolutnie niczego, czego nie widziałbym już gdzie indziej i to przedstawionego w znacznie ciekawszy sposób.
