The Square

Pomimo paru absurdalnych sytuacji, film jest dość trafny i bardzo dobrze porusza parę ciekawych tematów. Świetnie dobrani aktorzy. Zasłużona Złota Palma.

Choć parę scen niemiłosiernie się dłużyło, film w naprawdę ciekawy sposób porusza parę tematów. Aktorzy wypadli bardzo dobrze. Film zasłużył na zdobyte nagrody.

Mistrzowska satyra, bardzo trafnie punktująca szwedzkie społeczeństwo XXI wieku oraz produkt zwany sztuką współczesną. Najlepszy film nagrodzony Złotą Palmą od bardzo dawna.

Mam szczerze problem z interpretacją niektórych scen. Nie mniej jednak na dwie godziny przykuł mnie do ekranu, a 20 ostatnich minut trochę przeciągnięte.

Może miałam zły dzień, może po prostu jestem za głupia i mój humor jest za płytki by docenić wyjątkowość tego czegoś, ale jak na razie trudno mi się pogodzić z tym, że ktoś to nominował do Oscara.

A myślałem, że to ja jestem dziwny. Ciekawa satyra. Eksperyment. Instalacja warta uwagi. Aczkolwiek mam wrażenie, że to film dla widzów snobów.

(8+) śmiech szybko więźnie w gardle, bo orientujemy się, że śmiejemy się z samych siebie, a tak w ogóle to nic śmiesznego! niewygodne, uwierające kino.

Östlund już nie pierwszy raz we wspaniały sposób diagnozuje społeczeństwo i ludzkość jako gatunek. I wystarcza mu do tego kilka scen, bo z tymi 2,5h przesadził.

Sztuka nowoczesna dziwnym trafem wydostała się z innego wymiaru i zamieszkała między nami. Codzienne sytuacje zmieniają się w nieprzyjemny performance.

Ciężko mi powiedzieć o czym był ten film. Póki nie obejrzę jeszcze raz nie potrafię ocenić.

Pełne absurdu zderzenie kultury wysokiej i życia codziennego, pytające gdzie leżą granice sztuki.

Pseudoartyzm w końcu obnażony. Krytyka arogancji światka sztuki, w którym postacie są niewiarygodne, kończy się nadętą manifestacją tytułowego kwadratu.

Ten film jest jak temat, o którym opowiada, czyli sztuce współczesnej. Nudny i mało kto go zobaczy.

Kino (NH). Krytyka hipokryzji europejskich elit, otoczona masą mniej lub bardziej subtelnych żartów ze sztuki nowoczesnej i artystów.

Sztuka w służbie komentarza społecznego, nie tylko w dyskursie o samych granicach sztuki. Lekki niedosyt w niektórych wątkach. Zbyt przeciągnięte zakończenie.

Ze złośliwego komentarza środków wyrazu sztuki współczesnej przechodzi do nieudolności społecznego zaangażowania ze strony wyższych sfer i nierówności w ogóle.

#MffNh z dużym ❤️. Komediodramat o trudności komunikowania się i ignorancji między ludźmi

Długi, jakby dwuczęściowy; może zwolnienie to kontra do przesytu ironii, choć świetnej. Przekaz i morały może ciut zbyt odkryte, prześmiewczość zbyt obnażona?

Niektóre sceny The Square są genialne - wywiad z dyrektorem albo otwarcie wystawy i zaproszenie na poczęstunek, performance Olega. Ciekawe doświadczenie.

Nie jest to łatwy film.
Praktycznie pozbawiony fabuły, a dla wielu sensu i przesłania. Bo trudno za wystarczający motyw uznać utratę przez dyrektora muzeum sztuki współczesnej portfela i telefonu.
Ale jak ktoś wpadnie w klimat dostrzeże logikę reżysera. Świetny klimat, znakomite aktorstwo, "odjechane" pomysły.

Komediodramat komentarzem współczesnej sztuki i społeczeństwa szczególnie tego w Skandynawii.