Tarzan: Legenda

Każdy znajdzie coś dla siebie.

Potencjał poszedł się bujać. Na lianach.

Idealny Tarzan na nasze czasy - sprawnie zrealizowane, ciekawie opowiedziane kino przygodowe z fantastycznymi zdjęciami, spektakularnymi scenami akcji, dużą dawką humoru i dobrymi aktorami.

Jest jednak, przede wszystkim, filmem rozrywkowym, awanturniczo-przygodowym obrazem odpowiednio urozmaiconym o wątek romansowy, i jako taki film mogę go polecić.

Fabuła pełni rolę przerywnika, by pokazać pełnię animacji w CGI i ładnie skadrowane plenery dżungli.

Solidne kino przygodowe, pełne akcji ulokowanej w pięknych afrykańskich okolicznościach przyrody.

Zaczyna się kapitalnie. Potem dostajemy bajkę o białym wybawicielu czarnych niewolników.

Mógłby być doskonały, gdyby tylko twórcy skierowali swoje dzieło do innego targetu. Nie powinna to być historia dubbingowana, którą oglądają najmłodsze dzieci. Można było opowiedzieć przez legendę Tarzana historię niewolnictwa w świetny sposób, odsłaniając brutalność kolonizatorów.

Emocjonująca akcja, rubaszny humor i przepiękne scenerie tworzą razem przepis na udane spędzenie niecałych dwóch godzin, jednak fabuła jest tutaj tylko mało istotnym i niezbyt odkrywczym dodatkiem, o którym błyskawicznie się zapomina.

Mogę go jednak z czystym sumieniem polecić wszystkim, którzy chcą wybrać się do kina z całą rodziną. Przypuszczam, że dzieciom wtórność i naiwność fabuły nie będą przeszkadzać w najmniejszym stopniu, a dorośli docenią widowiskowość filmu i brak irytujących dłużyzn.

Spodziewałem się filmu znacznie gorszego i znacznie głupszego. Mimo że nie ma tu miejsca na wielkie przemyślenia, to jednak Yates i spółka nie obrażają inteligencji widza, podchodząc do swojego dzieła z odpowiednim dystansem.

Pozostawia niestety bardzo ambiwalentne odczucia. Z jednej strony twórcy prezentują nam malownicze ujęcia Afryki osłodzone wartką akcją i technologicznymi detalami. Z drugiej zaś podsuwają nam zwiotczałą już fabułę, sztampowe postaci i nagminnie stosowaną technikę slow-motion, która zabija tu wszelką naturalność i płynność.

Nie jest to kolejna prosta bajka o superbohaterze, który zajmuje się walką z wyimaginowanymi przeciwnościami. Jest to ciekawa historia o tym, jak jednostka lub jednostki mogą powstrzymać zło tego świata.

Zaledwie średnie widowisko. Miałkie postacie, przesyt CGI i przewidywalny scenariusz nie pozwalają na czerpanie odpowiedniej przyjemności z oglądania.

Zabawne wstawki z Samuelem L. Jacksonem, przerysowany charakter Leona Roma i widowiskowe sceny z komputerowo wygenerowanymi zwierzętami i obowiązkowym bujaniem się na lianach sprawiają wrażenie, że "Tarzan: Legenda" to przygodowy "popcorniak", o którym nie będziemy pamiętać po jednym seansie.

Nie jest to ani mroczną i poważną historią, ani lekką i przyjemną wakacyjną produkcją. Zbyt wiele rzeczy w filmie po prostu nie gra.

Takich właśnie filmów oczekuje publiczność. Efektownych i zabawnych, dynamicznych i miłych dla oka. A przede wszystkim niegłupich.

W sferze rozrywkowej jest udanym filmem.

Miało być wskrzeszenie legendy, a wyszedł zwykły kicz i tandeta. "Tarzan: Legenda" to zwykłe obietnice bez pokrycia.

Jest dziełem na swój sposób perfekcyjnym. Nawet najmniejsza drobina brudu została tak skomponowana, by obrazy wyglądały estetycznie i pociągająco. W gruncie rzeczy Yates zrealizował wzorcowe, hollywoodzkie widowisko. Wizualnie piękne, ale też wystarczająco zajmujące, by widz nie opuścił kina znudzony.

Jeden z tych filmów, które ogląda się może dobrze, nie nudząc się śmiertelnie, ale w dłuższej świadomości widza na długo nie zostaje.

Nie mamy tu żadnych negatywnych odczuć, całość ogląda się z wielką przyjemnością.

Ogląda się bez zgrzytów zębami, a nawet z niewymuszoną przyjemnością. Jest to z pewnością jeden z lepszych obrazów o człowieku małpie, który doskonale sprawdzi się podczas relaksu z całą rodziną.

Wciąga, bawi i - naiwnie, ale jednak - uczy. "Legenda Tarzana" to sprawnie wyważone, atrakcyjne kino.

Nie rości sobie praw do bycia czymś więcej niż letnią rozrywką.

Jeśli nie przeszkadzają wam postaci o dość ograniczonej osobowości, czy szczątkowe dialogi, możecie się na seansie całkiem dobrze rozerwać.

Nie potrafi zmierzyć się ze swoim dziedzictwem i tylko kobieca postać ratuje całą fabułę. Yatesowi zabrakło kilku zaklęć, aby przedstawiany świat zyskał życie.

Cierpi właśnie na przeszacowanie oryginalnej historii, z jednoczesną próbą stworzenia obrazu z dynamiczną akcją rozgrywającą się w dżungli i zapierającymi dech w piersiach widokami.

Niby jest akcja, trochę humoru, parę niezłych wizualnie scen - wszystkie składniki udanego wakacyjnego widowiska na miejscu. Tylko te składniki zostały wymieszane bez serca. Ogląda się to dobrze, ale po wyjściu z kina praktycznie niewiele zostaje w pamięci.

Warner Bros z Davidem Yatesem próbuje odebrać Disneyowi koronę najlepszego filmu o Tarzanie. Próbę tę jednak można zaliczyć do nieudanych.

Ma w sobie uroczą, staroświecką nutę starego kina przygodowego, opakowaną jednakże we wszystkie techniczne bajery, które oferuje kino XXI wieku.

Zaskakuje tylko w negatywny sposób. "Tarzan. Legenda" to do bólu przewidywalny, "popcornowy" wakacyjny produkt, który 5 minut po seansie wylatuje z głowy z szybkością przemieszczania się po dżungli lorda Greystoke'a.

Czegoż więcej chcieć od wakacyjnego przeboju? A poza tym - czy byłby sens robienia dziś z Tarzana filmu głęboko psychologicznego? Szczerze w to wątpię.

Całkiem niezła filmowa przygoda z udziałem jednego z najpopularniejszych bohaterów kina i telewizji. "Tarzan: Legenda" Davida Yatesa nie wnosi zbyt wiele nowego do opowieści o "władcy małp", ale jednocześnie buduje mu solidne podstawy u nowego pokolenia widzów.

Kinowe lato lekkich produkcji w dzisiejszych czasach zaczyna się w maju, jednak pierwszy z wakacyjnych miesięcy otwiera Tarzan: Legenda, produkcja należąca do kategorii przaśnych i średnio przyjemnych.

Oprócz świetnych zdjęć - jest słabo.

To, co jest największą siłą tego filmu, poza niezwykłymi plenerami i efektami specjalnymi, to gra aktorska Samuela L. Jacksona i Christopha Waltza, a także śmiały i inteligentny humor umiejętnie wpleciony pomiędzy bohaterskie wyczyny Tarzana.

Ogląda się naprawdę dobrze. Może momentami odrobinę za bardzo zwalnia, może chwilami jest poprowadzona w odrobinę zbyt wolnym tempie, ale widać od początku, że twórcy mieli pomysł na ten film.

Nawet efekty specjalne są tu sporym rozczarowaniem.

Jeden z tych filmów, które ogląda się całkiem przyjemnie, a potem od razu o nich zapomina.

Zaskakująco solidna dawka rozrywki, która, mimo kilku wpadek i fabularnych uproszczeń, potrafi utrzymać uwagę widza od początku do końca. To jednak rozrywka tak gorąca, że z łatwością wyparowuje z głowy po 15 minutach...

Dla samych widoków warto dać tej produkcji szansę - jak nie teraz, to przynajmniej kiedyś.