Bartosz Kęprowski

Piękna wizualnie bajka z mądrym przesłaniem. Może nie jest szczególnie odkrywcza, niemniej wzrusza, bawi i zapewnia przednią rozrywkę.

Mimo iż początkowo niespecjalnie byłem przekonany do solowego filmu o podłej psychopatce ze "101 dalmatyńczyków", to szczerze żałowałbym, gdyby ominęła mnie kinowa projekcja omawianego obrazu. Chciałbym, żeby każdy złoczyńca był tak barwny jak rzeczona już tutaj wielokrotnie Cruella, która owinęła mnie wokół swojego palca. W związku z tym wybaczyłem jej niezbyt oryginalną fabułę i pozwolę czarować się dalej, czekając z niecierpliwością na kolejne części!

Zaskakująco oryginalna i przemyślana animacja Sony Pictures Animation dla nieco starszych dzieciaków. Być może ustępuje produkcjom twórcy Myszki Miki od strony audiowizualnej, ale swoją pomysłowością, kreatywnymi scenami oraz przekazem wypada równie dobrze, a może nawet lepiej.

Mimo że to zwykła komedia romantyczna jakich wiele, to jedną rzecz naprawdę udało się twórcom trafnie skomentować. Otóż nasze podejście do związków. Przez wygórowane wymagania, strach przed podjęciem próby związania się z kimś, czy wiszące nad nami zobowiązania, wolimy po prostu zostać singlami. Widać to wyraźnie na przykładzie głównych bohaterów.

Być może na moją bardzo wysoką oceną filmu ma wpływ panująca już niemal od roku pandemia, skrywająca Ziemię niczym całun smutku i rozgoryczenia. Nietrudno zauważyć, że w dobie strachu przed nieznanym wirusem i wszechobecnej izolacji, mającej zapewnić bezpieczeństwo, na gwałt potrzebujemy drobnych gestów współczucia czy zwyczajnej ludzkiej życzliwości. "Pan Jangle i świąteczna podróż" dostarcza widzom tego, czego obecnie potrzebują najbardziej. Nadziei na lepsze jutro.

Ma wszystkie cechy ponadczasowej opowieści. Niewątpliwy urok, genialny przekaz, interesujący świat przedstawiony, nawiązania do kultury i historycznych postaci oraz szatę, której nie powstydziłby się żadnej król - mowa oczywiście o oprawie graficznej.

Aby w pełni zrozumieć i docenić widowisko Spielberga trzeba po prostu kochać popkulturę, traktować ją jak swoją pasję, oddychać nią, zwyczajnie żyć.

Niejednoznaczny, emocjonalnie angażujący, piękny wizualnie, przewrotny i wyrywających się z okowów schematyczności film z gatunku science fiction, który wzbudzi w was multum przeróżnych uczuć oraz na moment odbierze z wrażenia głos.

Być może na moją bardzo wysoką oceną filmu ma wpływ panująca już niemal od roku pandemia, skrywająca Ziemię niczym całun smutku i rozgoryczenia. Nietrudno zauważyć, że w dobie strachu przed nieznanym wirusem i wszechobecnej izolacji, mającej zapewnić bezpieczeństwo, na gwałt potrzebujemy drobnych gestów współczucia czy zwyczajnej ludzkiej życzliwości. "Pan Jangle i świąteczna podróż" dostarcza widzom tego, czego obecnie potrzebują najbardziej. Nadziei na lepsze jutro.

Po tym przeboju zatęsknicie za "obciachowym" oryginałem, który w wielu momentach może i był niezamierzenie zabawny, ale poziomem wykonania, podkładem dźwiękowym i aktorstwem bił na głowę nowe "cudowne dziecko" Marlona Wayansa wzbudzające jedynie złość, litość i poczucie zażenowania.

Jedna z tych produkcji, przy których po upływie zaledwie piętnastu minut zaczynasz spoglądać na zegarek, z utęsknieniem wyczekując końca projekcji.

Rozczarowuje zarówno jako adaptacja prozy Ricka Yanceya, jak i zwyczajny rozrywkowy film młodzieżowy o zabarwieniu romansowym.

Posiada naprawdę niezłe elementy, przede wszystkim świetne aktorstwo Jamesa Franco i Bryana Cranstona, a także ciekawy morał traktujący o akceptacji i dojrzewaniu, czy bystrą, końcową refleksję odnośnie życia. Jednakże nie sprawdza się praktycznie zupełnie jako komedia.

To nad wyraz szalona jazda bez trzymanki, w której nie brakuje dynamicznych sekwencji akcji. Aż ciarki przechodzą po plecach. Od strony audiowizualnej nowa produkcja ze stajni DC jest bez zarzutu. Jaskrawe barwy kontrastują z odcieniami szarości oraz czerni. Widowisko jest równie brutalne i mroczne, co radosne i barwne, szczególnie gdy na ekranie pojawia się zwariowana Harley. Jeśli chodzi o samą akcję, to akrobatyczne popisy eksdziewczyny Klauna Księcia Zbrodni są zwyczajnie nieziemskie!

Aby w pełni zrozumieć i docenić widowisko Spielberga trzeba po prostu kochać popkulturę, traktować ją jak swoją pasję, oddychać nią, zwyczajnie żyć.

"Wyprawa na Księżyc" okazała się niezwykle ekscytującą podróżą pełną wrażeń. Jestem pełen podziwu dla włodarzy platformy Netflix, ponieważ ich nowa animacja bije na głowę ostatnie twory Disneya. Jest tutaj wszystko, czego można oczekiwać od dobrze skrojonej, familijnej bajki. Mamy więc wyrazistych bohaterów, mnóstwo wzruszających momentów, genialne przesłanie, pomysłowy świat przedstawiony oraz solidną i przemyślaną historię.

Świetne kino rozrywkowe na wysokim poziomie, nie arcydzieło, które zrewolucjonizuje branżę filmową, jednak na pewno pozostanie na długo w pamięci kinomanów - bowiem proste historie o miłości i poświęceniu ciągle najlepiej chwytają za serce.

Przeładowany wątkami oraz pseudofilozoficznymi i psychologicznymi aspektami obraz, lecz mimo to zjadliwy i przyjemny dla oka.