Cruella

Przez większość czasu film radzi sobie naprawdę dobrze i wyróżnia się pozytywnie na tle innych remake'ów Disneya. Szkoda, że trzeci akt rozczarowuje... Jednak i tak będę ciepło tą pozycję wspominał przede wszystkim dlatego, gdyż zamiast koncentrować się na opowiedzeniu tej samej historii, co w animacji, woli pójść własną (przez większość czasu) drogą i daje widzom przyzwoitą historię, nawet jeżeli trzeba przymknąć oko na parę idiotyzmów i głupotek scenariuszowych.

ciekawy zabieg z upozytywizowaniem negatywnych bohaterów książkowo-animacyjnych, rewelacyjne aktorstwo, scenografia, kostiumy i muzyka, stylizowane na lata 60-te, do współczesnej młodzieży może nie trafić

Nie omieszkam rzucić stwierdzenie,że jest to,jak do tej pory najlepsza ekranizacja(czy też wariacja)klasycznych animacji Disneya.Tegoroczna Cruella to niesamowita rzemieślnicza robota-przepiękne kadrowania,przejścia,montaż,zdjęcia które oddały zatłoczony klimat londyńskich ulic lat 70- wielkie brawa za reżyserię którą dopełniały oszałamiające kostiumy i genialna muzyka.A wisienką na torcie jest aktorstwo, a zwłaszcza dwie gryzące się między sobą Emmy,które tworzą pełne postaci,z krwi i kości.

Nie brakuje problemów w scenariuszu, który zdecydowanie jest największą bolączką filmu, ale przy tym bawiłem się świetnie, a ta Emma Stone czy kostiumy to coś pięknego.

Rozumiem wiele z tych umowności, ale nadal jest to film, który mnie niesamowicie wkurza. Stone jako Cruella jest świetna, tak, jak i te estetyczne zabawy. Osadzenie tego w konwencji heist movie także w miarę się broni. Reszta natomiast do kosza. Ogląda się to jak pokraczny punkrockowy film dla dorosłych widzów, zmieszany z dziecięcym humorem i odrealnioną konstrukcją. Nieprzyjemnie zbyt infantylne dzieło jak na mój gust.

Nie omieszkam rzucić stwierdzenie,że jest to,jak do tej pory najlepsza ekranizacja(czy też wariacja)klasycznych animacji Disneya.Tegoroczna Cruella to niesamowita rzemieślnicza robota-przepiękne kadrowania,przejścia,montaż,zdjęcia które oddały zatłoczony klimat londyńskich ulic lat 70- wielkie brawa za reżyserię którą dopełniały oszałamiające kostiumy i genialna muzyka.A wisienką na torcie jest aktorstwo, a zwłaszcza dwie gryzące się między sobą Emmy,które tworzą pełne postaci,z krwi i kości.

Stylóweczki, angażująca fabuła i dwie gryzące się Emmy... Czego mozna chciec wiecej?

Nie brakuje problemów w scenariuszu, który zdecydowanie jest największą bolączką filmu, ale przy tym bawiłem się świetnie, a ta Emma Stone czy kostiumy to coś pięknego.

Przez większość czasu film radzi sobie naprawdę dobrze i wyróżnia się pozytywnie na tle innych remake'ów Disneya. Szkoda, że trzeci akt rozczarowuje... Jednak i tak będę ciepło tą pozycję wspominał przede wszystkim dlatego, gdyż zamiast koncentrować się na opowiedzeniu tej samej historii, co w animacji, woli pójść własną (przez większość czasu) drogą i daje widzom przyzwoitą historię, nawet jeżeli trzeba przymknąć oko na parę idiotyzmów i głupotek scenariuszowych.

Film o wiele lepszy od filmu 101 dalmatyńczyków, i aż mi zęby latały z tego co się działo.

Chyba najlepszy film aktorski Disneya ostatnich lat. Może dlatego, że bohaterka ma silny charakter, jest dużo rozrywki, film nie jest taki wygładzony. Kostiumy i dwie Emmy to najmocniejszy punkt produkcji.

Stylóweczki, angażująca fabuła i dwie gryzące się Emmy... Czego mozna chciec wiecej?

Rozumiem wiele z tych umowności, ale nadal jest to film, który mnie niesamowicie wkurza. Stone jako Cruella jest świetna, tak, jak i te estetyczne zabawy. Osadzenie tego w konwencji heist movie także w miarę się broni. Reszta natomiast do kosza. Ogląda się to jak pokraczny punkrockowy film dla dorosłych widzów, zmieszany z dziecięcym humorem i odrealnioną konstrukcją. Nieprzyjemnie zbyt infantylne dzieło jak na mój gust.

Scenariusz miejscami naciągany, ale wszystko inne (aktorstwo, dekoracje, kostiumy, muzyka) gra i w efekcie film dobrze się ogląda. Aktorskie adaptacje bajek Disneya zdecydowanie lepiej sobie radzą, gdy, tak jak Cruella, są autorskimi opowieściami, a nie kalkami z oryginału.

Diabeł, to znaczy De Ville, ubiera się u Prady, znaczy się Baronessy. Czy jakoś tak. Plot twist można przewidzieć w pierwszych 5 minutach filmu, stylówka niby punkowa, ale to trochę taki korpo-punk, a na piosenki trzeba mieć nieco lepszy pomysł, niż strzelanie nimi z karabinu co kilka minut. Z wierzchu może i Cruella opakowana jest ładnie, ale jak się przyjrzeć, to jednak wydmuszka.