Piękna i Bestia

Świetny film. Realizatorsko stoi na bardzo wysokim poziomie a unowocześnienie historii dodało jej magii. Na seansie bawiłem się świetnie a muzyka sprawiła, że jest to dla mnie musical roku!

Dopieszczony wizualnie, zrobiony z pasją i pokazujący, że można dać drugie życie i dodać coś ciekawego do nieco już skostniałej historii. Znowu poczułem się jak dziecko i to takie, które właśnie poszło na wytworną sztukę do teatru.

Staje się bodaj najbardziej świadomym i autorskim dziełem z dotychczasowych aktorskich adaptacji animacji od Disneya.

Reżyser "Dreamgirls" nie daje temu światu nic od siebie, a w zamian korzysta pełnymi garściami ze sprawdzonych piosenek, wyglądów, atmosfery. Całość jest jak zachodnie skrzydło w pałacu Bestii - zakurzona przestrzeń wypełniona po brzegi artefaktami z przeszłości.

Bardzo miłe dla oka i ucha nostalgiczne widowisko.

Bardzo odtwórczy film, który pomimo uderzającego podobieństwa z oryginałem wciąż potrafi oczarować. Fabuła jest nadal intrygująca i wciągająca, piosenki w takim samym stopniu urokliwe, a klimat nadal jest pełen magii i miłości.

Wygląda sztucznie. Widz nie daje się oszukać, wciąż czuje, że ogląda nieprawdziwy świat. To chyba największa wada tej produkcji.

Jak przystało na tytuł film ma dwa oblicza: sceny w zamku są imponujące, ale już te w świecie "ludzkim" mocno naciągane.

Nie jest specjalnie oryginalna w formie, ale za to bardzo efektownie pokazuje prześliczny bajkowy, czarodziejski świat, w dodatku jest dobrze zaśpiewana, miła dla oka i wyraźnie eksponuje dydaktyczne przesłanie.

Udanie przepisana na nowo baśń o cennych wartościach. To również bardzo sprawnie zrealizowana rozrywka na wysokim poziomie, potrafiąca zapewnić całą gamę emocji.

Widowiskowy spektakl, któremu zabrakło jednak magii i uroku oryginału.

Mam jednak nadzieję, że "Piękna i Bestia" nie zostanie zapamiętana li tylko jako pierwsza jaskółka tęczowej rewolucji w Hollywood, ale wysokiej klasy, poruszający musical, dowodzący, że remake nie musi być porażką.

Zarówno animowany pierwowzór, jak i jego filmowe odzwierciedlenie łączy też ten sam przekaz, niezmienny od ponad dwudziestu lat - każdy, mimo popełnionych po drodze błędów, zawsze ma szanse zmienić się na lepsze.

Piękna atrakcja dla miłośników oryginału i próba dotarcia do nowego pokolenia odbiorców, ale pozbawiona w zasadzie wartości dodanej. Przyjemnie obejrzeć.

Czaruje nas baśniowym klimatem, doskonałymi utworami musicalowymi oraz wysmakowanymi kostiumami, lecz podchodzi do kultowego dzieła ze zbyt nabożną czcią.

Niezobowiązująca produkcja, dla wszystkich, którzy na parę chwil pragną zanurzyć się w innym świecie.

Wizualnie atrakcyjny i bardzo poprawny.

Piękny wizualnie film, znakomicie "uczłowieczone" przedmioty - świecznik Płomyk wprost uroczy, dynamiczna akcja, ciekawe pomysły, imponujące efekty specjalne, Emma Watson uwodzicielska.

Hołd względem wersji animowanej. Reżyser Bill Condon zabrał nas we wspaniałą filmową podróż do krainy dzieciństwa i wspomnień związanych z jedną z najbardziej znanych bajek Disneya.

Obraz, biorąc pod uwagę całokształt, jest świetny, nie rozczarowuje i może zyskać sobie zupełnie nowe grono miłośników nie tylko wśród najmłodszych widzów.

Mamy tu piękne sceny, doskonałą grę aktorską, przepiękne melodie i znakomite głosy wokalne!

Nie obawiam się o kolejne aktorskie remaki znanych animacji Disneya. Tam nadal pracują ludzie z serduchem po odpowiedniej stronie, którzy prędzej odejdą z pracy niż pozwolą zniszczyć legendę dzieciństwa milionów z nas.

Jest to pozycja dla wszystkich: dużych i małych, wielbicieli bajek i produkcji disneyowskich oraz filmów z pięknym, radosnym przesłaniem, które ostatnio są coraz bardziej potrzebne.

Emocje sięgnęły zenitu i po prostu dałam się porwać, oczarować i ostatecznie zachwycić. Pomimo tego, że doskonale znam treść tej bajki, to film do końca trzymał mnie w napięciu, które w konsekwencji doprowadziło do wzruszenia.

Daleko mu do szmiry, ale jest on obecnie zbyteczny. Wygenerowany komputerowo Mercedes, który ma mienić oczy widzom.

"Piękna i Bestia" w nowej odsłonie przepięknie wygląda i wspaniale się rusza. Miejscami jest to kino lekko rozdmuchane, z którego twórcy mogliby uszczknąć tu i ówdzie kilkanaście minut, ale jednocześnie widowisko to wykreowano z fantazją i rozmachem.

Na pewno nie zaskakuje, gdyż wszyscy dobrze znają tok wydarzeń, ale na pewno jest pięknie ukazaną baśnią, która może oczarować najmłodszych oraz przywołać miłe wspomnienia z dzieciństwa tych trochę starszych. Doskonała propozycja na chłodny, jesienny wieczór.

Nie jest dziełem odkrywczym ani jeśli chodzi o opowiadaną historię, ani jeśli chodzi o sposób jej opowiadania. Jest to jednak film absolutnie udany pod względem budzenia w widzach emocji i to takich jakie założyli sobie twórcy.

Oferuje momenty kipiące energią oraz takie, które dorosłych dziś widzów przetransportują do czasów, gdy jako kilkulatkowie oglądali po raz pierwszy najpiękniejsze animacje Disneya. Ale chociaż to z założenia opowieść "stara jak czas", w tej wersji kurz nie został z niej starty. Raczej zamienił się w brokat.

Jako sentymentalna laurka spełnia swoją rolę koncertowo.

Celuje wysoko, ale wypada przeciętnie - mimo udanej roli Emmy Watson i znacznego uaktualnienia warstwy kulturowej.

Dzięki tegorocznej produkcji wróciły wszystkie te wspomnienia, co oznacza, że zarówno Bill Condon, jak i specjaliści od efektów specjalnych, charakteryzacji i kostiumów, a przede wszystkim osoby odpowiedzialne za ścieżkę dźwiękową, naprawdę wykonali kawał porządnej roboty.

Posiada gwiazdorską obsadę, ogromny budżet i przypowieść starą jak świat, ale staje się nijaką inscenizacją. Zabrakło serca i duszy, które byłyby w stanie tchnąć w tą muzyczną wędrówkę odrobinę życia.

Wystawna, emocjonująca produkcja zrealizowana z wyraźnym szacunkiem do pierwowzoru.

Pomimo tylu lat wciąż pozostaje międzypokoleniową baśnią z pięknym morałem dla dzieci i przestrogą dla dorosłych. Film jest jednak zbyt zachowawczy, a niektóre pomysły nie należą do trafionych, przez co najnowsze dzieło Disneya nie ma szans trafić na listę ich najlepszych aktorskich produkcji.

Dla młodszych widzów, którzy nie mieli nigdy styczności z oryginalną animacją Disneya, Piękna i Bestia powinna być naprawdę niesamowitym przeżyciem. Stare pierniki również znajdą tu wiele przyjemności, jednak zabraknie im uczucia obcowania z czymś niezwykłym i unikatowym.

Pod względem wizualnym nowa produkcja z wytwórni Myszki Miki to piękna bajka. Dobrze się ją ogląda.

Jest miło, ładnie i trochę strasznie. Twórcy starali się jak mogli, żeby odpowiednio zrównoważyć akcenty i przygotować produkt dla całej rodziny. I moim zdaniem całkiem zgrabnie się to udało.

Nie dokonuje ani rewolucji, ani nie tworzy nowej interpretacji, a wyłącznie przedstawia nam w odświeżonej scenerii sprawdzoną i kochaną przez wielu historię. To wystarczy, aby się dobrze bawić podczas seansu.

Posiada wszystkie wady i zalety projektu studia, które postanowiło zarobić kilka dolarów żerując na sprawdzonych pomysłach i nostalgii. Przy okazji niejako obnażyła hollywoodzkie umiłowanie realistycznych efektów komputerowych, które zamiast wzbudzać poczucie niesamowitości, coraz częściej wywołują obojętne wzruszenie ramion.

Sądząc po efekcie, jaki udało się uzyskać Condonowi, można sądzić, że odświeżanie niektórych historii ma sens. Dzięki nowej - bardziej efektownej i bardziej widowiskowej formie - jedna z najpiękniejszych bajek Disneya ma szansę zdobyć miłość kolejnego pokolenia widzów.

Baśniowe widowisko pełną gębą.