Pięćdziesiąt twarzy Blacka

Nie tylko idiotyczny, prymitywny, chamski i ordynarny, ale też po prostu obrzydliwy.

Nie doszukujmy się pogłębionych analiz i utraconych szans w kinie, które zdecydowanie nie ma wielkich ambicji, a najbardziej zależy mu na śmiechu i rozrywce. A że czasami żart jest czerstwy, szybko można puścić w niepamięć.

Niewiele zabawniejszy niż oryginał.

Produkcji nie poleciłbym nawet najgorszemu wrogowi.

Bawi i zaskakuje ilością niesamowitych pomysłów na poprowadzenie fabuły.

Bez wątpienia należy do kategorii gniotów.

Oglądanie tej parodii było dla mnie swego rodzaju masochizmem.

To straszny film. Straszny, ale chyba lepszy od oryginału. Pięćdziesiąt twarzy Blacka na dobrą sprawę powtarza wszystkie najważniejsze sceny Pięćdziesięciu twarzy Greya, ale - jak to parodia - nieco je przerabia. Na ogół niesmacznie, niekiedy jednak zabawnie.

Stosunkowo krótki czas i kolejna możliwość pośmiania się z Greya, sprawiły że bez problemu obejrzałem cały film.

To nie film totalnie beznadziejny, ale niebezpiecznie zbliżający się do tej granicy. Bronią go niektóre sceny, które można policzyć na palcach jednej ręki, ale to po prostu za mało, by wystarczająco dobrze się na nim bawić.