Le Mans '66

Jest w ciągłym przekraczaniu granic coś fascynującego, nienazwanego i to udało się twórcom "Le Mans '66" zarejestrować.

Wytrawny rzemieślnik Mangold wykonał kawał dobrej roboty. Niepotrzebnie tylko przeciągnął widowisko, czym wytracił impet, rozwodnił ciężar. Tym niemniej stworzył porządne, amerykańskie kino, co pozwoli jego dziełu na długie życie.

Niespodziewanie wyrasta nam kandydat do najlepszego filmu 2019 roku.

To jest kandydat do filmu roku. Bo tego potrzebowało kino.

Na długo po seansie nie mogę wyjść z zachwytu nad mnogością poruszonych w tym pozornie prostym dziele problemów i plątaniną nieoczywistych relacji między bohaterami, ale niestety scenariusz ma również swoje wady. Największą z nich bez wątpienia jest to, jak instrumentalnie została potraktowana prawdziwa historia udziału Kena Milesa w rajdzie Le Mans, którą twórcy zmienili, by nadać obrazowi bardziej dramatyczny wydźwięk.

Do bólu schematyczny, ale na tyle naiwnie szczery, że można z zapartym tchem śledzić kolejne życiowe wiraże brane przez Bale'a i Damona.

Film hollywoodzki, który - mimo pewnych drobnych wad - ogląda się naprawdę świetnie. Mangold potwierdza swoją wysoką formę, dodając wiele serca do znajomego szablonu, tworząc naprawdę świetną rozrywkę na poziomie. I nie trzeba być fanem czterech kółek, by to docenić.

Doskonale wyreżyserowane, dynamiczne i trzymające w napięciu wyścigowe widowisko, w połączeniu z genialnymi kreacjami aktorskimi Bale'a i Damona sprawią, że 24-godzinny wyścig w Le Mans wzbudzi w was więcej stresu niż egzamin na prawko.

Szpanerski, spektakularny i efekciarski. Nasiąknięty do granic możliwości hollywoodzkością i z premedytacją skrojony pod zbliżający się sezon nagród. A jednak "Le Mans '66" to kino na wskroś romantyczne i nostalgiczne, bo przypominające wysokobudżetowe widowiska z lat 60. i 70.

To prawdopodobnie pod względem rzemieślniczym najbardziej solidny film roku. Przedstawiciel średniobudżetowego kina, które zyska szacunek tak u zwolenników ambitnego kina, jak i u stricte masowego widza.

Mogę z ręką na sercu zapewnić, że Le Mans '66 jest filmem, który ogląda się genialnie! Rewelacyjnym kawałem wysokobudżetowego, hollywoodzkiego kina. A przede wszystkim fascynującą opowieścią.

Ostatni film Mangolda cały czas pozostaje na ziemi, okazując się jednak zbyt ciężkim, niczym krytykowany przez Milesa pokazowy wóz Forda - z zewnątrz efektowny i lśniący, jego wnętrze wymaga modernizacji.

Dwie i pół godziny sprawnie zainscenizowanej akcji.

Jest niezwykle wartościowym filmem traktującym o tematyce sportowej ze względu na wyraziste postaci, zjawiskowe sceny wyścigów, ale i przede wszystkim na to, że splot wydarzeń w fabule obraca się wokół konfliktu wszystkiego ze wszystkim.

Zapomnijcie o Need For Speed, jeśli jeszcze to pamiętacie. Zapomnijcie o całej sadze Szybkich i wściekłych z ciągłymi opowieściami o "rodzinie" Dominica Toretta. Obejrzyjcie najnowsze dzieło Jamesa Mangolda i przekonajcie się jak robić znakomite filmy o prawdziwej przyjaźni i szybkich autach.

Mamy tu do czynienia z naprawdę dobrze zrobionym kinem. Na ekranie widać ile pasji twórcy włożyli w ten film. Oczywiście motyw przyjaźni jest przerysowany, żeby pokazać postaci z jak najlepszej strony, jednak ten mały zgrzyt nie przysłania całości. Dostajemy świetną historię, intersujące postaci i co najważniejsze samochody.

Choć nie zapisze się na kartach historii jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli gatunku kina biograficzno-sportowego, "Le Mans '66" to widowisko, które z całą pewnością - i w pełni zasłużenie - przypadnie do gustu przytłaczającej większości widzów. Klasyczny, staromodny 'crowd-pleaser'.

Wciągająca i pełna widowiskowych scen wyścigów opowieść o dwójce prostych pasjonatów, którzy kochają auta i marzą o osiągnięciu czegoś wielkiego, uwikłanych w korporacyjną machinę. Opowiedziana w tradycyjny sposób oscarbaitowa historia, która ma wszystko co trzeba, by podbić serca widzów - angażującą fabułę, umiejętnie wyważone akcenty, bardzo dobre aktorskie kreacje i perfekcyjnie zrealizowane widowiskowe sceny.

Mangold jest sprawnym rzemieślnikiem, konflikt zostaje więc przekuty w zajmujący kinowy spektakl.

Obraz zapewnia widzowi miłe doznania. "Le Mans '66" to po prostu sprawnie zrealizowana historia, którą ogląda się z niemałą przyjemnością.

Czy ta koronkowa robota ma szanse na najważniejsze filmowe nagrody? To nieważne. Ważniejsze jest bowiem, że fani czterech kółek dostali film, w który mogą się wczuć, poczuć tor, moc i zapach benzyny. Nawet taki laik jak ja to doceni i autentycznie cieszy mnie to, że prawdziwi fani szybkich samochodów, morderczych wyścigów Le Mans i pewnego szalonego okresu w historii automobilizmu dostali "swój" film.

Nawet, jeśli ktoś na co dzień omija warsztaty samochodowe szerokim łukiem, powinien pójść na ten film, by obejrzeć tą dwójkę w akcji. Jeżeli jeszcze dodam, że całość skąpana jest w nostalgicznej, analogowej otoczce lat 60- tych zeszłego wieku, niejeden widz pewnie skusi się na wizytę w kinie.

Porywające kino nie tylko o wyścigach.

Mangold stawia na opowieść o indywidualizmie i walce o niezależność, do której życie dopisało najpierw przewrotny finał, a ostatecznie gorzki epilog. Filmowi nie zaszkodziłoby skrócenie o kilka okrążeń. Symfonia silników i opon z "Le Mans '66" zostaje jednak w głowie.

To film zrobiony z ogromną pasją. Widać to w sposobie kręcenia, przemyślanych dialogach, znakomitym aktorstwie oraz dynamicznych sekwencjach akcji. Każdy element filmu został dopieszczony w najmniejszych detalach. To doskonale naoliwiona maszyna, gotowa do startu w wyścigi po Oscary i chociaż sądzę, że przegra z kretesem, biznes to biznes i niekoniecznie mu po drodze z prawdziwą sztuką, to ja doskonale wiem, kto jest tegorocznym zwycięzcą.

Kiedy jednak w ostatecznym rozrachunku patrzę na film Mangolda, zostają mi w głowie genialnie nakręcone sceny wyścigów.

Historia kocha takie pojedynki - dynamiczne, zażarte, fascynujące. "Le Mans '66" to klasyczny crowd-pleaser w najlepszym rozumieniu tego słowa - szybki, inspirujący, fenomenalnie napisany, zagrany i zmontowany. Trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej minuty i przynosi ogromną satysfakcję. Wspaniałe, pełnokrwiste kino - nie tylko dla wielbicieli szybkich samochodów.

Trwa 2,5 godziny a czasu tego kompletnie nie czuje się podczas seansu. Wszystkie sceny pchają fabułę do przodu, a pomiędzy wyścigami można podziwiać nie tylko talent aktorski Bale'a czy Damona, ale też przepiękne samochody.

Genialne kino sportowe, które dostarcza tyle emocji, co prawdziwa relacja z wyścigów.

Nie brakuje w Le Mans '66 momentów wzruszających, zapierających dech, ale i frustrujących, gdy bohaterowie, za których mimowolnie trzymamy kciuki, rozbijają się o mury stawiane przez korporacyjną machinę czy nieczystą rywalizację. Ale owa frustracja to jedynie jeszcze jeden dowód na to, jak bardzo pochłaniającym filmem jest Le Mans '66 - prosta, może nawet nieco sztampowa, ale doskonale zrealizowana historia.

Nie zmienia to jednak faktu, że śledzenie poczynań bohatera Bale'a sprawia sporo frajdy. Jego Ken Miles - genialny i nieprzewidywalny kierowca - w samochodzie jest niczym innym jak czystą, skrystalizowaną formą pierwotnych instynktów. A "Le Mans '66" w kinie zobaczyć warto, bo to dobrze naoliwiona maszyna rozrywkowa jest.

Przy scenach wyścigów można zniszczyć fotel na którym się siedzi. Takie wrażenia.

Nie jest filmem złym, warto go obejrzeć. Problem w tym, że mogła to być o wiele lepsza produkcja.

Znakomicie zrealizowana i pełna nienachalnego humoru prawdziwa historia rozgrywająca się pomiędzy torami wyścigowymi, a gabinetami prezesów. Sympatyczna do oglądania, ale od wielkości daleka.

Ostatecznie "Le Mans '66" jest "tylko" bardzo przyjemnym filmem. Miejscami nieco nużącym, w scenach wyścigów ekscytującym - takim na niedzielny seans, który bardzo szybko wyparuje z głowy po pojawieniu się na ekranie napisów końcowych.

W Le Mans '66 miłość do samochodów i kapitalne występy aktorskie przeplatane są odrobinę irytującymi odwołaniami do przyjaźni, korporacyjnej jatki i mierzenia technologicznych cojones. Owocuje to realizacyjnym majstersztykiem, jednak wielu z nas liczyło chyba na zdecydowanie więcej.

Seans pełen wrażeń nie tylko dla fanów sportów motoryzacyjnych. Historia prowadzona jest z lekkim przymrużeniem oka, a jednocześnie nie zabraknie momentów na refleksję lub dramatyzm.