-
69recenzji
-
69ocen
-
56pozytywnych
-
13negatywnych
-
6.4średnia
-
81%pozytywnych
-
0.9odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7
Farhadi niczym nie zaskakuje w stylistyce Bohatera. Bez wątpienia reżyser nie ma najmniejszej ochoty na eksperymenty z pracą kamery, czy jakiekolwiek formalne zabiegi odciągające widza od skupienia się na samej opowieści. Fundamentem pracy autora Co wiesz o Elly? pozostają scenariusz i prowadzenie aktorów. Z pewnością ucieszy to odbiorców, którzy tak jak ja w kinie Irańczyka się zakochali i chcą po prostu, żeby robił to, w czym czuje się najlepiej.
-
6
To dokument rzetelny i uczciwy. Portretujący zarówno wszystkie okoliczności poprzedzające pamiętne zawody w Moskwie, jak i ich następstwa. Jednocześnie wszystko jest tu zupełnie schematyczne, a twórcy nie mają nawet aspiracji, by sięgać po jakieś niekonwencjonalne rozwiązania.
-
4
Można obejrzeć bez bólu i zażenowania, ale z pewnością może zostawić spory niedosyt każdemu, kto liczył tu na wielkie kino.
-
7
Niezwykle autotematyczny, głównie za sprawą tego, że wszyscy członkowie grupy Krzyśka grani są przez osoby niepełnosprawne. Dużo scen sprawia wrażenie chociaż częściowo improwizowanych i polegających na spontaniczności nietypowych aktorów z gdyńskiego teatru.
-
6
Dzięki takim produkcjom politycy i wysokiego szczebla urzędnicy wiedzą, że nie mogą się czuć bezkarni, a obywatele przypominają sobie jak ważne w procesie demokratycznym są wolne media, gotowe patrzeć władzy na ręce. Ponadto wybrzmiewa z niego silny przekaz o tym, że opieka zdrowotna jest jednym z ostatnich miejsc, na których państwo powinno oszczędzać, by nie mieć na rękach krwi obywateli. Niestety film nie jest pozbawiony, sporych wad.
Najwyżej ocenione
-
10
Genialny film, który w swojej kategorii może konkurować chyba tylko z "Boyhood" Linklatera.
-
9
Na długo po seansie nie mogę wyjść z zachwytu nad mnogością poruszonych w tym pozornie prostym dziele problemów i plątaniną nieoczywistych relacji między bohaterami, ale niestety scenariusz ma również swoje wady. Największą z nich bez wątpienia jest to, jak instrumentalnie została potraktowana prawdziwa historia udziału Kena Milesa w rajdzie Le Mans, którą twórcy zmienili, by nadać obrazowi bardziej dramatyczny wydźwięk.
-
9
Ten dokument ociera się o ideał filmu popularnonaukowego. Zachwyca wizualnie, narracja prowadzona jest z lekkością i humorem, a prezentowanym treściom nie można nic zarzucić pod kątem merytorycznym. Jedynym problemem jest nieco na siłę wepchnięta warstwa fabularna, polegająca na nawiązaniu się relacji między profesorem a dziennikarką.
-
9
Ta emocjonalna bomba z pewnością ma potencjał, by trafić do każdego widza, nawet jeśli wcześniej kino z dalekiego wschodu omijał szerokim łukiem.
-
9
Porusza naprawdę ciężkie tematy, jest to wadą i zaletą, gdyż może być impulsem do bardzo wartościowej rozmowy z dzieckiem i przy odpowiednim nakierowaniu przez rodzica mieć walory wychowawcze.
Najniżej ocenione
-
2
Zamiast zgłębiać ważne i bieżące tematy prześlizgujemy się po nich bezrefleksyjnie, zamiast oglądać silne postaci kobiece słuchamy prymitywnych żartów opartych na stereotypach związanych z płcią wreszcie zamiast dostawać bohaterów z krwi i kości obserwujemy bohaterów pozbawionych jakiejkolwiek głębi czy nawet zalążka własnego charakteru.
-
2
Z całej ekipy można natomiast powiedzieć kilka dobrych słów o twórcy muzyki Janie A.P. Kaczmarku, kostiumolożce Dorocie Roqueplo i scenografie Marku Warszewskim. To oni sprawili, że Magnezja ciągle trzyma się estetyki dzikiego zachodu, co pozostaje największym atutem tej produkcji. Niestety trzeba przyznać, że to dość mało, zwłaszcza jeśli mówimy o filmie, którego twórcy mieli zamiar zachwycać festiwalowych jurorów.
-
3
Netflix przyzwyczaił nas do tego, że współfinansowane przez niego seriale zachwycają, a filmy niestety zazwyczaj są rozczarowaniem i nie inaczej jest w tym przypadku. Nie pomogło zatrudnienie topowych włoskich aktorów. Nie pomógł fakt, iż historia miała całkiem niezły potencjał na kino moralnego niepokoju. Wyszło siermiężnie, nachalnie i po prostu źle.
-
3
Ciężko powiedzieć, jaka myśl przyświecała Gianniemu Zanasiemu tworzącemu ten film, ale instynkt podpowiada, że miał być czymś na zasadzie "katechezy na wesoło", którą ksiądz czy nauczyciel może puścić na lekcji religii, jeśli akurat marzy mu się leniwy dzień w pracy. Jednak nawet w takiej formie daleko mu do ideału, bo również w sferze moralności czy nauki Kościoła jego fabuła nie wnosi niczego szczególnego.
-
4
W iście schizofreniczny sposób łączy ze sobą thriller erotyczny z dramatem skierowanym do kobiet w średnim wieku. Być może twórcy uznali, że w dobie "Pięćdziesięciu twarzy Greya" taki melanż może okazać się strzałem w dziesiątkę, ale wszystko wskazuje na to, że się przeliczyli.
Odrębnie ocenione
-
2
Z całej ekipy można natomiast powiedzieć kilka dobrych słów o twórcy muzyki Janie A.P. Kaczmarku, kostiumolożce Dorocie Roqueplo i scenografie Marku Warszewskim. To oni sprawili, że Magnezja ciągle trzyma się estetyki dzikiego zachodu, co pozostaje największym atutem tej produkcji. Niestety trzeba przyznać, że to dość mało, zwłaszcza jeśli mówimy o filmie, którego twórcy mieli zamiar zachwycać festiwalowych jurorów.
-
10
Genialny film, który w swojej kategorii może konkurować chyba tylko z "Boyhood" Linklatera.
-
2
Zamiast zgłębiać ważne i bieżące tematy prześlizgujemy się po nich bezrefleksyjnie, zamiast oglądać silne postaci kobiece słuchamy prymitywnych żartów opartych na stereotypach związanych z płcią wreszcie zamiast dostawać bohaterów z krwi i kości obserwujemy bohaterów pozbawionych jakiejkolwiek głębi czy nawet zalążka własnego charakteru.
-
3
Ciężko powiedzieć, jaka myśl przyświecała Gianniemu Zanasiemu tworzącemu ten film, ale instynkt podpowiada, że miał być czymś na zasadzie "katechezy na wesoło", którą ksiądz czy nauczyciel może puścić na lekcji religii, jeśli akurat marzy mu się leniwy dzień w pracy. Jednak nawet w takiej formie daleko mu do ideału, bo również w sferze moralności czy nauki Kościoła jego fabuła nie wnosi niczego szczególnego.
-
3
Netflix przyzwyczaił nas do tego, że współfinansowane przez niego seriale zachwycają, a filmy niestety zazwyczaj są rozczarowaniem i nie inaczej jest w tym przypadku. Nie pomogło zatrudnienie topowych włoskich aktorów. Nie pomógł fakt, iż historia miała całkiem niezły potencjał na kino moralnego niepokoju. Wyszło siermiężnie, nachalnie i po prostu źle.