Po niespodziewanej śmierci swojej mamy dziewięcioletni chłopiec zwany Cukinią zaprzyjaźnia się z sympatycznym policjantem Rajmundem i trafia do domu dziecka, w którym mieszkają inne dzieci w jego wieku. Początkowo Cukinia ma problemy z przystosowaniem się do nowego miejsca, nie zawsze dogaduje się ze wszystkimi. Stopniowo jednak znajduje sobie przyjaciół i kiedy zajdzie taka potrzeba, będzie mógł liczyć na ich wsparcie.
- Aktorzy: Gaspard Schlatter, Sixtine Murat, Paulin Jaccoud, Michel Vuillermoz, Raul Ribera i 13 więcej
- Reżyser: Claude Barras
- Scenarzyści: Morgan Navarro, Céline Sciamma
- Premiera kinowa: 2 czerwca 2017
- Premiera światowa: 15 maja 2016
- Ostatnia aktywność: 7 marca
- Dodany: 16 marca 2017
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
WięcejMaluch zobaczy w niej film dla dzieci o dorosłych sprawach, rodzic tymczasem - film dla dorosłych o sprawach dziecięcych. To rzadkie: "Nazywam się Cukinia" nie ma ograniczenia wieku "wzwyż".
-
Więcej
Wyjątkowa animacja o tym, jak dorośli potrafią zamienić dzieciństwo w koszmar. Raczej dla starszych widzów.
-
Więcej
Płynący prosto z serducha, wzruszający manifest filmowy i zarazem dowód na to, że gatunek animacji, traktowany przez masy z góry jako ten lekki, rozrywkowy i ogólnie rzecz biorąc mało poważny, w sposób brawurowy wykorzystuje swój miażdżący potencjał, by raczyć nas ważnymi tematami.
-
Więcej
Na pewno nie jest niewinną historyjką umorusaną w przesłodzonej bezie. To bajka głęboko zatopiona w rzeczywistości i zilustrowana z wielką wyobraźnią.
-
Więcej
Wspaniale zrealizowana animacja, wykorzystująca technikę poklatkową, jest bardzo krótka i właściwie żal, że się kończy, kiedy historia osiąga finał. Będą łzy w oczach - gwarantuję.
-
-
Więcej
W pozornej prostocie animacji Claude'a Barrasa tkwi niezwykła siła. Reżyser doskonale potrafi widza poruszyć, nawet nim wstrząsnąć, unikając przy tym konwencjonalnych chwytów.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Naprawdę warto obejrzeć ten film z dziećmi, porozmawiać i uczyć ich zrozumienia dla innych, wrażliwości. Pokazać, że wokół nich są bardzo skrzywdzone dzieci.
-
Na swój unikalny sposób uroczy, ale jednocześnie depresyjny, choć z ogromną nadzieją na koniec. Świetnie napisane postacie. Uwielbiam takie animacje.
-
(WFF) ujmuje prostotą, z jaką podchodzi do niełatwych tematów. poruszające, słodko-gorzkie kino, które angażuje emocjonalnie bez reszty. perełka!
-
Ikar jako Cukinia. Dzieci z domu dziecka, porzucone, zagubione, bez rodziców. Animacja wzrusza i uczy.
-
Kino (WFF). Nowe "Mary i Max", gdyby nie dziecięca naiwność i spojrzenie oczami dziecka ilość życiowych dramatów byłaby nie do zniesienia.
-
No szczęście tylko na twarzy mieć. Wrażliwy, śmieszny, piękny film, jak tu nie kochać dzieci, one są nie winne, dla takich filmów zawsze dam 10 z sercem, nawet jak bym miał dać ocenę 7 czy 8. Film bawi i uczy.
-
