-
779recenzji
-
765ocen
-
640pozytywnych
-
125negatywnych
-
6.8średnia
-
84%pozytywnych
-
0.9odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7
Farhadi niczym nie zaskakuje w stylistyce Bohatera. Bez wątpienia reżyser nie ma najmniejszej ochoty na eksperymenty z pracą kamery, czy jakiekolwiek formalne zabiegi odciągające widza od skupienia się na samej opowieści. Fundamentem pracy autora Co wiesz o Elly? pozostają scenariusz i prowadzenie aktorów. Z pewnością ucieszy to odbiorców, którzy tak jak ja w kinie Irańczyka się zakochali i chcą po prostu, żeby robił to, w czym czuje się najlepiej.
-
4
Twórcom Luzzu nie można odmówić słusznych intencji oraz tego, że film ogląda się gładko dzięki trzymaniu się przez nich stylu zerowego. Trudno oprzeć się jednak wrażeniu, że Alex Camilleri konstruuje ten świat aż nazbyt topornie i plakatowo. Jesmark, może na pierwszy rzut oka wygląda równie nieokrzesanie jak ex-napastnik Atletico Madryt, Diego Costa, ale pozostaje ostatnim sprawiedliwym w świecie, gdzie prawie wszyscy zapomnieli co to tradycja i poświęcenie dla swego fachu.
-
7
Bahrami wyróżnia się niewątpliwym talentem, formalną dyscypliną i przemyślanym prowadzeniem narracji. Ostatecznie zatem, Ziemia jałowa jawi się jako film bezsprzecznie udany, w pewnych względach wręcz ponadprzeciętnie, a przy tym raczej poruszający się po starych, sprawdzonych ścieżkach niż wyznaczający nowe horyzonty.
-
8
Opisuje koszmarne stadium rozpaczy i braku zrozumienia, będące doświadczeniem wielu gruzińskich kobiet, a odczuć to pomagają realizacyjne umiejętności ekipy zgromadzonej przez Kulumbegashvili. Szczególnie muszę pochwalić autora zdjęć Arseniego Khachaturana oraz francuskiego montażystę Matthieu Taponier Gruzińska reżyserka z ich pomocą przełamuje tabu.
-
6
Mimo wszelkich wad tej produkcji, stanowi ona ciekawy punkt na linii czasowej polskiego kina. Choć sygnowana jest logiem Warszawskiej Szkoły Filmowej, to opiera się głównie na mieszaniu pokoleń - od starych wyjadaczy po nowe, budujące się dopiero nazwiska. Ślesicki podczas spotkania po premierze filmu podkreślał, że większość pracy wykonali studenci WSF.
Najwyżej ocenione
-
10
Kluczową cechą obrazu Moselle jest unikanie skupiania się na jakimś konkretnym "dramacie", niczym uliczny kot fabuła zwinnie lawiruje między postaciami, każdej dając na tyle dużo czasu byśmy mogli zrozumieć jej motywacje, a przy tym za mało by było miejsce na ocenę czy kibicowanie. Niczym u Pawlikowskiego w "Zimnej wojnie" bezwzględne ostrze montażysty co chwila przenosi nas w inne miejsce i czas.
-
10
W ciągu osiemdziesięciu pięciu minut w filmie nic się nie dzieje, ale i to wystarczy - wychodząc z sali kinowej, nikt nie ocaleje i pozostaje tylko żyć z urazem psychicznym, wywołanym urodą i pustką dostarczoną przez francuskiego reżysera. Żeby zadowolić się tym bolesnym pięknem, warto się przyznać, że każdy z nas jest ślepy i głuchy, co podkreśla czarny ekran i brak dźwięku.
-
10
Wybitny obraz, w przyszłości skazany na kult.
-
10
Portugalski reżyser posiadł niezwykłą umiejętność, aby na lizbońskiej ulicy dostrzec kogoś zwyczajnego, reprezentującego nader często najniższe, marginalizowane grupy społeczne: imigrantów, ćpunów, robotników, biedaków. Dopiero w oku kamery okazuje się, że te "szaraki" potrafią być tytanami, że mają do opowiedzenia zajmujące historie.
-
10
Genialny film, który w swojej kategorii może konkurować chyba tylko z "Boyhood" Linklatera.
Najniżej ocenione
-
0
Powiem tylko tyle: prawdziwa miłość wymaga czasem powiedzenia ukochanemu że się kompromituje, albo sobie szkodzi. Bo miłość to troska. I z troski o kino, o dystrybucję filmową, zarówno jako całość jak i konkretnie Gutek Film, z troski o branże i z szacunku dla Włocha jedynie lojalnie ostrzegam i proszę: wspierajcie dobre filmy, bo finansowanie tych złych tylko pogłębia patologię i umacnia ludzi z branży i artystów w błędach. A właśnie takim błędem są Trzy pokoje.
-
0
Obraz, który w każdym aspekcie jest katastrofą.
-
1
Fascynujący przypadek filmu, w którym nie udało się nic. Pod tym względem można go postawić koło takich dzieł jak "Smoleńsk" czy legendarne "The Room". Niestety tu zamiast szczerego pędu tworzenia mimo braku talentu na pierwszy plan wysuwa się lenistwo i tumiwisizm odtwórców.
-
1
Abel Ferrara chciał tu stworzyć swoje dzieło życia, prywatną opowieść przełamującą granice rzeczywistości i eksplorującą ludzką psychikę, tak jak Šarūnas Bartas w Domu czy Andriej Tarkowski w Zwierciadle. Jak głosi przysłowie, z wysokiego konia spada się najboleśniej i to właśnie spotkało Amerykanina. Przy całej sympatii dla jego twórczości, mam nadzieję, że to był już jego ostatni film w głównym konkursie jakiegokolwiek poważnego festiwalu.
-
2
Zamiast zgłębiać ważne i bieżące tematy prześlizgujemy się po nich bezrefleksyjnie, zamiast oglądać silne postaci kobiece słuchamy prymitywnych żartów opartych na stereotypach związanych z płcią wreszcie zamiast dostawać bohaterów z krwi i kości obserwujemy bohaterów pozbawionych jakiejkolwiek głębi czy nawet zalążka własnego charakteru.
Odrębnie ocenione
-
0
Obraz, który w każdym aspekcie jest katastrofą.
-
2
Ambitny projekt i skrojony teoretycznie pod widzów takich jak ja. Niestety dziwne wybory realizacyjne i błędy produkcyjne pogrzebały tę obiecującą produkcję. Zamiast cudownego postmodernistycznego, eklektycznego dzieła dostaliśmy jeden z najgorszych filmów roku.
-
2
Bez wątpienia Kuba Czekaj spadł z wysokiego konia. Chciał stworzyć artystyczny film uwikłany w szerszy kontekst kulturowy, ale wyszła z tego raczej wieloletnia pisanka, w której wciąż znajduje się nieświeże żółtko.
-
2
To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.
-
4
Duża część osób powie pewnie, że to nie idea w tym filmie jest najcenniejsza, a sam ładunek emocjonalny. Jeżeli wyjmiemy z filmu zaangażowanego społecznie cały przekaz i pole do refleksji, zostaną nam jedynie urocze dzieci żyjące w upokarzającej biedzie, które sfilmowano wyłącznie po to, by uprzywilejowany, biały widz mógł się wzruszyć. Innymi słowami - poverty porn.
