-
571recenzji
-
557ocen
-
461pozytywnych
-
96negatywnych
-
6.7średnia
-
83%pozytywnych
-
0.9odrębność
Najczęstsze gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7
Zachwyca jedynie umiarkowanie, przynajmniej jeżeli zna się poprzednie filmy Anderssona, odczuwa się momentami pewną monotonię. Są tu jednak też sceny naprawdę imponujące, a całościowo obraz znakomicie się broni, tak jako autonomiczne, zwarte tematycznie dzieło, jak i jako kolejny dowód na żywotność artystycznej koncepcji Anderssona.
-
5
Podczas seansu Ojca nie odkryjecie nowych emocji i uczuć, nie zapomnicie o rzeczywistości, ani też nie spojrzycie na nią inaczej niż do tej pory. Mimo wszystko to kompetentnie zrealizowane kino. I niestety wciąż aktualne, może nawet bardziej niż przed dekadą. Także, czujcie się ostrzeżeni i poinformowani. I zapraszam do seansu.
-
6
Lucie Borleteau podejmuje trudne i palące problemy współczesnego świata. Tym bardziej szkoda, gdy całość traci impet w końcowych partiach filmu, a złożona obietnica spotyka się w finale z nie do końca satysfakcjonującym rozwiązaniem. Nie sposób jednak zaprzeczyć, że seans pozostaje na dłużej w pamięci. Głównie z powodu złożonej kreacji Karin Viard.
-
5
Warto chociażby dla poszerzania swoich kinematograficznych horyzontów i otwarcia się na produkcje, które rzadko mają okazję się przebić do mainstreamu. Czy to ma jakąś wartość? Na pewno znajdziemy ciekawsze produkcje z Państwa Środka, aczkolwiek Jezioru dzikich gęsi można dać szansę chociażby po to, aby zakosztować klimatu chińskiego bezprawia.
Najwyżej ocenione
-
10
Kluczową cechą obrazu Moselle jest unikanie skupiania się na jakimś konkretnym "dramacie", niczym uliczny kot fabuła zwinnie lawiruje między postaciami, każdej dając na tyle dużo czasu byśmy mogli zrozumieć jej motywacje, a przy tym za mało by było miejsce na ocenę czy kibicowanie. Niczym u Pawlikowskiego w "Zimnej wojnie" bezwzględne ostrze montażysty co chwila przenosi nas w inne miejsce i czas.
-
10
W ciągu osiemdziesięciu pięciu minut w filmie nic się nie dzieje, ale i to wystarczy - wychodząc z sali kinowej, nikt nie ocaleje i pozostaje tylko żyć z urazem psychicznym, wywołanym urodą i pustką dostarczoną przez francuskiego reżysera. Żeby zadowolić się tym bolesnym pięknem, warto się przyznać, że każdy z nas jest ślepy i głuchy, co podkreśla czarny ekran i brak dźwięku.
-
10
Wybitny obraz, w przyszłości skazany na kult.
-
10
Genialny film, który w swojej kategorii może konkurować chyba tylko z "Boyhood" Linklatera.
Najniżej ocenione
-
0
Obraz, który w każdym aspekcie jest katastrofą.
-
1
Fascynujący przypadek filmu, w którym nie udało się nic. Pod tym względem można go postawić koło takich dzieł jak "Smoleńsk" czy legendarne "The Room". Niestety tu zamiast szczerego pędu tworzenia mimo braku talentu na pierwszy plan wysuwa się lenistwo i tumiwisizm odtwórców.
-
1
Abel Ferrara chciał tu stworzyć swoje dzieło życia, prywatną opowieść przełamującą granice rzeczywistości i eksplorującą ludzką psychikę, tak jak Šarūnas Bartas w Domu czy Andriej Tarkowski w Zwierciadle. Jak głosi przysłowie, z wysokiego konia spada się najboleśniej i to właśnie spotkało Amerykanina. Przy całej sympatii dla jego twórczości, mam nadzieję, że to był już jego ostatni film w głównym konkursie jakiegokolwiek poważnego festiwalu.
-
2
Zamiast zgłębiać ważne i bieżące tematy prześlizgujemy się po nich bezrefleksyjnie, zamiast oglądać silne postaci kobiece słuchamy prymitywnych żartów opartych na stereotypach związanych z płcią wreszcie zamiast dostawać bohaterów z krwi i kości obserwujemy bohaterów pozbawionych jakiejkolwiek głębi czy nawet zalążka własnego charakteru.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
0
Obraz, który w każdym aspekcie jest katastrofą.
-
2
Ambitny projekt i skrojony teoretycznie pod widzów takich jak ja. Niestety dziwne wybory realizacyjne i błędy produkcyjne pogrzebały tę obiecującą produkcję. Zamiast cudownego postmodernistycznego, eklektycznego dzieła dostaliśmy jeden z najgorszych filmów roku.
-
2
Bez wątpienia Kuba Czekaj spadł z wysokiego konia. Chciał stworzyć artystyczny film uwikłany w szerszy kontekst kulturowy, ale wyszła z tego raczej wieloletnia pisanka, w której wciąż znajduje się nieświeże żółtko.
-
2
To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.
