-
159recenzji
-
157ocen
-
115pozytywnych
-
42negatywne
-
6.4średnia
-
73%pozytywnych
-
1.2odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
8
To jeden z najlepiej skonstruowanych scenariuszy w amerykańskim kinie w ostatnich latach, produkcja która niewątpliwie w żaden sposób kina nie rewolucjonizuje, ale też na ma takich ambicji. W czasach gdy Stany są podzielone jak rzadko, jest to prawdopodobnie bardzo potrzebna bajka przypominająca o tym czemu Ameryka kiedyś stała się wielka, która powinna trafić do niemal każdego, niezależnie od poglądów politycznych i ulubionej stacji telewizyjnej.
-
6
Na pewno nie jest to film idealny, chwilami potrafi załamać banalnością użytych klisz, nie mówi nic specjalnie świeżego, a patos finału mógłby być kwalifikowany jako broń masowego rażenia. Nie znajdziemy tu raczej wątków wątpliwych etycznie, wykonanie jest na najwyższym poziomie, a obsada rewelacyjna. Dobry wybór, zwłaszcza na rodzinny seans, jest przygoda, wzruszenie, akcja, humor i morał.
-
8
W dość sporym, aczkolwiek nie przesadnie monumentalnym, jak na dokument bezpośredni, trzyipółgodzinnym metrażu niemiecka reżyserka znajduje czas na przedstawienie widzom zarówno drogi do szkoły przez budzące się miasto, pełnych muzyki i dyskusji zajęć jak i spotkań Bachmanna z rodzicami, czy wycieczek do muzeów czy na camping. Mr. Bachmann and His Class to seans szalenie wdzięczny, jednocześnie zabawny i uroczy, jak i niezwykle mądry.
-
7
Nie jest to kino mające ambicje zmieniać życie i uświadamiać nieuświadomione, raczej powinniśmy traktować Wheel of Fortune and Fantasy jak eskapistyczną i zabawną sesję terapeutyczną, po której tak bohaterki jak i my - widzowie najzwyczajniej w świecie czujemy się lepiej, lżej i radośniej. Ryûsuke Hamaguchi po raz kolejny pokazał się w swojej fabule jako niezwykle utalentowany i posiadający własny język twórca i autor, którego każdy fan przegadanego kina powinien uważnie śledzić.
-
7
Przykład dobrze wykonanego "filmu pandemicznego". W całej produkcji występuje tylko dwóch aktorów, którzy jednocześnie ani razu nie pojawiają się na jednym planie, gdyż historia opowiedziana zostaje poprzez nagrania wideokonferencji. Jednocześnie twórcom udaje się bardzo skutecznie uniknąć wizualnej nudy.
Najwyżej ocenione
-
10
Kluczową cechą obrazu Moselle jest unikanie skupiania się na jakimś konkretnym "dramacie", niczym uliczny kot fabuła zwinnie lawiruje między postaciami, każdej dając na tyle dużo czasu byśmy mogli zrozumieć jej motywacje, a przy tym za mało by było miejsce na ocenę czy kibicowanie. Niczym u Pawlikowskiego w "Zimnej wojnie" bezwzględne ostrze montażysty co chwila przenosi nas w inne miejsce i czas.
-
10
To swoisty fabularny dokument, jedno z dzieł, które zaginają i przebijają cienką granicę między rzeczywistością a fikcją. To wielki LARP*, który jednak wynosi pijacką grę do rangi sztuki najwyższej i tworzy obraz niezapomniany. Wrzynający się w umysł każdego, kto go doświadcza. To film nie dla ludzi o słabych nerwach i żołądkach, rozciągnięty między libacją a pornografią, ale umiejący przy tym dotknąć czegoś ostatecznego i uniwersalnego.
-
9
Niespodziewanie Samuel Maoz pogodził dwie koncepcje mistrzów i zaprezentował dużo bardziej spełnione i satysfakcjonujące dzieło. Dramat, na którym bardzo często się śmiejemy, by odnaleźć się w kompletnym psychicznym rozkładzie, ale i ze świadomością obcowania z czymś wybitnym.
-
9
Anna Odell stanowi jeden z najciekawszych głosów współczesnego europejskiego kina, zawsze bezkompromisowa, zawsze schowana pod maską absolutnego obnażenia. Każdy kogo fascynuje kino powinien się zapoznać z jej najnowszym dziełem, nawet jeśli miałby je znienawidzić. Bo "X&Y" to projekt niezwykle trudny w ocenie, film, który przez każdego widza może zostać odebrany całkowicie inaczej, zależnie od podejścia oglądającego do tego co się dzieje na ekranie.
-
9
Z jednej strony stanowi swoisty hołd złożony horrorowi, jednocześnie jednak to świeży komentarz polityczny, bardzo inny od tego na co dzień serwowanego nam przez kibiców ścierających się partii. W tym wszystkim pozostaje jednak po pierwsze kompetentnym kinem rozrywkowym, szanującym widza, dokładnie przemyślanym i pozwalającym z każdym seansem odkryć więcej.
Najniżej ocenione
-
1
Fascynujący przypadek filmu, w którym nie udało się nic. Pod tym względem można go postawić koło takich dzieł jak "Smoleńsk" czy legendarne "The Room". Niestety tu zamiast szczerego pędu tworzenia mimo braku talentu na pierwszy plan wysuwa się lenistwo i tumiwisizm odtwórców.
-
1
Abel Ferrara chciał tu stworzyć swoje dzieło życia, prywatną opowieść przełamującą granice rzeczywistości i eksplorującą ludzką psychikę, tak jak Šarūnas Bartas w Domu czy Andriej Tarkowski w Zwierciadle. Jak głosi przysłowie, z wysokiego konia spada się najboleśniej i to właśnie spotkało Amerykanina. Przy całej sympatii dla jego twórczości, mam nadzieję, że to był już jego ostatni film w głównym konkursie jakiegokolwiek poważnego festiwalu.
-
2
Ambitny projekt i skrojony teoretycznie pod widzów takich jak ja. Niestety dziwne wybory realizacyjne i błędy produkcyjne pogrzebały tę obiecującą produkcję. Zamiast cudownego postmodernistycznego, eklektycznego dzieła dostaliśmy jeden z najgorszych filmów roku.
-
2
Naprawdę chciałem polubić Nowy porządek, uważam, że w ciężkich czasach jakie nadeszły nad naszą planetę potrzebne jest kino komentujące rewolucję, która nadejdzie. Potrzebny jest Parasite, potrzebny jest Joker, czy nawet nasza swojska Sala Samobójców. Hejter. Problem w tym, że Nowy porządek nie ma do powiedzenia nic, nie ma w sobie kropli empatii czy zrozumienia. Jest jak polityk PO wypowiadający się o mieszkańcu Kraśnika głosującym na PiS.
-
2
To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.
Odrębnie ocenione
-
2
Ambitny projekt i skrojony teoretycznie pod widzów takich jak ja. Niestety dziwne wybory realizacyjne i błędy produkcyjne pogrzebały tę obiecującą produkcję. Zamiast cudownego postmodernistycznego, eklektycznego dzieła dostaliśmy jeden z najgorszych filmów roku.
-
2
To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.
-
7
Lepszej zabawy nie dostaniecie nigdzie.
-
4
Do kin wchodzi chaotyczny i wypruty z jakichkolwiek emocji przepełniony samozachwytem film telewizyjny.
-
5
W efekcie dostaliśmy swoistego potwora Frankensteina. Z jednej strony pokazującego nam rodzinny komediodramat z mrugnięciami do widza, nachalnym krzyczeniem: "To tak jak w twoim domu, widzu!" i plejadą postaci wyjętych z "Poradnika małego scenarzysty". A z drugiej błąkanie się po błocie, wiszące na ścianach strzelby i leżące w kątach pokoi siekiery i zakrzykiwanie wszelkich subtelności próbą budowania całkowicie niepasującego tu thrillerowego napięcia.
