-
117recenzji
-
115ocen
-
79pozytywnych
-
36negatywnych
-
6.3średnia
-
69%pozytywnych
-
1.2odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
6
Mimo tych wszystkich uwag Skandal. Ewenement Molesty to film, na który powinniście się wybrać do kina, dla części będzie to nostalgiczny powrót do czasów młodości, młodsi z kolei mogą dostrzec to jak bardzo wczesnym hip-hopem inspirują się niektórzy współcześni raperzy, jak Bedoes przerabiając schematy, tematy i mood Molesty na współcześniejszą formę trapu.
-
5
Osiemnaście rozdziałów, różnych długością, tematem i formą, potrafi być testem nawet dla najbardziej wytrwałego fana kina, zwłaszcza jeśli nie uda mu się wykrzesać zainteresowania dla wielominutowej anegdotki o wyjeździe do Pekinu wiejskiego dentysty w połowie lat 80.
-
6
Czym zatem jest Liberté? Aktem oskarżenia wobec mieszczańskiej przepełnionej hipokryzją pruderyjności widzów? Działem wymierzonym we współczesne kino arthouse'owe? Okrutnym żartem? Krzykiem twórczej bezsilności? Najlepiej przekonajcie się o tym sami: w czasie aktualnej pandemicznej festiwalowej posuchy może to być jedyna okazja do zetknięcia się z głębszym offem na dużym ekranie, więc szkoda ją przegapić. Nawet jeśli to zetknięcie nie będzie należało do najprzyjemniejszych czy najciekawszych.
-
6
Jest najlepszym możliwym wyborem na 90 minut ucieczki od życiowych stresów i letniego upału. Chwilowa teleportacja poprzez klimatyzowane kino do mroźnej Norwegii.
-
6
Czy to film warty polecenia ogółowi populacji? Tu jednoznaczna ocena jest trudniejsza. Jest zbyt długi, chwilami boleśnie przewidywalny, technicznie i formalnie całkowicie nieciekawy. Broniący się głównie aktorstwem i tym co sobie dopowiemy. No i zawsze miło usłyszeć, jakim śmiesznym człowieczkiem był Franco, a finał wzrusza niezmiernie.
Najwyżej ocenione
-
10
Kluczową cechą obrazu Moselle jest unikanie skupiania się na jakimś konkretnym "dramacie", niczym uliczny kot fabuła zwinnie lawiruje między postaciami, każdej dając na tyle dużo czasu byśmy mogli zrozumieć jej motywacje, a przy tym za mało by było miejsce na ocenę czy kibicowanie. Niczym u Pawlikowskiego w "Zimnej wojnie" bezwzględne ostrze montażysty co chwila przenosi nas w inne miejsce i czas.
-
9
Niespodziewanie Samuel Maoz pogodził dwie koncepcje mistrzów i zaprezentował dużo bardziej spełnione i satysfakcjonujące dzieło. Dramat, na którym bardzo często się śmiejemy, by odnaleźć się w kompletnym psychicznym rozkładzie, ale i ze świadomością obcowania z czymś wybitnym.
-
9
Anna Odell stanowi jeden z najciekawszych głosów współczesnego europejskiego kina, zawsze bezkompromisowa, zawsze schowana pod maską absolutnego obnażenia. Każdy kogo fascynuje kino powinien się zapoznać z jej najnowszym dziełem, nawet jeśli miałby je znienawidzić. Bo "X&Y" to projekt niezwykle trudny w ocenie, film, który przez każdego widza może zostać odebrany całkowicie inaczej, zależnie od podejścia oglądającego do tego co się dzieje na ekranie.
-
9
Z jednej strony stanowi swoisty hołd złożony horrorowi, jednocześnie jednak to świeży komentarz polityczny, bardzo inny od tego na co dzień serwowanego nam przez kibiców ścierających się partii. W tym wszystkim pozostaje jednak po pierwsze kompetentnym kinem rozrywkowym, szanującym widza, dokładnie przemyślanym i pozwalającym z każdym seansem odkryć więcej.
-
9
Polecam ten dokument wszystkim, także tym, których zupełnie nie obchodzi sport, bo to po prostu bardzo dobra historia, tak dobra i filmowa, że aż trudno uwierzyć, że to prawdziwe życie, a nie hollywoodzka fabuła.
Najniżej ocenione
-
1
Fascynujący przypadek filmu, w którym nie udało się nic. Pod tym względem można go postawić koło takich dzieł jak "Smoleńsk" czy legendarne "The Room". Niestety tu zamiast szczerego pędu tworzenia mimo braku talentu na pierwszy plan wysuwa się lenistwo i tumiwisizm odtwórców.
-
1
Abel Ferrara chciał tu stworzyć swoje dzieło życia, prywatną opowieść przełamującą granice rzeczywistości i eksplorującą ludzką psychikę, tak jak Šarūnas Bartas w Domu czy Andriej Tarkowski w Zwierciadle. Jak głosi przysłowie, z wysokiego konia spada się najboleśniej i to właśnie spotkało Amerykanina. Przy całej sympatii dla jego twórczości, mam nadzieję, że to był już jego ostatni film w głównym konkursie jakiegokolwiek poważnego festiwalu.
-
2
Ambitny projekt i skrojony teoretycznie pod widzów takich jak ja. Niestety dziwne wybory realizacyjne i błędy produkcyjne pogrzebały tę obiecującą produkcję. Zamiast cudownego postmodernistycznego, eklektycznego dzieła dostaliśmy jeden z najgorszych filmów roku.
-
2
To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.
-
3
Zabrakło niestety dobrego scenarzysty i utalentowanego operatora, a końcowy efekt nadaje się chyba tylko do ironicznego seansu w gronie znajomych.
Odrębnie ocenione
-
2
Ambitny projekt i skrojony teoretycznie pod widzów takich jak ja. Niestety dziwne wybory realizacyjne i błędy produkcyjne pogrzebały tę obiecującą produkcję. Zamiast cudownego postmodernistycznego, eklektycznego dzieła dostaliśmy jeden z najgorszych filmów roku.
-
2
To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.
-
7
Lepszej zabawy nie dostaniecie nigdzie.
-
4
Do kin wchodzi chaotyczny i wypruty z jakichkolwiek emocji przepełniony samozachwytem film telewizyjny.
-
5
W efekcie dostaliśmy swoistego potwora Frankensteina. Z jednej strony pokazującego nam rodzinny komediodramat z mrugnięciami do widza, nachalnym krzyczeniem: "To tak jak w twoim domu, widzu!" i plejadą postaci wyjętych z "Poradnika małego scenarzysty". A z drugiej błąkanie się po błocie, wiszące na ścianach strzelby i leżące w kątach pokoi siekiery i zakrzykiwanie wszelkich subtelności próbą budowania całkowicie niepasującego tu thrillerowego napięcia.
