Megalopolis

Nie pamiętam kiedy ostatnio wyszedłem z kina,z poczuciem, że twórca ma mnie za ostatniego debila.Lepiej, mam wrażenie, że Coppola wręcz chciał abyśmy tak się czuli podając Nam naprawdę ciekawy konspekt w swojej jakiejś, dość mocno odklejonej konwencji. W tym filmie jest wszystko, i to mocno gubi. Narracyjnie siada od samego początku na mieliźnie i nie potrafi wybić się na tyle, aby to obejrzeć, zwłaszcza, że lektor non stop Nam mówi z off-u rzeczy widoczne. Okropny film,nic tu dobrze nie wypadło

POV: ten dziwny wujek z USA na ekstremalnym bad tripie przeczytał "SPQR" Mary Beard, a potem nakręcił o tym film.

Artystyczny bełkot okraszony totalnie nieudolnym w realizacji przerostem ambicji nad rozumiem. Sceny się nie kleją, każdy aktor gra w innym filmie, wizualnie jest paskudny, fabularnie bełkotliwym majakiem sennym. Postaci są pretekstową symboliką do opowiedzenia czegoś wielkiego, choć nie do końca wiadomo co. Totalnie smrodlawy pierd artystycznej legendy kina. Kuriozum.

Złe kino, które trzeba znać i klasyk, który będzie komentowany przez lata. Pojedynki na cytaty i ciocia Wow. Megalomański i przestarzały. Za to z sercem, chyba.

(4.2) Ten wizualny kicz nawet mi pasuje. Tylko co dokładnie ma mnie tu poruszyć? Przezroczyści bohaterowie? Oklepane dialogi? I po co mu zatrzymywanie czasu?

tworzenie, niszczenie, tworzenie, niszczenie...

ciekawy performance, te ruszające się posągi (mystic scene)... 3,5/10

(4,5) Można wybrać się na seans tak "dla zabicia czasu, o ile ma się go w nadmiarze" ;) Treść najprawdopodobniej jakaś była tyle że forma najnormalniej ją przytłoczyła

Aż serce boli, że to produkcja Francisa Forda Coppoli. Rozmach realizacyjny, futurystyczna wizja, wizualizacje, kostiumy, scenografia. Byłoby Wielkie Kino, gdyby nie marny scenariusz, pretensjonalne dialogi i filozoficzne wywody.

Megalopierdololis. Coppolla tak się wkręcił w kreatywne światotwórstwo, że zapomniał napisać postaci, które będą miały sobie coś więcej do powiedzenia niż odruchowo wypluwane cytaty poetów i filozofów. Nieco ponad 2 godziny starczyły tu niestety wyłącznie na pobieżne prezentowanie coraz to nowszych kontekstów nieprzerwanym ciągiem - brak tu czasu i przestrzeni na to, by nadać im jakiekolwiek znaczenie i sens w oczach widza. Sceny na arenie tyleż intrygujące, co zbędne.

Fascynujące fiasko. Dialogi to okropny, łopatologiczny, pseudofilozoficzny bełkot, do tego narracja, a połowa aktorów, z Plazą na czele, gra w różnych filmach. To jest tak niespójne i nadęte. Jakby napisało to dziecko na podstawie wikicytatów.
Szkoda, bo widać potencjał + pojedyncze kadry piękne.