Sekwencje nijakie sąsiadują tu z żenującymi, to, co ma wzruszać, z tym, co ma śmieszyć, a wszystko przykrojone zostało do bezpiecznych rozmiarów - tak bardzo, iż emocje gasną, nim zdążą się rozwinąć.

Zafascynowani losami Ani i Tomka powinni bawić się nieźle, ale trzeba też przygotować się na pewne poczucie niedosytu.

W efekcie mamy powierzchowną, ale pełną bodźców, komedię romantyczną z kilkoma niezłymi żartami i bardzo dobrymi kreacjami aktorskimi.

Pasjonujące to może nie jest, ale za to zupełnie nieszkodliwe i czysto rozrywkowe.

Na pewno nie przejdzie do historii polskiego kina, ani nawet polskiej komedii, jest jednak filmem po którym nikt chyba tego nie oczekiwał.

Mamy problem w Polsce z dobrym kinem obyczajowym, toteż trzeba oddać na duży plus nowej Planecie singli, że dotknąć ciekawych tematów nie tylko spróbowała, ale również na nich nie poległa. Wszystko poprzez wspomnianą wcześniej szczerość.

Nie pozostaje nic innego, jak dać szansę tej zgranej ekipie, która opowiedziała swoją bajeczkę o miłości. Może i banalną, ale przy tym szczerze uśmiechniętą.

Jak dla mnie niektóre sceny wręcz obrażają inteligencję Polaków. Chciałabym żeby takie filmy już nie powstawały. Chciałabym żeby dać ludziom coś więcej niż tylko wulgarność w kolorowym papierku.

To zasadniczo powrót do formy z pierwszej części. Swojska komedia romantyczna, która nie żenuje, a to już bardzo dużo. Co najważniejsze, to najbardziej przepełniony "polskością" film w serii.

Bardzo fajny film. Idealny na Walentynki.

Kawał sympatycznej komedii. Chociaż fabuła jest prosta i pozbawiona wielkich zwrotów akcji, to jednak wszystko funkcjonuje tak jak trzeba oraz śmieszy. Jest tutaj dobry humor, nie ma ani grama żenady, a scena spowiedzi ma szansę stać się klasykiem.

Akina i Chaciński wpisali się długą tradycję opowiadania o weselach, ewidentnie czerpiąc zarówno z pijackiego humoru Smarzowskiego, jak i wizyjnej wyobraźni Wyspiańskiego. Choć ostatecznie najbliżej im jednak, rzecz jasna, do "Testosteronu". Ale to i tak całkiem przecież nie najgorzej.

Na Walentynki jak znalazł. Bo choć to nie jest wcale zbyt ambitny film, a czasami głupkowaty, bądź niezbyt poważny, to jednak nie można mu odmówić pewnego uroku, który sprawia, że ten film naprawdę można obejrzeć z przyjemnością.

Znakomicie zamyka całą opowieść, pokazując że nie trzeba odcinać kuponów od dawnego sukcesu. Można stworzyć trzy filmy na równym poziomie, które podczas seansu będą wzbudzać u widzów niewymuszoną radość.

"Planeta singli 3", choć najbardziej zagęszczona pod względem wątków i postaci, jest także najkrótszym odcinkiem serii - trwa raptem 103 minuty. Zwięzłość bywa zazwyczaj cnotą, ale akurat w tym przypadku chciałoby się, aby fabuła nie pędziła na złamanie karku w kierunku napisów końcowych.

Niezłe zwieńczenie trylogii, która w teorii mogła skończyć się na "jedynce" - na szczęście twórcy najlepsze zachowali na koniec.

Pomimo wielu różnorakich wad, ma w sobie niewątpliwie dużo szczerego ciepła. Ciepła rodzinnego ogniska, szczęścia z posiadania siebie nawzajem, a także zachwytu nad pięknem naszej wsi. A czasem będąc w kinie warto się uśmiechnąć.

Trzecia część jest dokładnie taka, jak się można było spodziewać, czyli marna.

Choć film bawi znacznie skuteczniej niż 99% polskich komedii romantycznych i ma kilka scen naprawdę udanych, to jednak częściej niż taka "dwójka" schodzi na manowce.

Filmowa marka "Planety Singli" trzyma więc całkiem równy poziom. "Trójka" potrzebuje co prawda chwili, żeby się rozkręcić, nie potyka się jednak mimo paru, powiedzmy, odważniejszych żartów i ryzykownych pomysłów - w trakcie seansu zrozumiecie, o które chodzi.

To film, na który fani poprzednich odsłon muszą iść. Przekonywać do wizyty w kinie będziemy zatem tych, którym ta miłosna trylogia była do tej pory obojętna. Dajcie sobie szansę na najlepszą możliwą filmową rozrywkę, jaką obecnie jest w stanie zaoferować polskie kino.

Dość niespodziewanie trzecia "Planeta Singli" okazuje się być najlepszą z całej trylogii.

Ten film oddycha pełną piersią. Nawet jeżeli nie ma zjawiskowych plot twistów, to proponuje naprawdę niezły i nieobrażający inteligencji widza, wchodzący z nami w szczery układ, show time. Nic na siłę. Film ma sporą siłę oczarowania, ale nie ogłupiania.

Koniec końców opowieści wiejskiej z biografii Ani i Tomka to rzeczywiście wielki finał. Wszystko, co można sobie wyobrazić znajdziecie w tym właśnie filmie. Gadające drzewo, wiejscy chłopcy atakujący geja, którego bili już w podstawówce, absurdalne historie ojca Tomka o ślubach z dziewięćdziesięcioletnimi kobietami i tak bez końca. Trudno powiedzieć, że się udało, ale wszystko dobrze się skończy.

Na Planecie Singli 3 bawiłem się świetnie, trochę popłakałem, więcej się pośmiałem - niewiele więcej wymagam od dobrego kina rozrywkowego.

Teoretycznie "Planeta Singli 3", jak na komedię romantyczną przystało powinna na przemian wzruszać i śmieszyć, a wzbudza raczej politowanie poziomem dowcipów.

Planeta Singli 3 jest udanym domknięciem trylogii. I choć ucieka od romantycznych tonów, spełnia się jako pełnokrwista komedia.

Słabe, niegodne zakończenie trylogii.

Otóż planetarna seria udowadnia, że na niewdzięcznym polu polskiej komedii można zasiać ziarno, z którego da się zebrać plony raz i drugi, a każdorazowo towarzyszyć temu będą inne, ale jednakowo szczere emocje. Komedia romantyczna a i owszem, ale drugiej tak udanej raczej ze świecą szukać.

Weselny samograj z dobrą obsadą okazał się zwykłym samogonem, który proporcje rozłożone ma wielce nieproporcjonalnie. Czasem robi się gorąco, ale większość sytuacji spływa jak po kaczce.

Nie bazuje jedynie na sukcesie pierwszej części. Jest jej pełnoprawną i logiczną kontynuacją na naprawdę świetnym poziomie. Spełnia wszystkie funkcje komedii romantycznej - bawi, wzrusza, daje pokrzepienie, a także zawiera pouczający morał.

To wciąż okropnie męczące, nudne, przeciągnięte i cringowe kino, ale przynajmniej w odróżnieniu od "Kogla-Mogla" nie znajdziemy tu wyśmiewania wszelkiej emancypacji i pochwały dla molestowania seksualnego.

Wyróżnia się na tle krajowej konkurencji gatunkowej i fani polskiej komedii romantycznej z pewnością będą zadowoleni z seansu.

Nie ma Warszawy. Nie ma pacynek. Nie ma nawet tytułowej aplikacji randkowej. Są natomiast żenujące żarty i stereotypowe podejście do wiejskiej rzeczywistości.