Berlin Alexanderplatz

Tryska symboliką oraz cytatami. Burhan Qurbani w swojej wizji jest bezczelny, lekką ręką pożyczając wiele od mistrzów kina, ale ma wszystko pod kontrolą i potrafi przejęte motywy przepisać na własny język. Jego interpretacja Döblina podzieli widzów, ale to nie tylko brawurowa i przybijająca wędrówka po neonowym Berlinie, lecz przede wszystkim jeden z najważniejszych europejskich filmów ostatnich lat.

Wielopoziomowy, barwny, mącący w głowie świat, zaludniony przez ludzkie bestie i tych, którzy dobra pragnąć, ciągle zło czynią.

Widać, że Qurbani miał pomysł, jak ciekawie opowiedzieć o tej relacji: o przyciąganiu, odpychaniu i zwodzeniu. Umiał też pokazać człowieka, który musiał odbyć długą drogę, dać się uwieść i powierzyć swoją duszę złym mocom, żeby wreszcie otworzyć oczy.

Nie jest to film na przyjemny wieczór czy poranek w kinie, jednak danie mu szansy powinno się skończyć znakomitym, zadającym wiele egzystencjalnych pytań seansem. Berlin Alexanderplatz jest adaptacją, na którą ponadczasowa historia powieści przenoszonej również wcześniej na ekran w postaci serialu zasługuje.

Historia Qurbaniego ma niezłe tempo, ogląda się ją całkiem dobrze, ale pasowałaby bardziej na platformę streamingową niż festiwalowy konkurs. Naprawdę niedaleko "Berlin Alexander Platz" do "Berlińskich Psów" z Netflixa.

Berlin Alexanderplatz można skrótowo podsumować hasłem - Malick w estetyce Refna. Z jednej strony to kino głęboko filozoficzne, wielu mogłoby powiedzieć pretensjonalne i przemądrzałe. Z drugiej jednak całość przesycona jest dynamicznym montażem, seksem, neonami i realiami gangsterskiego półświatka. Śmieszy, przeraża, fascynuje i zachwyca. Po pierwsze zachwyca.

Zachwyca muzyka, oszałamiają kostiumy, kadry bywają wymowne, a nawet dosadne. Pochlebne głosy krytyków i nagrody to nie pomyłka. Ten film to po prostu warta 183 poświęconych mu minut pozycja.

Wizjonerska wyprawa w głąb berlińskiego jądra ciemności, z której wyłania się skomplikowany obraz ducha współczesności.

Trzecia z kolei adaptacja prozy Döblina, która przez uwspółcześnienie fabuły oraz radykalną zmianę kontekstu kulturowego jest z pewnością najbardziej odważna i inspirująca, a może nawet najbardziej wizjonerska.