-
98recenzji
-
86ocen
-
70pozytywnych
-
16negatywnych
-
6.6średnia
-
81%pozytywnych
-
0.7odrębność
Najczęstsze gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
?
W precyzyjnym studium postaci reżyser ukazuje przemoc jako dominantę ludzkiego charakteru, potężną siłę, która zwodzi jednostki pragnące nad nią zapanować, w istocie naginając je do siebie i kształtując całe życie społeczne.
-
7
Fenomenalnie oprawiona kryminalna intryga jest tu zaledwie punktem wyjścia do intrygującego budowania mrocznej społecznej panoramy, splecionej z psychologicznymi zmaganiami jednostkowych postaci.
-
7
W poruszającej historii rodzinnej objawia się wielowymiarowy dramat społeczeństwa uwikłanego w tryby opresyjnego systemu.
-
?
To filmowa epidemia na miarę swoich czasów - w rzetelnej relacji z kryzysu objawiają się bolączki systemu, osobiste starcia z biurokracją i dyskretny egzystencjalny niepokój.
Najwyżej ocenione
-
9
Pálmason z chłodną precyzją przeistacza opowieść o żałobie w elektryzujący, napędzany paranoją bohatera thriller skąpany we mgle niedopowiedzeń.
-
9
Filmowe misterium, błyskotliwie łączące społeczne metafory, sakralną symbolikę i przyziemność.
-
9
Oczywisty rarytas dla fanów reżysera, pełnić może też zatem rolę swoistego "Lyncha w pigułce", w pełnej okazałości i skondensowanej formie prezentując wyjątkowość jego kina.
-
9
Reżyserowi należy się uznanie za znakomite poprowadzenie i spięcie całości, splatającej poszczególne wątki w dramatyczną, słodko-gorzką mozaikę.
Najniżej ocenione
-
2
Zaletą Hex jest jego niewygórowany metraż, który pozwala jakoś przetrwać przygodę z tym filmem. Jego jakość kojarzy się z kiczowatymi horrorami puszczanymi w telewizji tuż przed północą lub tuż po niej, z tą różnicą, że tamte zazwyczaj nieźle sprawdzają się jako komedie. Hex jest na to zbyt nijaki i w rozczarowujący sposób głupi.
-
3
Odtwórcza kompilacja schematów bez polotu i klimatu.
-
3
Wycieczka Patryka Vegi do Wrocławia to wciąż bardziej "Pitbull" niż "Siedem".
-
4
Zlepiony z podręcznikowych kawałków portret Piłsudskiego trafia w próżnię - ani to laurka, ani rzetelny portret.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
5
Chaotyczna wizja Ferrary zamiast wciąć w metafizyczną zadumę czasem wręcz śmieszy, ale częściej męczy niestarannym sklejaniem przeróżnych motywów.
-
4
Nie przekonuje ani koncepcyjnie, ani fabularnie, ani znaczeniowo. Akin nie dostarcza nam w zasadzie żadnej refleksji na temat postaci Honki i jego zła, zawodzi też na poziomie filmowego rzemiosła, mogącego przynajmniej uczynić z seansu ciekawe doświadczenie.
-
4
Jest filmem irytującym, nudnym i męczącym.
-
8
Momentami błyskotliwy dramat psychologiczny i społeczny zarazem, pełen nieoczywistych znaczeń i podtekstów.
