Nigdy, rzadko, czasami, zawsze

Zapewne nie stanie się orężem w walce o prawo do aborcji ani manifestem feministycznym. Z całą pewnością jednak to właściwy moment na wejście do polskich kin i zamknięcie ust wszystkim tym, którzy uważają, że w czasie pandemii równouprawnienie i tolerancja przestają być istotnymi kwestiami.

Wyróżnia się na tle tegorocznego Konkursu Głównego w Berlinie i pokazuje, że wyciszone kino, skupione na człowieku bez politycznego zacięcia może ofiarować bardzo dużo.

Minimalistyczne podejście Hittman ma wymiar właściwie totalny. Młode, niedoświadczone aktorki także tworzą skromnymi środkami wiarygodne i poruszające role.

Amerykański film, jeden z dwóch w tegorocznym konkursie, przenosi nas do prowincjonalnego miasteczka w Pensylwanii. Mieszka tam Autumn, znudzona siedemnastolatka, której życie upływa na oglądaniu Netflixa, graniu na gitarze i pracy w miejscowym supermarkecie. Monotonię codzienności przerywa przerażające odkrycie - dziewczyna jest w ciąży.

Naturalistyczne kino o zmartwieniach młodzieży epoki Trumpa, w którym bez upiększających filtrów - na tle wszechobecnej toksycznej męskości - rodzą się przyjaźń i solidarność w obliczu ludzkiego dramatu.