Tár

16 lat Todd Field kazał czekać na 160 minut wiwisekcji kobiety"nadczłowieka".Reżyser nie spieszy się z akcją,wszystko jest powolne,pieczołowicie przedstawiane,osadzone pięknie w obrazie(długie ujęcia bez cięć montażowych)przez co widz ma wrażenie wręcz uczestnictwa w każdym etapie twórczym.Cały jednak proces poznawczy to zdjęcie dyrygentki ze świecznika wybitności i ukazanie,że w każdym drzemią demony.Dużo tu też feminizmu,ale tego bardzo zdrowego.I Blanchett w stonowanej,ale elektryzującej roli

Subtelne, angażujące i świetnie zagrane. Choć poprawiłbym co nieco rzeczy. Ale nie mam wątpliwości co do samej roli Blanchett, która jest przewspaniała.

Rewelacyjnie zagrany i napisany,mocny i dobrze nakręcony,minus to jego klimat,jest twardy jak skała i nieprzyjemny ale Blanchett jest rewelacyjna

Wysiłek Cate Blanchett - na marne
recenzja:

Ten film oddaje wiele tego, co czujemy dziś jako artyści rzemeślnicy. Piękny montaż, WYBITNA rola pani Blanchet i świetna Sophie Kauer. Genialna scena wieńcząca. Mocny seans.

Znacznie bliżej mu do niszowego kina europejskiego, w którym wszystko jest szaro-bure i hermetyczne, a niektóre ujęcia i dialogi potrafią się ciągnąć w nieskończoność, jednocześnie nie da się nie docenić tego, że taka forma i narracja została przez reżysera bardzo przemyślana i jest w jakiś sposób prowokująca. O roli Cate Blanchett napisano już chyba wszystko - od jej twarzy nie da się oderwać oczu i to ona ciągnie ten film.

Ten film zasługuje na pełną analizę, więc teraz tylko dwa słowa: pierwszym jest elegancja tej produkcji, jak każdy środek artystyczny jest tutaj istotny i świadomy. Drugim jest temat, czyli pozwolenie widzowi, aby spojrzał na siebie, dostrzegł siebie, danie mu narzędzi to umożliwiających. Kino, które potrafi coś takiego podarować, jest kinem wielkim.

Zamiast chłodnego studium psychicznej kondycji elity kulturalnej wyszedł skostniały i przyciężki inscenizacyjnie i treściowo smęt ze świetną Blanchett.