-
26recenzji
-
25ocen
-
25pozytywnych
-
0negatywnych
-
7.4średnia
-
100%pozytywnych
-
0.7odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7
Reżyser i scenarzysta w jednej osobie potrafi przykuć uwagę widza dobrze działającą mieszaniną powagi i oryginalnego, nieco czarnego humoru. Niestety, zwłaszcza w drugiej połowie filmu, coraz bardziej popada w schematy podobnych opowieści, na czym film sporo traci. Pomimo tego jest on wart uwagi, poruszający wciąż ważny i aktualny temat migracji, co czyni w dodatku w bardzo przystępnej formie.
-
8
Chociaż ta odyseja zazwyczaj mocno trzyma się ziemi, to ma momenty, w których od niej się odrywa, sięgając po metafory i podsuwając różne tropy interpretacyjne, łącznie z metafizycznymi. Ale nawet jeśli ich nie zauważymy lub zignorujemy, film w zupełności broni się w swojej dosłownej warstwie znaczeniowej i może dać mnóstwo frajdy i wzruszeń.
-
7
W sytuacji, w jakiej znalazł się Anthony nie pomogłyby żadne modlitwy do jego patrona, św. Antoniego z Padwy - on nie pomoże znaleźć zgubionego zegarka. Już bardziej uzasadnione byłoby wzywanie św. Antoniego Pustelnika, który sam zmagał się z dezorientującymi wizjami. Niczego takiego w dziele Zellera jednak nie znajdziecie, jest to bowiem opowieść, która mocno trzyma się ziemi i chociaż jest małym formalnym majstersztykiem, nie ma pretensji do bycia czymś więcej, niż jest.
-
7
Taki sposób pracy jest dosyć ryzykowny i podejrzewam, że sporo widzów może odstraszyć gadulstwo oraz pewna hermetyczność ukazanego świata i jego problemów. Mnie porwała ta filmowa podróż, która jest dla mnie przede wszystkim opowieścią o tym, że pewnych rzeczy nie da się naprawić i że pewne decyzje przychodzą zbyt późno. Nie zawsze uda się zacząć wszystko od nowa. Fale nigdy nie ustają, statek płynie bez względu na wszystko, a kres podróży może nadejść szybciej, niż się tego spodziewamy.
-
7
Niestety nie można tego samego powiedzieć o filmie Konczałowskiego. Chociaż film pokazuje tylko niewielki wycinek z życia Michała Anioła, udało mu się tu zawrzeć aluzje do wielu wcześniejszych i późniejszych wydarzeń z jego życia. Oczywiście wiele wątków zostało tu pominiętych, ale pomimo tego obraz ten ma sporą wartość edukacyjną i może być dobrym uzupełnieniem zgłębiania życia i twórczości mistrza.
Najwyżej ocenione
-
9
"Pochód młodości" Pedro Costy można by nazwać elegią na odejście starej ściany. Ściany, na której odcisnęły się minione lata: a szczególnie bieda, chwile bolesne, dramatyczne, a nawet tragiczne.
-
9
Fascynująca podróż w nieznane. Nie wiadomo dokąd zmierza - a przy tym nieustannie zmienia kierunek i tempo.
-
8
Chociaż ta odyseja zazwyczaj mocno trzyma się ziemi, to ma momenty, w których od niej się odrywa, sięgając po metafory i podsuwając różne tropy interpretacyjne, łącznie z metafizycznymi. Ale nawet jeśli ich nie zauważymy lub zignorujemy, film w zupełności broni się w swojej dosłownej warstwie znaczeniowej i może dać mnóstwo frajdy i wzruszeń.
-
8
Myślę, że warto, aby jak najwięcej osób obejrzało ten wyważony film Ozona, skonfrontowało nasze realia z tamtymi i wyciągnęło wnioski, wyłapując podobieństwa i różnice między działaniem hierarchów Kościoła, ale i dziennikarzy czy obywateli. I być może zadało sobie te dramatyczne pytania o wiarę w obliczu kryzysu instytucji.
-
8
Całość zrealizowana jest na najwyższym poziomie: precyzyjny scenariusz i reżyseria Rose Glass, kapitalne zdjęcia Bena Fordesmana, minimalistyczna muzyka Adama Janoty Bzowskiego, scenografia Pauliny Rzeszowskiej i Anny Mould itd. Zachwycają również aktorki, zwłaszcza Morfydd Clark w roli tytułowej oraz Jennifer Ehle jako Amanda, ale na drugim planie dotrzymują im kroku również Lily Knight i Rosie Sansom jako pielęgniarki.
Najniżej ocenione
-
6
Nie mogłem tylko uwolnić się od wspomnienia słów samego Tolkiena, który do końca życia nadzwyczaj mocno i wyraźnie przeciwstawiał się w swoich listach i wypowiedziach alegorycznemu odczytywaniu jego twórczości literackiej i doszukiwaniu się w niej wątków biograficznych. Oglądając ten film słyszałem jak przewraca się w grobie.
-
6
Powoli atmosfera zagęszcza się, a opowieść nabiera coraz bardziej niesamowitego charakteru, stając się niepostrzeżenie czymś w rodzaju horroru metafizycznego.
-
6
Szkoda tylko, że nie wszystko się tu jednak udało. Liczne wątki plączą się i niekiedy prowadzą donikąd, a problemy rozwiązują się trochę na zasadzie Deus ex machina. Ku mojemu zaskoczeniu historia nie pochłonęła mnie też zbytnio - może przez fakt, że tak naprawdę trudno zidentyfikować się z którąkolwiek z postaci. I chociaż twórcom udało się uniknąć paternalistycznego traktowania prowincji, to mamy wrażenie, że to wszystko już gdzieś widzieliśmy.
-
7
Co jednak najbardziej zaskoczyło mnie w filmie Schnabla, to nawet nie scena po napisach, ale fakt, że przełamał on dotychczasowe spojrzenie na Van Gogha jako postać wyłącznie tragiczną.
-
7
Reżyser i scenarzysta w jednej osobie potrafi przykuć uwagę widza dobrze działającą mieszaniną powagi i oryginalnego, nieco czarnego humoru. Niestety, zwłaszcza w drugiej połowie filmu, coraz bardziej popada w schematy podobnych opowieści, na czym film sporo traci. Pomimo tego jest on wart uwagi, poruszający wciąż ważny i aktualny temat migracji, co czyni w dodatku w bardzo przystępnej formie.
Odrębnie ocenione
-
6
Szkoda tylko, że nie wszystko się tu jednak udało. Liczne wątki plączą się i niekiedy prowadzą donikąd, a problemy rozwiązują się trochę na zasadzie Deus ex machina. Ku mojemu zaskoczeniu historia nie pochłonęła mnie też zbytnio - może przez fakt, że tak naprawdę trudno zidentyfikować się z którąkolwiek z postaci. I chociaż twórcom udało się uniknąć paternalistycznego traktowania prowincji, to mamy wrażenie, że to wszystko już gdzieś widzieliśmy.
-
9
Fascynująca podróż w nieznane. Nie wiadomo dokąd zmierza - a przy tym nieustannie zmienia kierunek i tempo.
-
7
W sytuacji, w jakiej znalazł się Anthony nie pomogłyby żadne modlitwy do jego patrona, św. Antoniego z Padwy - on nie pomoże znaleźć zgubionego zegarka. Już bardziej uzasadnione byłoby wzywanie św. Antoniego Pustelnika, który sam zmagał się z dezorientującymi wizjami. Niczego takiego w dziele Zellera jednak nie znajdziecie, jest to bowiem opowieść, która mocno trzyma się ziemi i chociaż jest małym formalnym majstersztykiem, nie ma pretensji do bycia czymś więcej, niż jest.
-
8
Myślę, że warto, aby jak najwięcej osób obejrzało ten wyważony film Ozona, skonfrontowało nasze realia z tamtymi i wyciągnęło wnioski, wyłapując podobieństwa i różnice między działaniem hierarchów Kościoła, ale i dziennikarzy czy obywateli. I być może zadało sobie te dramatyczne pytania o wiarę w obliczu kryzysu instytucji.
-
8
Nawet jeśli uważacie, że Polański jest ostatnim, który ma prawo przestrzegać i oskarżać, warto nie skreślać tego filmu.
