Suspiria

Film, który trzeba jakiś czas przetrawić i dopiero potem go ocenić. Scena masakrowania tańcem-opętańcem i jedna wielka jatka pod koniec filmu hipnotyzują widza jak dobry narkotyk mimo olbrzymiej ilości brutalnej przemocy, więc tym bardziej szkoda, że pomiędzy tymi momentami film po prostu się snuje bez jakiegoś szczególnego ładu i składu. Zyskałby jak cholera po paru solidnych cięciach montażowych.

Wizualnie imponujące. Świetny montaż. Dobry pomysł na podział na akty pozwalający przetrwać przydługi seans. Pod względem fabuły potwornie przeciągnięty i chaotyczny. Bez odpowiedniego podkładu trudno odgadnąć przekaz. Męczący seans tylko dla amatorów takiego kina. Alternatywą jest przybycie na ostatnie pół godziny. Wówczas krwawą jatkę można odebrać groteskowo.

Na Suspirię aka 2018 w wydaniu Luci Guadagnino trzeba się przygotować.Zresztą tak samo jak na wersję Daria Argenty z 1977 roku.Zapewne seans podzieli widzów tak jak zeszłoroczna "mother!" Aronofskiego. Artystyczny,arthousesowy horror osadzony w dusznych i obślizgłych czasach.2,5h seans nawet na minutę mnie nie znudził. To seans, któremu trzeba się poddać - i wizji reżysera również- i albo się zachwycicie albo zażenujecie. Horrorem tam jest dosłownie wszystko. Zdecydowanie dla koneserów art kina.

Guadagnino stworzył nową, świeżą wersję Suspiri, gdzie na kilometr czuć styl Włocha. Warstwa audio-wizualna, jak w oryginale jest wyśmienita.

Bardzo chciałbym lubić ten film, bo oryginał jest przecież kultowy, bo jestem fanem horroru, a w szczególności art horroru, bo uwielbiam Guadagnino za CMBYN, bo wszystko wskazywało na to, że będzie to jazda bez trzymanki, ale no nie. Niestety nie jest. To też zupełnie inny film niż produkcja Argento. Mam też wrażenie, że to scenariusz pogrzebał w największym stopniu nową Suspirię, sama historia jest po prostu słabo napisana, a Luca raczej sili się na zaskakiwanie i artyzm niż to dostarcza.

Na Suspirię aka 2018 w wydaniu Luci Guadagnino trzeba się przygotować.Zresztą tak samo jak na wersję Daria Argenty z 1977 roku.Zapewne seans podzieli widzów tak jak zeszłoroczna "mother!" Aronofskiego. Artystyczny,arthousesowy horror osadzony w dusznych i obślizgłych czasach.2,5h seans nawet na minutę mnie nie znudził. To seans, któremu trzeba się poddać - i wizji reżysera również- i albo się zachwycicie albo zażenujecie. Horrorem tam jest dosłownie wszystko. Zdecydowanie dla koneserów art kina.

Film, który trzeba jakiś czas przetrawić i dopiero potem go ocenić. Scena masakrowania tańcem-opętańcem i jedna wielka jatka pod koniec filmu hipnotyzują widza jak dobry narkotyk mimo olbrzymiej ilości brutalnej przemocy, więc tym bardziej szkoda, że pomiędzy tymi momentami film po prostu się snuje bez jakiegoś szczególnego ładu i składu. Zyskałby jak cholera po paru solidnych cięciach montażowych.

Guadagnino czerpie od Argento niewiele (w zasadzie tylko postacie i tytuł), co czyni jego „Suspiria” pełnoprawnym, autonomicznym kinem, a sam Włoch, jak to ma w zwyczaju, stopniowo buduje napięcie by uraczyć widza porażającym finałem, który nie może wyjść z głowy jeszcze długo po seansie. Grande Luca!

Guadagnino stworzył audiowizualne arcydzieło pełne symboliki, odniesień do innych twórców zakorzeniając je w sferach politycznych. Podzielony Berlin staje sie idealnym tłem dla wątku fabularnego ukazujac przy tym jak prawda staje sie wymazywana lub przeistaczana. Doskonały muzycznie I aktorsko. Niestety świetnie budowana przez caly film atmosfera zostaje na końcu filmu mocno zachwiana poprzez przeszarżowany finał. Niemniej jednak pozostawia po sobie fantastyczne wrażenie.

Guadagnino stworzył nową, świeżą wersję Suspiri, gdzie na kilometr czuć styl Włocha. Warstwa audio-wizualna, jak w oryginale jest wyśmienita.

Guadagnino stworzył audiowizualne arcydzieło pełne symboliki, odniesień do innych twórców zakorzeniając je w sferach politycznych. Podzielony Berlin staje sie idealnym tłem dla wątku fabularnego ukazujac przy tym jak prawda staje sie wymazywana lub przeistaczana. Doskonały muzycznie I aktorsko. Niestety świetnie budowana przez caly film atmosfera zostaje na końcu filmu mocno zachwiana poprzez przeszarżowany finał. Niemniej jednak pozostawia po sobie fantastyczne wrażenie.

........eeeeeeeeee nie mam bladego pojęcia, co właśnie obejrzałem, więc nie mam na to słów
Żadnych XD

https://agitacjakulturalna.blogspot.com/2018/11/piers-pena-westchnien-suspiria-luci.html

Sabatowe spotkania w Berlinie pod szkołą tańca. Pod koniec filmu, stara naga wiedźma w obwisłych cyckach i przeciwsłonecznych okularach zabija Tildę Swinton. A to wszystko dzieje się w głowie niedosłyszącego psychiatry.

Uwielbiam za zdjęcia, klimat oryginału, grę, choreografię i finał, ale nawet ja muszę przyznać, że czasem wlecze się to to okrutnie.