7.3
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 82% pozytywnych
- 57 krytyków
7.7
Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 85% pozytywnych
- 54 użytkowników
Amerykańska baletnica rozpoczyna naukę na prestiżowej niemieckiej akademii tańca. Niebawem odkrywa mroczne sekrety szkoły.
- Obsada: Dakota Johnson, Tilda Swinton, Mia Goth, Jessica Harper, Chloë Grace Moretz
- Reżyser: Luca Guadagnino
- Scenariusz: David Kajganich
- Ostatnia aktywność krytyków: 13 maja 2019 (13 dni temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 21 maja 2019 (5 dni temu)
- Premiera kinowa: 2 listopada 2018 (6 mies. temu)
- Premiera światowa: 1 września 2018 (8 mies. temu)
7.3
10.0
0.0
57
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
82%pozytywnych
-
57recenzji
-
38ocen
-
31pozytywnych
-
7negatywnych
-
10
Film wybitny zatem? Niedocenione arcydzieło? Z pewnością głosy będą podzielone, ale dla mnie - zdecydowanie tak. -
10
Wzorem Mother! Darrena Aronofsky'ego, remake kultowego filmu Daria Argenta może dla wielu okazać się największym zachwytem lub zażenowaniem jesieni. Jednak rezultat tej mieszanki socjopatycznej alegorii z nadprzyrodzoną impulsywnością jest co najmniej fascynujący! -
10
Triumf artystycznego horroru. Luca Guadagnino stworzył arcydzieło. -
9
Po wyjściu z kina kamień spadł mi z serca, bo bałem się czy Luca Guadagnino jest w stanie udźwignąć ciężar nakręcenia po "Call me by your name" kolejnego dzieła tej miary. Był w stanie. Pewnie nie obejrzę "Suspiria" tyle razy, ale czuję, że czeka mnie przynajmniej jeszcze jeden seans tego niezwykłego filmu. -
9
Wizja Guadagnino na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Zapewne rozczaruje tak zwolenników Argento, jak i fanów horroru w ogóle. Tym jednak, którzy nie trzymają się kurczowo utartych schematów, dostarczy mnóstwo satysfakcji. -
9
Fascynująca podróż w nieznane. Nie wiadomo dokąd zmierza - a przy tym nieustannie zmienia kierunek i tempo. -
9
Perfekcyjnie zrealizowany film - dreszcz, niemal tak fizyczny, jak Opętanie Żuławskiego, tak artystyczny w niektórych sekwencjach, jak kino Tarkowskiego, w końcu bardzo wyrafinowany, otwarty dla interpretacji, rozwinięcia, rozmowy o nim, a przede wszystkim bardzo zachęcający do powtórnego z nim spotkania. -
9
Dzieło, które się nie waha, jest radykalne i wie, w którym momencie zacząć być rozpasane, by nie znudzić nas swoim rozmachem. Czai się na nas powoli oplatając swoimi mackami. W teamie z doskonałą formą wizualną i oprawą muzyczną jest demoniczne piękne. -
9
Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś mógł nakręcić remake jednego z filmów mojego życia lepiej, niż zrobił to Luca Guadagnino. -
9
Na tak wichrzycielską "Suspirię" warto było długo czekać. Guadagnino dowiódł przy jej pomocy, że jest niespokojnym duchem kina europejskiego. -
8.2
Reżyser w tym projekcie podjął się trudnego zadania, które zrealizował w ciekawy sposób. Widz musi przygotować się jednak na ponad dwugodzinny seans, co dla niektórych może okazać się nużące. -
8
Suspiria to dowód, że w twórczy sposób można obejść się z tym, co już znane. A inspirowanie się nie zawsze musi być kopiowaniem. Wystarczy tylko, że historia trafi w ręce zdolnego twórcy, którego stać na autorskie podejście do opowiadanej historii i odwagę w kreowaniu przedstawionego na ekranie świata. -
8
Choć remake kultowego horroru Dario Argento mocno spolaryzował fanów, nie można zaprzeczyć temu, iż artystyczna konwencja w połączeniu z głębszą symboliką dała efekt co najmniej inspirujący. -
8
Histeryczność, dziwaczność, dążenie do osobności - te cechy pożyczył sobie włoski reżyser. Zaskakujące u kogoś, kto nie tak dawno święcił triumfy dzięki apollińskim, hołdującym pięknu i dobru Tamtym dniom, tamtym nocom. -
8
Guadagnino stworzył horror zmysłów i znaczeń, gdzie piękno miesza się z brzydotą w iście artystycznej formie. -
8
Suspiria - wyjaśnijmy to sobie - nie straszy. Niepokoi, wywołuje dyskomfort, jest brutalna, nie straszy jednak w klasycznym tego słowa znaczeniu. Jestem pewien, że ostatecznie bardzo podzieli publiczność - zawiedzie bowiem część oczekiwań. -
8
Doborowa obsada, rozbudowana fabuła, nieoczywista historia, niepokojący klimat i piękno na wielu poziomach powodują, że film można polecić nawet osobom, które nie przepadają za kinem grozy. -
8
Potwierdziło się przekonanie, że najlepsze horrory nie muszą być wcale straszne. -
8
Nowa "Suspiria" jest jak krew lejąca się z ciał ekranowych ofiar: ciemna, gęsta i zostawia po sobie trudny do wywabienia ślad. -
7.7
Pomimo wszystkich swoich uprzedzeń muszę przyznać, że nowa "Suspiria" spodobała mi się szalenie. -
7
Dzieło bardzo nieoczywiste i trudne do oceny. Subtelność graniczy tu z kiczem, efektywność z przekombinowaniem, nieraz zdarzy się, że będziemy daną sceną równie zafascynowani, co zirytowani. Balans między wizjonerstwem i błyskotliwością a brakiem spójności pozostaje wyraźnie po tej pozytywnej stronie i z pewnością warto samemu Suspiriów doświadczyć, ale trudno przy tym zwalczyć poczucie zmarnowania potencjału na arcydzieło dorównujące oryginałowi. -
6.7
Mimo że "Suspiria" często upada pod swoim ciężarem i daleko im do ideału, to wciąż jeden z najciekawszych horrorów, jakie dała nam ostatnia rewitalizacja gatunku. -
6.7
Kino podziału, bo nie daje się łatwo ocenić i zaklasyfikować. Posiada tę nieczęstą umiejętność do dzielenia widzów nawet posiadających podobny gust i oczekiwania co do filmu. Z pewnością Guadagnino stworzył film całkowicie według własnego pomysłu i należy mu się pochwała za absolutne wyrzeczenie się kompromisów w artystycznym przekazie. -
6.7
Filmowe misterium i kino, którego należy przede wszystkim doświadczać. -
6
W Suspirii zabrakło tej zmysłowości, z której znany jest włoski twórca, i nawet świetna obsada aktorska nie była w stanie zapełnić tej luki. -
6
Jako dzieło filmowe, Suspiria bywają frustrujące i nieczytelne. Włoski reżyser chciał zmierzyć się ze zbyt wieloma tematami na raz, przy czym zabrakło mu pewnego stopnia dystansu do swojego materiału i całość jawi się jako podręcznikowy przykład przerostu ambicji. Nie jest to absolutnie film zły, jednak przez swoją wystudiowaną powagę i nadmierną gęstość problemową, zbyt często gubi iskrę twórczego szaleństwa, widoczną w jego najlepszych momentach. -
6
Artystyczny bełkot z pomieszaniem, poplątaniem i piękną warstwą wizualno-klimatyczną. -
6
Formalno-ideologiczne bogactwo "Suspirii" nie jest jednak w stanie przesłonić jej słabszych stron - fabularnej miałkości czy zaskakującej powierzchowności. -
6
Nie ma sensu powyrównywać oryginalnej Suspirii do nowego dzieła Guadagnino, chciałbym jednak, by ten film robił dwie rzeczy o wiele skuteczniej. Angażował, nie pozwalając oderwać wzroku od ekranu, oraz porządnie straszył. Takie braki to jednak spore rozczarowania. -
5.3
Miszmasz o zmarnowanym potencjale wpisujący się w nurt współczesnych horrorów nastawionych na artyzm, których twórcy wolą eksperymentować z formułą kina grozy, niż trzymać się utartych schematów. -
5
Gatunkowa rozbieżność, formalny eklektyzm nie do końca się jednak sprawdzają. -
5
Może tak właśnie trzeba? Nie straszyć, tylko męczyć długimi ujęciami, surowymi, lecz pięknymi ujęciami, jakąś niejasną tajemnicą? Niektóry to najwyraźniej odpowiada. Zdecydowanie nie wszystkim. -
5
Całość niemiłosiernie się wlecze, rzadko oferując jakieś ciekawy sceny. Sceny śmierci nie dorównują tym z oryginału, nawet zbytnio nie próbują. Wizualnie film też nie dorównuje tamtemu klasykowi, idąc w odwrotną stronę, zimnych kolorów. -
4
Fantazje małego chłopca, jakim był Luca Guadagnino zafascynowany "Suspirią" Argento, znalazły w końcu ujście. Efekt jest mocno chaotyczny, a reinterpretację fabuły trudno uznać za spełnioną. -
4
Scenariusz wygląda jak zapis odlotu studenta filologii, który właśnie na gwałt przygotowuje się do sesji i wchłania wszystko, co znalazł na liście lektur. Nie ma w tym jednak żadnego ładu i umiaru.
-
4
Film trudny do polecenia czy odradzenia. To kolaż złożony z wielu elementów, który zapewne zachwyci wielu. Niestety, ja tylko wzruszam ramionami i przechodzę do kolejnego eksponatu. -
?
W "Suspirii" reżyser mówi własnym głosem. Jest o wiele bardziej wrażliwy na kontekst społeczno-polityczny, mocniej wyczuwa feministyczny podtekst historii o emancypacji represjonowanych wiedźm. -
?
Imponuje stylem, uwodzi eteryczną muzyką Thoma Yorke'a, hipnotyzuje. Ale uruchamia nie tyle instynkt, ile intelekt, nieprzypadkowo zamiast tonacji B-klasowego kampu proponuje nam arthouse'owy, inteligencki fason. -
?
Osobiście kocham i nienawidzę, i niech to będzie najlepsza rekomendacja. -
?
Cóż, w taniec Guadagnino wciągnąć dadzą się chyba tylko osoby, dla których rozpatrywanie poukrywanych tropów będzie stanowiło zabawę większą od rzeczywistego seansu. Ja na parkiet nie wejdę. -
?
Niedosyt i fascynacja, chyba tak najlepiej mogłabym określić moje odczucia po seansie. Guadagnino, jako ekspert od zmysłowości, powinien być zatem dumny, że udało mu się stworzyć obraz budzący w widzu takie nienasycenie. Bo czyż nie o to chodzi w jego kinie? -
?
Jest całkiem sprawny pod względem technicznym i na tyle ciekawy, że da się te dwie i pół godziny przesiedzieć przed ekranem bez większego zająknięcia. Rzecz jedynie w tym, że poszedłem do kina na kolejny, współczesny art-housowy horror, który równie dobrze mógłby nosić tytuł Berliński balet dla wolności. Bo Suspiria to na pewno nie była.
-
?
Wizja matriarchatu, która zniewala i hipnotyzuje. Od tego filmu nie można się uwolnić. -
?
Remake nie zawsze jest ciekawszy niż oryginał. W tym przypadku tak jest, a nowa wersja to horror, który trochę straszy, ale bardziej fascynuje artyzmem. -
?
Nie jest najlepszym filmem Luci Guadagnino. Jest za to pierwszym obrazem w karierze reżysera, w którym zrezygnował z ciepłych, śródziemnomorskich kolorów na koszt ponurych, wręcz mdlących barw. Zrobił nie tylko film inny od swoich wcześniejszych, ale przede wszystkim zrealizował sprawny remake oddający hołd twórcy utworu pierwotnego - Dariowi Argento. -
?
Wizualna uczta dla fanów tańca współczesnego i widowiskowego łamania kości. A przy tym pojedynek aktorski Dakota Johnson vs Tilda Swinton. -
?
Odkurzona przez Guadagnina "Suspiria" nie przypomina przesyconego brutalnością sztandarowego dzieła giallo, torturuje za to nasze zmysły niepokojącymi obrazami. Postawienie ponad kryminalną zagadkę dogłębnej analizy psychologicznej głównej bohaterki oraz wątku polityczno-historycznego uaktualnia dzieło oraz nadaje mu nowych znaczeń. -
?
W inscenizacji makabrycznych widowisk zdecydowanie wygrywa filmowy pierwowzór Argento. Nie zmienia to jednak faktu, że Guadagnino stworzył dzieło odrębne i niejednoznaczne - równocześnie intymne i pełne spektakularnego rozmachu.
- Wyświetlasz recenzje bez 1 duplikatu. Wyświetl wszystkie recenzje