- 100% pozytywnych
- 13 krytyków
- 98% pozytywnych
- 42 użytkowników
Kobieta próbuje zaopiekować się ojcem wykazującym oznaki demencji, który mimo postępującej choroby pragnie pozostać samodzielny.
- Aktorzy: Olivia Colman, Anthony Hopkins, Imogen Poots, Rufus Sewell, Olivia Williams i 6 więcej
- Reżyser: Florian Zeller
- Scenariusz: Florian Zeller, Christopher Hampton
- Premiera kinowa: 21 maja
- Premiera światowa: 27 stycznia 2020
- Ostatnia aktywność: 19 września
- Dodany: 13 lutego 2020
-
8.3Bardzo pozytywnie oceniony przez krytyków
-
100%pozytywnych
-
13krytyków
-
13recenzji
-
12ocen
-
12pozytywnych
-
0negatywnych
-
-
8.5Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
98%pozytywnych
-
42użytkowników
-
11recenzji
-
42oceny
-
41pozytywnych
-
1negatywna
-
-
Recenzje krytyków
-
8
Takie filmy są bardzo potrzebne, choć dla wielu osób może być to trudny seans. Mogę mieć tylko nadzieję, że za 60 lat życie dalej traktowało mnie względnie łagodnie i pamięć będzie sprawna. Ale to może być tylko pobożne życzenie. Jeśli film skłania mnie do zastanowienia, to nie może być słaby.
-
?
Kameralne kino, miejscami nieco przekombinowane w próbach ukazania świata osoby chorej, niemniej stwarza choćby namiastkę wyobrażenia sobie, co czuje bohater cierpiący na Alzheimera. Porusza i przeraża zarazem, a całość zdobi niesamowity występ Anthony'ego Hopkinsa.
-
7
W sytuacji, w jakiej znalazł się Anthony nie pomogłyby żadne modlitwy do jego patrona, św. Antoniego z Padwy - on nie pomoże znaleźć zgubionego zegarka. Już bardziej uzasadnione byłoby wzywanie św. Antoniego Pustelnika, który sam zmagał się z dezorientującymi wizjami. Niczego takiego w dziele Zellera jednak nie znajdziecie, jest to bowiem opowieść, która mocno trzyma się ziemi i chociaż jest małym formalnym majstersztykiem, nie ma pretensji do bycia czymś więcej, niż jest.
-
8.8
To jeden z tych filmów, które da się obejrzeć tylko raz. Trudno będzie znaleźć w sobie siłę, by ponownie wystawić się na działanie tak boleśnie przygniatających emocji, wciąż podsuwających mrożącą krew w żyłach myśl: "To możesz być ty za kilka lat". Warto jednak znaleźć w sobie odwagę przynajmniej na ten jeden raz, bo Zeller wykreował poruszający obraz, który nie tylko straszy, ale również oswaja z lękiem.
-
8
Jest bardzo poruszający, co czyni go niełatwym seansem. Daje do myślenia, przeraża swoją prawdziwością i próbą zobrazowania złożonej myśli człowieka, który choruje na demencję. Gra z widzem wypada fenomenalnie i bardzo skuteczny okazał się chociażby zabieg ze zmianą aktorów wcielających się w rolę córki Anthony'ego i jej partnera.
-
8
Bardzo łatwo mógł z tego wyjść szantaż emocjonalny, na szczęście twórcy zręcznie uniknęli tej pułapki. To w dużej mierze zasługa precyzyjnego scenariusza oraz fenomenalnych aktorów.
-
8
Hopkins używa całego siebie jak instrumentu, na którym wygrywa całą gamę uczuć i nastrojów człowieka doświadczającego własnej umysłowej degradacji, postępującej paranoi - zagubienia, konfuzji, strachu, cierpienia. Ale wracającego też do tego kogoś, kim był przed starością i chorobą - mężczyzny mającego kontrolę nad swoim życiem, inteligentnego, błyskotliwego...
-
Recenzje użytkowników
-
9.5
Musiałem po seansie ochłonąć.Nie potrafiłem zebrać swoich myśli,tego co przeżyłem po pojawieniu się napisów końcowych.Film ten to dzieło bardzo skondensowane,intymne,urzekająco inne.Oglądając trzeba mocno zaangażować się w seans,bo tak samo jak główny bohater,łatwo można popaść w zakłopotanie i niezrozumienie sytuacji w jakiej się znajdujemy.Hopkins używa siebie jak instrumentu,niezwykle rozstrojonego,zagubionego w swoich myślach,uczuciach,dźwiękach,wizji wspomnień i teraźniejszości.Zatyka widza
-
8
Świetnie ukazany wgląd w umysł osoby z demencją i kapitalna rola Hopkinsa. Kameralny dramat, który przeraża bardziej niż niejeden horror.
-
8.5
Horror, który wyciska łzy. Dramat ubrany w taką formę, że przygnębia i dotyka nawet wtedy, gdy nie mówi kompletnie nic. Zresztą jak już mówi dużo, to zawsze z sensem. Świetnie wyreżyserowany film, czuć każdą emocję, każde spojrzenie. A genialna struktura narracji to osobna kwestia do analizy. Film, którego seans powinien być obligatoryjny. Hopkins gra chyba swoje opus magnum.
-
8
Zupełnie inny niż się spodziewałem. To wciąż intymna historia o pogłębiającej się chorobie i relacji ojca z córką, ale poprowadzona niczym najlepszy dreszczowiec. Zaskakujący, niejednoznaczny, przytłaczający i momentami naprawdę przerażający. Wspaniały Hopkins nie grał, a stał się tą postacią.
-
8
Kameralne, wręcz intymne spojrzenie na stopniowo zachodzący proces demencji, pełne szacunku dla chorego, gdzie ściany najbardziej przestronnego mieszkania są niczym ciasne i poplątane korytarze własnego umysłu - łatwo więc o zagubienie oraz niepokój, nie tylko u bohatera Hopkinsa.
-
7
Spodziewałem się historii tak nieoryginalnej jak tytuł, ale perspektywa sprawia, że to całkiem świeży film, przerażający i smutny. Oczywiście genialny Hopkins.
-
8
Porażający rozpad układu pamięci w umyśle ogarniętym demencją. Zaburzenie natury poznawczej czasu i przestrzeni. Nikt nie zagrałby tego lepiej niż Hopkins.
-
10
-
9
Spectakularne aktorstwo,rewelacyjny scenariusz,dobre zdjęcia i klimat troche klaustrofobiczny.Historia która daje do myslecia i zostaje z tobą dlugo po seansie.
-
10
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
9.5
Musiałem po seansie ochłonąć.Nie potrafiłem zebrać swoich myśli,tego co przeżyłem po pojawieniu się napisów końcowych.Film ten to dzieło bardzo skondensowane,intymne,urzekająco inne.Oglądając trzeba mocno zaangażować się w seans,bo tak samo jak główny bohater,łatwo można popaść w zakłopotanie i niezrozumienie sytuacji w jakiej się znajdujemy.Hopkins używa siebie jak instrumentu,niezwykle rozstrojonego,zagubionego w swoich myślach,uczuciach,dźwiękach,wizji wspomnień i teraźniejszości.Zatyka widza
-
8
Świetnie ukazany wgląd w umysł osoby z demencją i kapitalna rola Hopkinsa. Kameralny dramat, który przeraża bardziej niż niejeden horror.
-
8
Zupełnie inny niż się spodziewałem. To wciąż intymna historia o pogłębiającej się chorobie i relacji ojca z córką, ale poprowadzona niczym najlepszy dreszczowiec. Zaskakujący, niejednoznaczny, przytłaczający i momentami naprawdę przerażający. Wspaniały Hopkins nie grał, a stał się tą postacią.
-
8
Popis aktorskiego duetu Hopkins - Colman. Brawurowo zagrany dramat, który dezorientuje widza, pozwalając zobaczyć świat z perspektywy tytułowego ojca.
- 24 maja
- 2
-
8.5
Horror, który wyciska łzy. Dramat ubrany w taką formę, że przygnębia i dotyka nawet wtedy, gdy nie mówi kompletnie nic. Zresztą jak już mówi dużo, to zawsze z sensem. Świetnie wyreżyserowany film, czuć każdą emocję, każde spojrzenie. A genialna struktura narracji to osobna kwestia do analizy. Film, którego seans powinien być obligatoryjny. Hopkins gra chyba swoje opus magnum.
