Nędznicy

Nie umiem określić gatunku tego filmu aczkolwiek sprawia to że seans jest niesamowicie emocjonalny

Jasne, mogę się nie znać na aktualnej sytuacji Francji, ale te wszystkie emocje podczas seansu były absolutnie prawdziwe. Trzyma w napięciu i zmusza do refleksji.

Film trzyma mocno w napięciu i wydaje się to wszystko być po prostu prawdziwe. Całość potrafi wywołać emocje.

Jestem rozdarty. Z jednej strony zachwycający obraz dnia w piekle i wgniatających w fotel zamieszek, z drugiej strony scenariuszowa nuda i operatorski bałagan.

„Nędznicy” to niezwykle aktualny obraz niosący spory autentyzm wydarzeń. Przez większość czasu trzyma w napięciu, a kulminacja w finale silnie uderza swoim wyrazem. Jestem na tak, bo to dobry społeczny dramat, który ogląda się jak film dokumentalny, który zmusza widza do refleksji.

Wciska w kinowy fotel i łapię za gardło. W każdej kolejnej scenie czułem, że w końcu ktoś nie wytrzyma i zacznie się jatka.

(7,5) "Tylko wyrażając dziś głośno gniew możemy być usłyszani" Przemoc rodzi przemoc a wśród sfrustrowanych ludzi łatwo o wybuch agresji ("Imigranci" mocniejsi)

Nie siła argumentu, a argument siły, decyduje, kto chwilowo przejmuje władzę. Iluzoryczną, ale jednak. Ostatnio były lepsze filmy o społecznych problemach.

Wbija w fotel kinowy. Tak się nakręca spiralę nienawiści. Brawa za brak jednoznacznego podziału: dobry - zły. Nikt nie jest zły, to współczesny świat jest chory

Trzyma w napięciu, choć nie brakuje tez momentow komediowych. Pozostawił mnie z przemyśleniami na temat sprawiedliwości, moralności i współczesnego świata.

Społeczeństwo, w którym chwilowo zawieszony gniew może wybuchnąć już nawet po małym incydencie. Spięcia kipią niepohamowanymi nerwami, mimo trochę rozlazłej narracji. Zaskakująco dobrze radzi sobie z wywoływaniem emocji, bez oceniania i szantażu.

Pomiędzy "Nienawiścią", a "Dniem próby". Niby nieświeży tematycznie, ale jakież ma tempo i ile dylematów stawia widzowi.

Wygrana z "Portretem" może zaskakiwać, ale "Nędznicy" odważnie przybliżają napięcia społeczne, nie wskazując palcem jednej przyczyny błędnego koła napędzającego się konfliktu. Narracyjnie film przypomina rozpędzający się pociąg z zepsutymi hamulcami, więc pod koniec wrażenia są silne, przez co przesłanie zyskuje na znaczeniu. Dobra inspiracja do dyskusji, zwłaszcza w kontekście niedawnych wydarzeń ze Stanów Zjednoczonych, bo posunięta do bezpiecznej granicy analogia wydaje się oczywista.

Francuski kocioł, w którym komedia pomyłek idzie w parze z intensywnym dreszczowcem nie dającym chwili wytchnienia. Przekrój społeczeństwa wykluczonego i zaniedbanego.