Dziewczyna z igłą

Nawet jeśli żadną miarą nie jest to produkcja w pełni spełniona, a von Horn wciąż nie potrafi doskoczyć do poprzeczki wyznaczonej swoim magnetycznie zimnym debiutanckim Intruzem, to cieszmy się, że nasi operatorzy, montażyści i scenografowie przypominają, że stanowią ścisłą światową czołówkę.

Nie będzie chyba zaskoczeniem, jeśli nazwę "Dziewczynę z igłą" najlepszym filmem w dorobku Von Horna. Rewelacyjnie zagrany, bardzo silny emocjonalnie oraz niesamowity wizualnie obraz najciemniejszej strony człowieka. Obok "Strefy interesów" to było najbardziej porażające doświadczenie filmowe tego roku.

Nie jest to film dla wszystkich. Miejscami przypomina koszmar, dzieją się w nim rzeczy straszne... - reżyser nas nie oszczędza w ukazywaniu ludzkiej mizerii, ale według mnie nie robi tego w sposób drastyczny - w tej swojej obrazowości jest mimo wszystko powściągliwy, zostawia nam furtkę, przez którą można uciec i jakoś się schronić. Nie dopowiada potworności do końca - ani razu nie odniosłem też wrażenia, że chce on szokować za wszelką cenę, ani że robi to tylko dla samego efektu.

W jego filmie nie ma niedopowiedzeń. Wszystko jest dosłowne i namacalnie ukazane na ekranie. Nie wymusza on na widzu, wyobrażania sobie pewnych rzeczy tylko daje je od razu na tacy. Reżyser rzuca nam ostentacyjnie w twarz masakrę, krew i mrok.