Pierwszy człowiek

Szczęk metali, ryk silników i spocona twarz Ryana Goslinga - dla Chazelle'a kosmos to zarówno fascynująca swoją wielkością przestrzeń, jak i miejsce, które możesz przemierzać będąc jedynie wciśnięty w tę ciasną, metalową i cholerną puszkę, w której może się stać absolutnie wszystko. Osiągnięto i wyżyny nieba, i wyżyny aktorstwa. Chcę mieć z Chazelle'em dziecko.

Zostałem wgnieciony w fotel od pierwszej minuty i wciągnięty w historię po uszy. Spodziewałem się filmu pełnego patosu, a dostałem niezwykle wciągającą i realistyczną historię "normalnego" człowieka. Sceny z lotów są niesamowite i jednocześnie budzące przerażenie, aż ciarki przechodzą po plecach. Muzyka i zdjęcia to rewelacja. Żałuję tylko że nie oglądałem tego filmu w kinie, tym bardziej że można było go zobaczyć w IMAX.

Tylko ludzie są na tyle głupi by latać w kosmos. I odważni. Kosmiczna Claire Foy, żaden Gosling, ale Chazelle wyciąga z całości masę serducha i pazura.

Pierwszy człowiek to film biograficzny, ale nie mający patosu stricte amerykańskiego. Nie wynosi bohatera na wyżyny, nie ma tu pompatyczności, tylko czyste fakty i portret osoby, która pomimo wielkiej wiedzy i odwagi, jest siłą rzeczy zwykłym człowiekiem który musi na swoich barkach trzymać ciężar przeszłości,teraźniejszości i przyszłości. W kinie Chazella można się zakochać, to młody twórca który nie boi się ryzyka, i wychodzi mu to zdecydowanie na plus. Bardzo dobry film pod każdym aspektem.

Realizatorsko to po prostu majstersztyk, ale scenariuszowo również film wypada bardzo dobrze. Nie jest to kolejna laurka dla twórców, co więcej, produkcja wydaje się być krytyką tego, jak postępowała NASA w tamtym czasie. Warty zobaczenia w kinie.

Pierwszy człowiek to film biograficzny, ale nie mający patosu stricte amerykańskiego. Nie wynosi bohatera na wyżyny, nie ma tu pompatyczności, tylko czyste fakty i portret osoby, która pomimo wielkiej wiedzy i odwagi, jest siłą rzeczy zwykłym człowiekiem który musi na swoich barkach trzymać ciężar przeszłości,teraźniejszości i przyszłości. W kinie Chazella można się zakochać, to młody twórca który nie boi się ryzyka, i wychodzi mu to zdecydowanie na plus. Bardzo dobry film pod każdym aspektem.

Szczęk metali, ryk silników i spocona twarz Ryana Goslinga - dla Chazelle'a kosmos to zarówno fascynująca swoją wielkością przestrzeń, jak i miejsce, które możesz przemierzać będąc jedynie wciśnięty w tę ciasną, metalową i cholerną puszkę, w której może się stać absolutnie wszystko. Osiągnięto i wyżyny nieba, i wyżyny aktorstwa. Chcę mieć z Chazelle'em dziecko.

Rewelacyjna realizacja klaustrofobicznych scen lotniczo-kosmicznych. Ukazująca niedoskonałości sprzętu i liczne niedoróbki organizacyjnie. Woda na młyn zwolenników spiskowej teorii o mistyfikacji. Dużo słabiej wypadają sceny z życia rodzinnego bohatera, które musi ratować znakomita aktorsko Claire Foy. Ryan Gosling gra na jednej minie - nie wszystkich ta rola przekona. Wszystko jednak rekompensuje, świetna przede wszystkim pod względem realizacji dźwięku (cisza w kinie!) - sekwencja finałowa.

Realizatorsko to po prostu majstersztyk, ale scenariuszowo również film wypada bardzo dobrze. Nie jest to kolejna laurka dla twórców, co więcej, produkcja wydaje się być krytyką tego, jak postępowała NASA w tamtym czasie. Warty zobaczenia w kinie.

Bardzo dobre widowisko ze świetną ścieżką dźwiękową, cudownymi zdjęciami i rolami drugoplanowymi lepszymi od Goslinga.

Biografia mogła być nudna, ale nie jest. Świetnie zrealizowany film pod każdym względem. Reżyseria Chazella, zdjęcia Sandgrena, muzyka Hurwitza. Całkowicie pominięty przez Akademię.

Chazelle po raz kolejny tworzy film angażujący i refleksyjny. Jak zdążył nas już przyzwyczaić w poprzednich filmach dba o każdy, najmniejszy szczegół i wprowadza widza w stan melancholii. Pokazuje Armatronga jako zwykłego człowieka do czego przyczyniła się również naprawdę dobra rola Ryana. Znakomicie wypada także Clarke Foy. Wyprawy w przestrzeń kosmiczną podbudowywane świetnym soundtrackiem oraz znakomitą operatorką pobudzają wyobraźnię, że po sensie chce się więcej.

Fakt, że Amerykanie nawet we współczesnym filmie nie potrafili pokazać powrotu załogi z księżyca utwierdza mnie w przekonaniu, że nigdy tam nie byli.

Kurde, ale zarąbisty film. Polecam obejrzeć.

Piękne nadzwyczajne kinowe doznanie obcowania z rzeczami poza nasza rzeczywistość takie emocje pozostają po seansie filmu Chazellea który podszedł do tematu lotów kosmicznych z iście wirtuozerska precyzją.
Zaskakujące podejście do tematyki w sposób
Umiejętnie i konsekwentnie unikajacy
Schematów i patosu amerykanskich produkcji.
Dobra wyciszona kreacja Goslinga
Ach ten theremin Hurwitza!