Szanujemy Twoją prywatność i przetwarzamy dane osobowe zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych. Razem z naszymi partnerami wykorzystujemy też pliki "cookie".
Zamykając ten komunikat potwierdzasz, że zapoznałeś się z polityką prywatności i akceptujesz jej treść.
? 10.0 0.0 4
Oczekuje na przynajmniej 3 oceny krytyków
7.3
Pozytywnie oceniony przez użytkowników
  • Recenzje krytyków

    • Forma retro uwielbiana przez Jenkina ma tu jasne zastosowanie. Akcja filmu rozgrywa się w latach 70., a do rzeczywistości opowieści wkracza niczym burzliwy wiatr jeszcze odleglejsza przeszłość. Estetyka vintage staje się zasadą mimesis, która jednak daleka jest od realizmu, a znacznie bliższa oniryzmowi, stającym się medium obłędu.

      Więcej
    • Chociaż estetycznie hermetyczna architektura, kontynuująca tradycję kinowych depozytariuszy francuskiej nowej powieści, z pewnością odstraszy widzów odnajdujących się lepiej w identyfikacji z drugim człowiekiem niż z obślizgłym porostem, kawałkiem skały lub rozbitą szybą, całą resztę sprowokuje do głębokich refleksji.

      Więcej
    • Wszystkie one - oprócz czysto stylistycznej funkcji - wpisują dzieło w długą tradycję filmowych prób dezorientacji widza i odzwierciedlenia punktu widzenia podmiotu niestabilnego psychicznie.

      Więcej
    • Przy odrobinie dobrej woli Enys Men stanowi zarówno ucztę dla zmysłów, jak i przyczynek do refleksji nad samotnością, smutkiem i stratą. Takie wątki, chociaż subtelnie wyłożone, też znalazły się w niepokojącym i zarazem nastrojowym obrazie Jenkina, co poszerza chmurę tagów o kino psychologiczne. Jedno jest pewne: ten ekspresjonistyczny poemat filmowy to jedno z najlepszych i najbardziej oryginalnych dzieł, jakie wydało na świat brytyjskie kino.

      Więcej