O filmach dla sportu

Petryfikująca opowieść o konsekwentnym rozkładzie moralności, która za sprawą swej fabularnej niejednoznaczności, a także aktorskiej oraz technicznej maestrii zostanie zapamiętana jako dzieło absolutnie wyjątkowe.

Jeden wielki fabularny chaos, którego twórcy wyraźnie nie byli w stanie podjąć decyzji, o czym tak naprawdę chcą opowiedzieć. Przy tak imponującym filmowym dobrobycie, z jakim mamy aktualnie do czynienia w kinach i nie tylko, aż szkoda poświęcać na to czas, energię oraz pieniądze.

Rian Johnson stworzył film kompletny, który zachwyca każdym swoim elementem, zapewniając równocześnie wręcz wybitną rozrywkę. Marketingowy slogan nie kłamał - faktycznie jest to 'whodunnit like no one has ever dunnit'.

Pomimo bardzo mocnych kreacji aktorskich na pierwszym planie, a także początkowo dość angażującej intrygi, jako całość po prostu nie zachwyca. Wyraźnie czuć tu zmarnowany potencjał.

Rian Johnson stworzył film kompletny, który zachwyca każdym swoim elementem, zapewniając równocześnie wręcz wybitną rozrywkę. Marketingowy slogan nie kłamał - faktycznie jest to 'whodunnit like no one has ever dunnit'.

Przygnębiający portret rzeczywistości, w której króluje bezwzględny brak empatii, popychający do niewyobrażalnego okrucieństwa. Jedno wiem na pewno: film ten jeszcze długo będzie gościł w moich myślach.

Petryfikująca opowieść o konsekwentnym rozkładzie moralności, która za sprawą swej fabularnej niejednoznaczności, a także aktorskiej oraz technicznej maestrii zostanie zapamiętana jako dzieło absolutnie wyjątkowe.

Godne podziwu osiągnięcie, które w przystępny, w pewnym sensie rozrywkowy wręcz sposób opowiada skomplikowaną historię o człowieku i jego złożonej naturze. Jest to dzieło, które wrzyna się w umysł i nie daje o sobie zapomnieć.

Jedyne co z biegiem lat z tego wszystkiego zapamiętamy, to puste przedpremierowe krzykactwo reżysera, w którego zmianę na lepsze, tak jak w przypadku filmowych "bohaterów", zwyczajnie już nie wierzę.

Jeden wielki fabularny chaos, którego twórcy wyraźnie nie byli w stanie podjąć decyzji, o czym tak naprawdę chcą opowiedzieć. Przy tak imponującym filmowym dobrobycie, z jakim mamy aktualnie do czynienia w kinach i nie tylko, aż szkoda poświęcać na to czas, energię oraz pieniądze.

Biorąc pod uwagę, jak mnóstwo czarów nieustannie "lata" po ekranie, jest wręcz szokujące, jak bardzo "Czarownica 2" pozbawiona jest wszelkiej magii. Poza Angeliną nie ma tu dosłownie nic, co uzasadniałoby sens wydania pieniędzy na bilet do kina.

To bez wątpienia solidna próba stworzenia dynamicznego oraz wciągającego kina sensacyjnego. Szkoda tylko, że na próbie się skończyło...

Kontynuacja, której istnienie nie ma szczególnego sensu. Mimo to pewna część mnie chciałaby za kolejne 10 lat zobaczyć dopełnienie trylogii, aby raz jeszcze spojrzeć wstecz i pomyśleć, jak wiele się przez ten czas zmieniło.

Biorąc pod uwagę, jak mnóstwo czarów nieustannie "lata" po ekranie, jest wręcz szokujące, jak bardzo "Czarownica 2" pozbawiona jest wszelkiej magii. Poza Angeliną nie ma tu dosłownie nic, co uzasadniałoby sens wydania pieniędzy na bilet do kina.

Jeden wielki fabularny chaos, którego twórcy wyraźnie nie byli w stanie podjąć decyzji, o czym tak naprawdę chcą opowiedzieć. Przy tak imponującym filmowym dobrobycie, z jakim mamy aktualnie do czynienia w kinach i nie tylko, aż szkoda poświęcać na to czas, energię oraz pieniądze.

Pomimo iż "Mowa Ptaków" to dzieło, które ma w sobie elementy warte docenienia, skłamałbym pisząc, że całość przemówiła do mnie na jakiejkolwiek płaszczyźnie.