Netfliksowy "Król" to niewątpliwie przyjemne dla oka widowisko, które jednak nie ma w sobie na tyle angażujących elementów, aby okrzyknąć go mianem 'must-see'.

Ma wszystko, czego nie miała poprzednia produkcja firmowana nazwiskiem Davida Michôda. Król to utwór przemyślany, zwarty, a o jego sile stanowi i pierwszorzędna realizacja i doborowe aktorskie towarzystwo.

Chalamet, Pattinson i Mendelsohn robią dobrą robotę, ale nie czynią "Króla" projektem o królewskiej jakości.

Jeśli współpraca Michôda i Edgertona nadal ma zapewniać filmy na tak wysokim poziomie, to niech panowie biorą się do roboty i przygnębiają nas jeszcze bardziej.

W filmie "Król" nie znajdziecie skomplikowanych i rozległych batalistycznych scen, ani heroicznych bohaterów. Tylko brud i błoto. I świetnego, niejednoznacznego, tajemniczego króla.

Trwający przeszło dwie godziny "Król" to kawał solidnego filmu historycznego. Specjalnie podkreślam ten przymiotnik, bo do dzieła wybitnego trochę brakuje.

Nie spodoba się tym, którzy oczekują od filmu eksplozji, pościgów i wielkich zawirowań w fabule. Obraz przypadnie za to do gustu widom ceniącym sobie realistyczne odtworzenie epoki i historie z ludzkimi, dobrze wykreowanymi bohaterami. "Król" udowadnia, że Netflix potrafi zaoferować widzom porządnie wyprodukowany film historyczny, który niczym nie ustępuje tym kinowym.

Reżyserowi udało się tchnąć nową energię w znaną od setek lat opowieść o moralnych dylematach władcy oraz cenie, jaką płaci on za bycie panem życia i śmierci. "Król" to film ambitny, a zarazem rozrywkowy: pozbawiony męczących dłużyzn, zainscenizowany z rozmachem, zagrany i zrealizowany nowocześnie.

Choć na pewno miło się ogląda rywalizującego Chalameta i Pattinsona, to jednak gdyby ten film nie powstał, niczego byśmy nie stracili.

Zdecydowanie jeden z najlepszych filmów jakie powstały na zamówienie Netflixa. To ambitny projekt, który bez wątpienia się udał, a włodarze platformy streamingowej wreszcie dostali sztandarowe dzieło, którym mogą się chwalić wszem i wobec.

Twórcy popełnili wielki grzech powierzając tak zdolnym aktorom, tak nieprzemyślane role. Nieudany casting ponownie obnaża brak konsekwencji, który jest największą bolączką Króla.

Choć więc widowiska Davida Michôda nie można nazwać mianem epickiego, czy "królewskiego", bo znacznie bliżej mu do tego bardzo solidnego, ale zwykłego rzemiosła, to i tak nie zmienia to faktu, że posiada w sobie wielki dar do wiarygodnego przekonywania widza, którego pozazdrościłby mu niejeden monarcha.

Zainteresuje głównie oddanych fanów Chalameta i Pattisona. Zważywszy na ich ilość, Netflix będzie mógł mówić o sukcesie frekwencyjnym. Co do sukcesu artystycznego, w ostatecznym rozrachunku Król jest u mnie pod kreską.

Nie jest to zapychacz ramówki, jak większość filmów platformy, lecz pierwszorzędna produkcja, co widać zarówno w obsadzie pełnej gwiazd, jak i samej realizacji. Intrygująca fabuła, rozmach i świetnie oddane realia średniowiecza, to największe zalety Króla.

Jest na co czekać, choć mam cichą nadzieję, że film zostanie - tak jak w ubiegłym roku Roma wprowadzony do limitowanej dystrybucji kinowej. W tym przypadku wielki ekran jest niezaprzeczalnym atutem.

Udana próba przepisania zamierzchłej historii Henryka V na współczesny język, a zarazem solidny przykład filmu historycznego, z którego, jak doskonale wiemy z doświadczenia, nie należy czerpać pełnej wiedzy o przeszłości. Choć film Michôda warto połączyć z pogłębioną lekturą Wikipedii lub podręcznika do historii, to i tak jest on świetnym przykładem sprawnego, przejmującego i niezwykle filmowego opowiadania o czasach dawno minionych.

Skrajnie męskie kino.

Nie jest wielkim filmem i pewnie nie zapisze się na trwałe w klasyce kina szekspirowskiego, ale to wciąż co najmniej solidne widowisko. Michôd nie popełnił grzechów, które ciążyły Makbetowi Kurzela, nie zalał ekranu patosem, nie zgubił esencji dramatu pod estetyczną realizacją, w pełni wykorzystał potencjał znakomitej obsady. Efekt może nie sprawi, że pójdziecie za królem Henrykiem w ogień, ale na pewno warto poświęcić mu swój czas i uwagę.

Fenomenalnie napisany, genialnie zagrany i zrealizowany. Króla ogląda się z podziwem. Tym większym, że fabuła podana została w taki sposób, aby współczesny widz otrzymał rzecz, która go nie zniechęci swoją archaicznością.

Przyzwoite i dobrze nakręcone kino historyczne. Bardzo ładna sceneria oraz oddanie życia w średniowieczu i problemów z którym boryka się młody Król.

To taki film, który ogląda się bardzo płynnie i ze sporym zaangażowaniem, a jednak trudno określić go jako szczególnie dobry.

Cieszący oko, zrealizowany na wysokim estetycznie poziomie. I to tyle. Nie zapisuje się w pamięci na dłużej.

Gdyby scenariusz dorównał realizacji, pewno rzuciłbym Złoty Kaszel, a tak to sobie mogę tylko pokasłać trochę przed ekranem, bo smog.

Pod względem narracyjnym Michôd opowiada losy Henryka V w sposób pozbawiony werwy, bardzo długo budując portret psychologiczny swojego bohatera.

Jest trochę jak pączek pozbawiony nadzienia - niby cieszy oko, ale po wgryzieniu się w temat zionie pustką i gorzkim posmakiem niespełnionej obietnicy.