- Ostatnio dodana recenzja: 15 listopada 2019 (4 dni temu)
- Na Mediakrytyku od: 6 lutego 2017 (2 lata temu)
-
136recenzji
-
136ocen
-
95pozytywnych
-
41negatywnych
-
6.6średnia
-
70%pozytywnych
-
0.8odrębność
Ostatnio zrecenzowane
-
6.86.86.86.84
Jest trochę jak pączek pozbawiony nadzienia - niby cieszy oko, ale po wgryzieniu się w temat zionie pustką i gorzkim posmakiem niespełnionej obietnicy. -
8.28.28.28.29
To jest właśnie siła Bożego Ciała - wyważenie, uczciwość, nienachalność swojego przekazu, ale przede wszystkim brak protekcjonalności, bo Jan Komasa ani przez chwilę nie patrzy z góry na swoich pełnych ludzkich wad i odruchów bohaterów. -
8.38.38.68.68
Phoenix wspina się na wyżyny aktorstwa uzupełniając doskonałą grą te luki, które pozostawił reżyser oraz dwojąc się i trojąc starając się kreować obraz złożony, niejednoznaczny, w miejscach w których reżyser woli stawiać na dosłowność.
Najwyżej ocenione
-
8.28.28.18.110
To z jaką łatwością Chazelle łączy to co klasyczne z tym co współczesne jest w La La Land najpiękniejsze. -
7.77.77.37.310
Jest tak dobry, że w tym momencie z mojej perspektywy, w rankingu adaptacji komiksowych pierwszy jest Deadpool, a potem... długo długo nic. -
8.28.28.28.29
To jest właśnie siła Bożego Ciała - wyważenie, uczciwość, nienachalność swojego przekazu, ale przede wszystkim brak protekcjonalności, bo Jan Komasa ani przez chwilę nie patrzy z góry na swoich pełnych ludzkich wad i odruchów bohaterów.
Najniżej ocenione
-
4.44.43.93.92
Słowo "nudny" w przypadku tej produkcji, to nad wyraz delikatny i dyplomatyczny eufemizm...
Najbardziej odrębnie ocenione
-
5.95.94.94.93
Bensson stworzył piękną filmową błyskotkę, którą może i początkowo kuszeni mieniącymi się kolorami i przepychem kupimy, ale po seansie szybko odłożymy na zakurzoną półkę z podpisem: "do zapomnienia". -
6.86.86.86.84
Jest trochę jak pączek pozbawiony nadzienia - niby cieszy oko, ale po wgryzieniu się w temat zionie pustką i gorzkim posmakiem niespełnionej obietnicy.
-
6.56.56.06.04
Mimo kilku pozytywów, jest ostatecznie sporym zawodem, a jedyny brak oddechu jaki mogłem w jego przypadku odczuwać, to ten gdy zażenowany zbyt często chowałem głowę między rękami.