Sługi boże

Psychologia postaci leży i kwiczy, wiele scen spokojnie dałoby się wyciąć. Kantor Jan Rudzki jest absurdalnie demoniczny i w sumie niepotrzebny, zaś Ana raz kaleczy polski, by za chwilę całkiem sprawnie się nim posługiwać. Joanna w ogóle jest osobą z kosmosu, sztuczną i niezrozumiałą. W efekcie Sługi boże rozczarowują.

Nie licząc tych kilku pretensjonalnych scen i naciąganej końcówki, oglądało mi się to bardzo dobrze.

Przeciętny polski kryminał, który współczesnemu widzowi nie ma do zaoferowania nic.

Jest kilka elementów, które pozwalają przetrwać seans.

Mógł być przyzwoity, ale został bezwzględnie zaszlachtowany przez fatalny scenariusz.

Ogląda się nieźle, ale koniec końców jest raczej średnio.

Cierpią na dwubiegunową przypadłość wynikającą z kwestii merkantylnych, bo materiału zarejestrowano na trzy odcinki serialu i wycięto z nich pełny metraż.

Pomimo rozlicznych wad obraz Mariusza Gawrysia to całkiem przyzwoity kryminał, który powinien zadowolić widzów nastawionych na dobrą zabawę.

Nie wiadomo, co gorsze - fakt, iż ktoś zgodził się na wypuszczenie do kin filmu będącego koślawym skrótem serialu, czy niesłychana siermiężność, z jaką w "Sługach bożych" zostały napisane postacie i dialogi.

Gorąco wszystkich zachęcam do tego by wybrać się na film.

Scenariusz i reżyseria w filmie kuleją najbardziej.

Niestety coraz drastyczniejsze zwroty następują przy wyjaśnianiu kolejnych intryg, których nie musiałby rozwiązywać Mikael Blomkvist z serii "Millennium". Wystarczyłby Scooby-Doo i jego ekipa.

Miały szansę stać się przyzwoitym filmem, jednak twórcy nie docenili inteligencji swoich odbiorców.

Choć Sługom Bożym do kina artystycznego daleko, to również epitet "solidne" nie może tu występować w jednym zdaniu z wyrażeniem "kino gatunkowe".

"Sługi Boże" miały potencjał na bardzo intrygujące, trzymające w napięciu kino kryminalne, jednak całość jest mocno naciągana, nieprzekonująca, chociaż z ciekawymi postaciami, których chciałoby się bliżej poznać.

Reżyser umiejętnie podąża kolejnymi ulicami, by w jak najlepszym świetle oddać charakter miasta. Poza tym jednak film złożony jest zarówno z chaotycznych skrótowych scen, jak i rozwlekłych niepotrzebnych wątków fabularnych. Momentami zaskakuje, a jeszcze częściej jest nad wyraz przewidywalny.

Bawiłem się wyśmienicie.

Niestety, "Sługi boże" jako kino gatunkowe broni się dość słabo. Nie można zaprzeczyć, że film nie został nakręcony z chęcią zaangażowania widza i wywołania w nim entuzjazmu.

Niemal w każdym aspekcie kryminał nieudany.

Niestety zalety filmu są w mniejszości, przez co Sługi boże są kolejną zmarnowaną szansą na dobry kryminał.

Nie są wolne od scenariuszowych absurdów, potknięć oraz banalnych rozwiązań, lecz w tym szaleństwie widocznie jest metoda, bo film potrafi zainteresować i ogląda się go dość dobrze.

Dobrze zrealizowany kryminał. Stuprocentowe kino sensacyjne zanurzone po uszy w schematach, ale mające wiele smaczków cieszących polskiego widza.

To mógł być dobry film. Gdyby jakiś specjalista wziął scenariusz, powykreślał zagmatwaną intrygę i usunął niektóre wątki, upraszczając tym fabułę - byłoby lepiej.

Są znakomitą promocją Wrocławia i potwierdzeniem wielkiej klasy białostockiego aktora Adama Woronowicza.

Zgrabnie opakowany marketingowo produkt, który ma tylko jedną ambicję: dobrze się sprzedać. Wciąż mało w Polsce tak bezpretensjonalnego i uczciwego kina.

Fabuła ma tyle wolności, może biec w każdą stronę, więc w amoku też i tak robi, a sens zostaje w środku, stojąc w miejscu, będąc bardzo zdezorientowanym... jak i widz.

Znacznie więcej obiecuje, niż ostatecznie dostarcza.

Posiadają interesujący punkt wyjściowy, ciekawe postaci, a mimo to ociekają schematami, nieco niedorzecznymi rozwiązaniami, przez co początkowy zachwyt z czasem przemienia się w rozczarowanie.

Gdybyśmy oglądali pilot serialu, efekt byłby zachęcający. Niestety tak nie jest. Twórcy "Sług bożych", decydując się na taki, a nie inny kształt filmu, strzelili sobie w stopę. Widowni obiecano rasowy kryminał, a dostała tylko jego nieśmiałą namiastkę.

Niezbornie odtwarzający pewną klasyczną formułę, eksponujący powtarzane aż do zmęczenia motywy współczesnych kryminałów.

W "Sługach bożych" mamy wszystkie składowe ażeby z polskiej, ciut prowincjonalnej produkcji móc wyciągnąć historię na miarę odcinków "CSI". Niestety jako całość film Gawrysia nie odbiega daleko od pewnego serialu z księdzem pt. "Ojciec Mateusz". I tam i tu intryga pisana jakby patykiem po wodzie.

Fabuła jest dosyć złożona i wielowymiarowa, a całość niestety chaotyczna.

W "Sługach Bożych" Mariusza Gawrysia mamy elementy typowe dla sensacyjnego sztafażu. Jak w słynnej sentencji Hitchcocka zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie rośnie.

Nie marnują potencjału kryminału, jednak powielają schematy, w wyniku czego okazują się jedynie dobrą rozrywką, a nie thrillerem wbijającym w kinowy fotel.

Tak mocno reklamowany i dobrze zapowiadający się polski thriller kryminalny okazał się - jak dla mnie - mocno przeciętnym filmem.