- 67% pozytywnych
- 30 krytyków
- 60% pozytywnych
- 74 użytkowników
Historia Mariana, polonisty z liceum, który po wyrzuceniu z pracy musi ułożyć sobie życie, oraz jego kolegi - Ludwika, nauczyciela historii szukającego sposobu na funkcjonowanie w zawodzie.
- Aktorzy: Sebastian Fabijański, Eryk Kulm, Jaśmina Polak, Katarzyna Chojnacka, Sebastian Pawlak i 3 więcej
- Reżyser: Xawery Żuławski, Piotr Kielar
- Scenariusz: Andrzej Żuławski
- Premiera kinowa: 27 września 2019
- Premiera światowa: 1 sierpnia 2019
- Ostatnia aktywność: 17 maja
- Dodany: 2 sierpnia 2019
-
6.6Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
67%pozytywnych
-
30krytyków
-
30recenzji
-
21ocen
-
14pozytywnych
-
7negatywnych
-
-
5.9Negatywnie oceniony przez użytkowników
-
60%pozytywnych
-
74użytkowników
-
28recenzji
-
73oceny
-
44pozytywne
-
29negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
9
To przeżycie, które musi podzielić. Jednych odrzuci ze względu na bezsprzeczną hermetyczność, drugich - rzekome autofellatio względem zmarłego ojca. Ja uważam to za hołd, ani nie idealny, ani nie chybiony, ale nie jest to jedyny temat.
-
?
W "Mowie ptaków" Xawerego Żuławskiego, ojciec reżysera przemówił na nowo językiem przefiltrowanym przez wrażliwość syna. Efekt jest niezwykły.
-
8
Film wybitny, ale bardzo napastliwy. Był taki też w stosunku do mnie. Nie czułem się dobrze ze wszystkim, ale nigdy bym nie odmówił mu wartości, które widać na pierwszy rzut oka.
-
5
Szalony, dziki, nasycony anarchią i autoironią spektakl odreagowujący życiową paranoję z głupiejącą ojczyzną w tle.
-
8
Bo film Żuławskiego, przynajmniej dla mnie, to wołanie o pomoc. W czasach, które przestają wyglądać normalnie. Z nasilającymi się ruchami, które trudno przewidzieć.
-
7
Jest i proza, i poezja. Jest głośno i donośnie, ale bywa również cicho i melancholijnie. Jest i śmieszno, i straszno, kak tigra jebat. Oto Polska właśnie.
-
10
Xawery Żuławski zdecydował się złożyć ojcu najpiękniejszy hołd. Stworzył dzieło, które w kinematografii może zostać niedługo określone mianem manifestu. Manifestu, który przypadnie do gustu tylko nielicznym. Młody twórca bawi się kinem, a co za tym idzie również jego konwencją, stroni od klasycznego rozumienia X muzy na rzecz nowatorskich rozwiązań.
-
Recenzje użytkowników
-
8
Piękno i wstręt. Baśń i dokument. Opowieść o sztuce i dywagacja o społeczeństwie. A wszystko to o Polsce. I o Żuławskim. I o wszystkim. I o niczym. Moja bajka.
-
3
44 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych.Nie lubie Żuławskiego,może i jest to artyzm,po który ja nigdy nie sięgnę,ale no po prostu NIE!Nie nazwałbym tego nawet filmem,a raczej zlepkiem jakiś tam scen,które czasem się jakoś łączą,ale czy coś z Nich wynika?NOPE!NIC A NIC!To taki rzyg twórczy dla mnie.Film z cyklu,zrobię to co mi siedzi w głowie i elo!Wymęczył mnie seans,czekałem z każdą następną minutą na koniec tego horroru...1 za fabułę 10 za aktorstwo,oni robią całą robotę, wychodzi takie 3.5!
-
10
Ostatni raz takie uczucie miałam na „Parasite”. Przepiękne, eklektyczne i energetyczne rozliczenie z przeszłością, miłością, pasją i stratą. Dzieło, w którym się jest, a ono jest w Tobie po seansie.
To, co robi w głównej roli Fabijański, to jakiś kosmos. Jeden z najlepszych filmowych występów, jakie widziałam w 2019 – katharsis, szaleństwo, zabawa i pustka w jednym.
Wypłakałam hektolitry łez.
A jak nie płakałam, to się szczerze uśmiechałam.
Korzyński to bóg polskiej muzyki filmowej. -
3
Nie mogę zrugać tego filmu doszczętnie, bo jest w nim parę fajnych elementów. Ogólne artystyczne jechanie po bandzie jest nawet spoko, wątek nauczycielski czy końcówka także. Jednak ten film cierpi na brak reżyserii tego bardziej utalentowanego Żuławskiego. Odnoszę wrażenie, że Ksawery wrzuca do worka wszystkie pomysły jakie przyszły mu tylko do głowy. A w przeciwieństwie do reżyserii ojca, ten niewątpliwie lepiej panował nad scenariuszowymi puzzlami.
-
9
Największe szaleństwo roku ale całkowicie satysfakcjonujące! Kino prowokujące, niepokorne, odważne i pulsujące energią.
-
6
Gdyby nie pretensjonalny bełkot w pierwszych 20 minutach oraz ostatnich 30 minutach, byłbym pod ogromnym wrażeniem, że tak abstrakcyjny film mi się podobał.
-
3
Więc ja będę tym jednym krytycznym głosem. No niestety, doceniam pomysł, próbę oddania hołdu nie tylko Żuławskiemu, ale i generalnie polskiej kulturze, ale no niestety... nie. Ten film jest strasznie męczący. I nie, nie przekona mnie powiedzenie, że właśnie taki miał być. Jest wiele zamierzenie męczących filmów, które lubię - ten się do nich nie zalicza. Początkowa scena w klasie trąciła mocną groteską i budziła skojarzenia z "Ferdydurke" - szkoda, że film nie poszedł w tę stronę.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
3
44 Festiwal Polskich Filmów Fabularnych.Nie lubie Żuławskiego,może i jest to artyzm,po który ja nigdy nie sięgnę,ale no po prostu NIE!Nie nazwałbym tego nawet filmem,a raczej zlepkiem jakiś tam scen,które czasem się jakoś łączą,ale czy coś z Nich wynika?NOPE!NIC A NIC!To taki rzyg twórczy dla mnie.Film z cyklu,zrobię to co mi siedzi w głowie i elo!Wymęczył mnie seans,czekałem z każdą następną minutą na koniec tego horroru...1 za fabułę 10 za aktorstwo,oni robią całą robotę, wychodzi takie 3.5!
-
3
Bełkot, który udaje, że jest czymś więcej, odważny na pokaz. Szkoda, bo młody Żuławski ma ogromny potencjał, który pokazał chociażby w "Wojnie polsko-ruskiej".
-
10
Ostatni raz takie uczucie miałam na „Parasite”. Przepiękne, eklektyczne i energetyczne rozliczenie z przeszłością, miłością, pasją i stratą. Dzieło, w którym się jest, a ono jest w Tobie po seansie.
To, co robi w głównej roli Fabijański, to jakiś kosmos. Jeden z najlepszych filmowych występów, jakie widziałam w 2019 – katharsis, szaleństwo, zabawa i pustka w jednym.
Wypłakałam hektolitry łez.
A jak nie płakałam, to się szczerze uśmiechałam.
Korzyński to bóg polskiej muzyki filmowej. -
3
Więc ja będę tym jednym krytycznym głosem. No niestety, doceniam pomysł, próbę oddania hołdu nie tylko Żuławskiemu, ale i generalnie polskiej kulturze, ale no niestety... nie. Ten film jest strasznie męczący. I nie, nie przekona mnie powiedzenie, że właśnie taki miał być. Jest wiele zamierzenie męczących filmów, które lubię - ten się do nich nie zalicza. Początkowa scena w klasie trąciła mocną groteską i budziła skojarzenia z "Ferdydurke" - szkoda, że film nie poszedł w tę stronę.
