Box Office'owy Zawrót Głowy
Źródło-
98recenzji
-
98ocen
-
60pozytywnych
-
38negatywnych
-
6.6średnia
-
61%pozytywnych
-
0.7odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
5
Ciekawe będzie obserwowanie recepcji najnowszego dzieła brytyjskiego filmowca przez mainstreamową widownię - tę widownię, którą sam twórca słowami jednej z bohaterek swojego filmu jakoby prosi, żeby nie próbowała zrozumieć tego, czym jest Tenet, ale żeby to poczuła. Szkoda jednak, że Nolan nie zostawił w nim wiele tego, co naprawdę można byłoby poczuć.
-
5.8
Z pewnością ciekawy i potrzebny, a aktualność tematu działa tylko na jego korzyść, wzmacniając siłę oddziaływania. Z drugiej strony daje się wyczuć wysoki poziom ogólności i pewna toporność, powodowana przez ciągłość sportretowanych procesów, trwających przecież do teraz.
-
4.2
Epizod dziewiąty ani nie stał się odrodzeniem całej serii, ani nie przywrócił mi wiary w to, że nowym miotłom w LucasFilm chodzi o cokolwiek więcej, niż o kolejne opłaty licencyjne od producentów koszulek, kubków i płatków śniadaniowych.
-
7.5
Precyzyjna i przemyślana historia z fenomenalnie dobranym odtwórcą głównej roli, dostarczająca wrażeń intelektualnych, artystycznych i czysto rozrywkowych.
-
6.7
Czy klimat, niezła historia i bardzo wartościowa rola Nortona są warte tej podróży? Cóż, tylko jeśli nie przeszkadzają wam trzaski nieco wysłużonej płyty nagranej na nowo z delikatnie współczesnym sznytem.
Najwyżej ocenione
-
10
Czasem ciepła, a czasem zaskakująco mroczna opowieść o przyjaźni i rodzinie. Nie brakuje tu trudnych wyborów, niejednoznacznych motywacji i moralnych szarości.
-
9.2
Przeplatają się tu inspiracje filmowe i muzyczne, techniki animacyjne, lekka i całkowicie poważna tematyka. Historia, która zdawała się już nudzić i mogła na kilkanaście lat zostać zamknięta w przepastnych szufladach studia Sony, została przebudowana i zinterpretowana na nowo.
-
9.2
Finezja z jaką porusza się reżyser jest tak naturalna, że łatwo nie zauważyć dopracowania całego konceptu.
-
9.2
Wspaniały przykład syntezy kina artystycznego i rozrywkowego. Film kostiumowy i historyczny, choć niesamowicie współczesny w charakterze i wymowie.
-
9.2
Dostajemy wzruszający hymn, który poruszył mnie do granic wrażliwości, wywołał płacz, dreszcze oraz masę innych emocji. W końcu po to są filmy, prawda?
Najniżej ocenione
-
3.3
Idealnym podsumowaniem "Dziadka do orzechów" jest chyba to, że najlepszym elementem filmu jest muzyka. Tu jednak James Newton Howard miał ułatwione zadania, bo jego utwory uzupełniały jedynie ponadczasowe kompozycje Czajkowskiego. Najciekawszą sceną jest zaś sekwencja baletowa. Znów - hołdująca choreografii Lwa Iwanowa, uświadamiająca zarazem, jak niewiele wartościowej treści do znanego utworu dodaje film Lasse Hallstroema i Joe Johnsona.
-
3.3
Dobrze napisani bohaterowie ustępują tu miejsca paskudnym kliszom, z których z resztą poprzednik sam się naigrywał. Całość wypada bardzo topornie, a przede wszystkim pozbawiona jest właściwego dystansu i poczucia, że to wszystko tylko zabawa.
-
3.3
Kompilacja tego, co Bessonowi przychodzi najłatwiej - film akcji z kobietą w roli głównej, z niezłym punktem wyjścia, lekceważącą widza fabułą i powodującym lekki zawód zakończeniem.
-
3.3
Dosyć pospolity akcyjniak, na który nie warto iść do kina. Co prawda, można go puścić jako tło podczas grania w karty, bo w końcu to nadal historia o rewolucji z Robin Hoodem na czele. Jednak nie sądzę, żeby absorbował on bardziej niż muzyka z radia.
-
4.2
"Mogliśmy zadać ciekawsze pytania, nadać postaciom głębi i przedstawić racje wielu stron. Ale mogliśmy też tego nie robić" - zdają się mówić twórcy.
Odrębnie ocenione
-
9.2
Dostajemy wzruszający hymn, który poruszył mnie do granic wrażliwości, wywołał płacz, dreszcze oraz masę innych emocji. W końcu po to są filmy, prawda?
-
7.5
Reżyser amator, choć widać dużo niedociągnięć na czele z prowadzeniem mniej doświadczonych aktorów, czy słabo przedstawionym wątkiem rosyjskiego mafiosa, wychodzi obronną ręką. Jak na debiut, jest naprawdę nieźle. Kawulski miał szczęście, że pozyskał takich dobrych aktorów jak Lubos, Włosok, Popławska czy nawet Boberek i Chabior, którzy tworzą bardzo dobre kreacje i ciągną tę produkcję do góry.
-
10
Czasem ciepła, a czasem zaskakująco mroczna opowieść o przyjaźni i rodzinie. Nie brakuje tu trudnych wyborów, niejednoznacznych motywacji i moralnych szarości.
-
8.8
"Creed II" można czytać na dwojaki sposób. Sentymentalną podróż przez znane i ograne chwyty ponad 40-letniej serii można uznać za ogromną zaletę, jak i wadę. Jestem zdecydowanie w tej pierwszej grupie.
-
4.2
Dostajemy kolejną polską komedię romantyczną, z niezbyt wyrafinowanym humorem i aż do bólu przewidywalnym zakończeniem. Co prawda, nie jest to najniższa półka w polskich filmach, jednak Planeta Singli 2 nawet nie próbuję niczym zaskoczyć, a w pewnych momentach wręcz tylko żenuje. Szkoda, bo jestem pewien, że potencjał był i można było go wykorzystać dużo lepiej.
