John Wick 3

Świetne kino akcji, które stoi ponad innymi przedstawicielami gatunku i każdemu, kto jest w stanie wytrzymać potężnego, obezwładniającego wręcz kopa adrenaliny powinien przypaść do gustu.

Pomimo zarysowanych w tekście wad John Wick 3: Parabellum to doskonały film akcji, który zapewnia widzom emocje i adrenalinę w absurdalnych wręcz dawkach.

Znakomita bezkompromisowa rozrywka z dobrze wyważonym czarnym humorem i popkulturowym brokatem.

Nadal oryginalny majstersztyk na poziomie rozlewu krwi - chociaż z wielu ojców i matek.

W dobie mody na generyczne, klasyczne pod względem struktury i po prostu nudne superbohaterskie filmy akcji taka wciąż eskapistyczna, acz okraszona niepowtarzalną postacią wizualnej uciechy seria stanowi doskonałą i jakościową dlań alternatywę. Pomimo więc zgubnego wpływu scenariuszowej indolencji oraz pomniejszych, ale też znamiennych, bolączek technicznych pokroju zbytnio wyeksponowanego CGI, trzecia odsłona dostarcza prawdziwej, nieskalanej przyjemności widzialności.

Pierwszy "John Wick" mógł jeszcze zaskakiwać bezkompromisowością, drugi, mimo pewnej sztampy, oferował jeszcze więcej, natomiast trójka... Trójka w żadnym wypadku nie pozostaje w tyle.

Czy więc "John Wick 3" to najlepsza część trylogii? Chciałoby się rzec: I tak i nie. Film Chada Stahelskiego nie jest już bowiem jedynie czystym kinem zemsty, a bardziej morderczą walką o przeżycie, w której każdy chwyt jest dozwolony.

Trzecia odsłona Johna Wicka jest już daleka od swojego pierwowzoru, stając się pełnoprawnym, widowiskowym kinem akcji z przepięknymi i świetnie zrealizowanymi scenami akcji - czymś, co jest w tym gatunku szalenie istotne. Jednocześnie, niestety twórcy zdali się zapomnieć o tym, co sprawiło, że seria odniosła taki sukces - motyw brutalnej zemsty za coś nieoczywistego.

Nie chciałem, żeby powstał, a teraz mogę oglądać bez końca.

Kawał dobrej zabawy, coraz bardziej krwawej i miejscami przesadzonej.

Wszelkie drobne bolączki napotkane po drodze wynagradzane są absolutnie spektakularnymi sekwencjami wyczynowymi, z mistrzowską pracą kamery, montażem, grą świateł i poczuciem taktylności każdego ciosu czy kontaktu z inną kruchą materią. "John Wick 3" nigdy nie staje się męczący, nigdy nie przestaje zaskakiwać pomysłami na siebie, a na koniec będziecie się dziwić, że to już koniec i błagać o więcej.

O Matko Boska, jaki ten Wick jest niesamowity. Nie spodziewałem się, że jeszcze można coś wycisnąć z tej franczyzy, ale dopóki Reeves ma siły, moc i chęć, ten cykl będzie szalał oraz rozkręcał się. Nie wiem, co jeszcze można wymyślić, lecz chcę nową część już zobaczyć. O takim kinie akcji marzyłem.

To przepięknie brutalny list miłosny napisany przez kaskaderów do kaskaderów oraz wszystkich wielbicieli czytelnej, przemyślanej ekranowej rozwałki.

Kawał świetnej rozrywki i z niecierpliwością oczekuję kolejnego rozdziału opowieści o Johnie Wicku.

Historia, która rozpoczęła się jako dość kameralne kino zemsty, rozrosła się do przegiętego formatu, bombardującego coraz bardziej wymyślnymi scenami mordobicia. Trzecia część nikogo nie oszczędza!

To moja osobista filmowa topka tej dekady. Półfantastyczny development postaci, baletmistrzostwo w opanowaniu ostrych przedmiotów, dramat i rozterki naszego bohatera, konie, artystyczne rosyjskie akcenty - Parabellum dostarcza wszystkiego, czego można oczekiwać od swojego gatunku.

Pulpowa przesada z drugiej części, automatycznie czyniąca ją ciekawszą i lepszą od jedynki, została tu podkręcona na maksa. Z jednej strony przyniosło to trochę naprawdę kreatywnych scen akcji oraz pięknie czarny, a czasem już wręcz absurdalny, humor. Z drugiej zaś nawał mordobić sprawia, że film niemal zamienia się w grę komputerową.

Ta seria powinna być złotym standardem współczesnego kina kopano-strzelanego.

Kawał solidnej rozrywki atrakcyjnej w szczególności dla kogoś, kto został uformowany przez VHS.

Ciężko mi sobie wyobrazić, aby w tym roku cokolwiek mogło zdeklasować Johna Wicka 3 w kategorii kina czysto rozrywkowego. Jak dla mnie, ta seria może sobie trwać i trwać, podobnie jak Bond czy Mission Impossible.

Mimo tych ogromnych problemów jest jednak dalej znakomitym filmem rozrywkowym. Po prostu mocno niedopracowanym. Przez 2/3 filmu można mieć wrażenie, że będzie to film akcji, który skończy wszystkie filmy akcji. Jest naprawdę tak dobrze! Szkoda, że nie starczyło tutaj paliwa na cały film.

Mimo drobnych wad John Wick 3 bardzo mi się podobał i bawiłam się świetnie. Nie tylko dzięki porządnie zrobionej nawalance, bo, szczerze mówiąc, do mnie bardziej przemówił klimat i estetyka filmu. Zwłaszcza, że to wszystko tak dobrze ze sobą współgra.

To jeden z tych filmów, gdzie prawdziwi bohaterowie kryją się na dalszych pozycjach listy płac - wszyscy technicy, trenerzy, oświetleniowcy, scenografowie, zdjęciowcy i gromada przedstawicieli innych specjalności filmowych pracuje na to, by widz nie miał okazji choć na trzy minuty opuścić sali, by pobiec do toalety.

Godna kontynuacja drugiej części serii.

Jestem śmiało przekonany, że John Wick będzie w stanie pociągnąć jeszcze przez długi czas. Mam wrażenie, że prędzej skończą się rzezimieszki na całym świecie niż Keanu przestanie mieć ubaw z tej roli.

Choć zwykle kręciłem nosem gdy słyszałem o Johnie Wicku, to tym razem i mnie udało mu się ustrzelić.

Po raz trzeci John Wick udowodnił, że konwencję kina klasy B można opakować w hollywoodzkim stylu i wysłać na eksport do wszystkich tych, którzy spragnieni są zupełnie bezrefleksyjnego kina akcji na więcej niż przyzwoitym poziomie. Szkoda jedynie wciąż karykaturalnej, drepczącej bez celu w kółko fabuły. Tempo filmu jest natomiast obłędne, widowiskowość wręcz nieprzyzwoita, brutalizacja bezustanna.

To, mam nadzieję, chwilowy spadek formy. Dla mnie nadal pierwsze dwie części pozostają poza konkurencją. Tym niemniej jednak życzę każdej serii tak, mimo wszystko, udanej trzeciej odsłony, bo to nadal znakomite i kapitalnie sfilmowane kino.

To nie tylko najlepsza część serii, ale również ścisła czołówka najlepszych akcyjniaków w historii kina.

Nie ma co ukrywać, to nie jest raczej ostatnie słowo Johna i pewnie będziemy go widywać tak często, jak ekipę Szybkich i wściekłych. Jeśli twórcy nie obniżą poziomu, to zawsze będę witać Wicka z otwartymi ramionami. John Wick 3 bowiem to świetna zabawa w klimacie starych filmów akcji.

To dopieszczone kadry, kolor i światło okiełznane przez operatora Dana Laustena. Autor zdjęć zrobił z obrazem to, co specjaliści od choreografii z walkami. Poskromił obraz i kino akcji już dawno nie wyglądało tak dobrze.

Chad Stahelski stworzył arcydziełko kina akcji. Trylogia o Johnie Wicku, nazwanym przez rosyjskich mocodawców Babą Jagą, z każdą częścią jest lepsza, co jest fenomenem również w tak specyficznym gatunku kina jak action movie.

Seria o Johnie Wicku ma w sobie coś paradoksalnego. W snutej w niej historii jest więcej z kolorowej bajki niż z twardego kina akcji, ale przy tym jej najmocniejszym punktem są bezsprzecznie wyjątkowo realistyczne i krwawe sceny walk. Tak jakby scenariusz pisała dziesięcioletnia, rozkochana w małych pieskach córka reżysera, a on sam tylko dodał od siebie nieco przemocy. W "Johnie Wicku 3" ten rozdźwięk jest jeszcze większy, co wcale nie jest wadą.

Absolutne wizualne mistrzostwo świata i dobre aktorstwo ratują naciąganą fabułę.

Powstała kontynuacja, która w najgorszym razie jest równie dobra, jak poprzednie odsłony.

Trzecia część serii wydaje mi się najsłabsza ze wszystkich do tej pory wypuszczonych, niemniej to doskonałe widowisko. Ogólnie znakomite wrażenie rozbijają się o brak większego zaskoczenia zarówno historią i przede wszystkim formą. Niemniej, to znakomity film, na który bardzo, bardzo, bardzo warto przejść się do kina.

Z jednej strony, oglądając film "John Wick 3" cieszymy się, że nasz protagonista nie stał się superbohaterem, na wzór tego w którą stronę poszła inna seria akcji - "Szybcy i wściekli". Z drugiej strony, ewidentnie twórcy doszli do ściany i wychodząc z kina wcale nie mamy ochoty na więcej, nie oczekujemy rychłej premiery czwartej części. Wolimy złapać chwilę oddechu po "trójce" i zostawić Johna Wicka w spokoju.

Powiedzieć, że John Wick zachwyca na poziomie choreografii walk, to nie powiedzieć nic. Spece od realizacji i sam będący w znakomitej formie Reeves wznoszą się na wyżyny.

Każdy, kto oglądał wcześniejsze części, wie, czego można się spodziewać po tej. Akcji, wybuchów, śmigających pocisków, psów. To produkcja, przy której nie grozi wam nuda.

Lubię ten świat. Za stare, ośmiobitowe komputery używane przez zabójców, za ich kodeks honorowy, za pomysł na to, co dzieje się na ekranie. Jestem przekonany, że za kilkanaście lat to będzie film kultowy.