-
238recenzji
-
237ocen
-
157pozytywnych
-
80negatywnych
-
6.5średnia
-
66%pozytywnych
-
1.0odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
5.3
"Shrieker Island" daleko do udanego filmu, trudno sobie nawet wyobrazić, że do finału mógłby dotrwać ktokolwiek, kto nie jest oddanym fanem serii, ale przynajmniej da się wyczuć chęć stworzenia czegoś innego. Po pilotażowym odcinku serial z Baconem przepadł, więc o ile nie znajdzie się ktoś, kto zechce zrebootować "Wstrząsy" z przynajmniej podwojonym budżetem, prawdopodobnie niczego lepszego już nie ujrzymy.
-
1.7
W "Hubie ratuje Halloween" nie ma nawet jednej śmiesznej sceny, nie ma nawet "czerstwego" humoru, który bawiłby w nieśmieszny sposób w stylu "Dracula - Wampiry bez zębów" Mela Brooksa. Jedyne, co jest tutaj naprawdę przerażające to przytłaczająca nuda.
-
8.1
Czterdzieści lat po premierze "Terror w pociągu" jest horrorem zapomnianym, nigdy nie doczekał się sequela czy remake'u i najczęściej bywa postrzegany jako jeden z pierwszych produktów gwałtownie przybierającego na popularności w latach 80. slasheru, ale to znacznie ciekawszy film, podobnie jak od szukania piłeczki pod kubkiem bardziej interesujące jest to, jak zręczne palce "magika" zmuszają nas do przyjęcia jego perspektywy. Po latach warto wrócić do tej historii.
-
6.5
O ile nie razi was widok taniego filmu klasy B, "Halloween Party" może okazać się jednym z tych maleńkich skarbów, o których niewielu słyszało, a który reprezentuje satysfakcjonującą odskocznię od mainstreamu. Jay Dahl poszedł pod prąd i zdołał nakręcić solidny straszak - oby nie przemknął niezauważony przynajmniej przez producentów pokroju Jasona Bluma i oby kolejny projekt tego młodego reżysera pozwolił mu w pełni rozwinąć skrzydła.
-
8.9
Przy pierwszym spotkaniu może wydawać się, że to seria wtórna i zmierzająca w oczywistym kierunku, ale im dalej, tym coraz więcej pojawia się zakrętów, niespotykanych rozwiązań i wyjątkowych choreografii pojedynków z udziałem całych armii przeciwników. To nie tylko najoryginalniejsze anime minionego sezonu, ale także jedno z najoryginalniejszych ostatnich lat.
Najwyżej ocenione
-
10
Skromny i poruszający dramat, który ma równie dużo do powiedzenia o jednej z najsilniej zakorzenionych w popkulturze postaci, jak i o samych widzach.
-
9.9
Eggers ożywił jednak to, co mogło wyglądać na papierze na przewidywalne w zaskakujący i podatny na mnogie interpretacje sposób. Jeżeli nie będziecie usilnie szukać tej jedynej właściwej, a w dodatku studium obłędu to temat, którym potrafi was zafascynować, "Lighthouse" pochłonie was bez reszty.
-
9.8
Po dwóch filmach, w których Bong obrazował walkę klas w odrealniony sposób, tym razem sięgnął po historię bardzo przyziemną, a w związku z tym również silniej przemawiającą do widzów i prowokującą do refleksji. Nie zapomniał jednocześnie o immanentnym składniku swojej twórczości, czyli balansowaniu na cienkiej granicy pomiędzy kinem artystycznym a rozrywkowym, co najdoskonalej unaocznia się w spektakularnym finale.
-
9.8
To klasyczny slasher, w którym napięcie i atmosfera mają nadrzędne znaczenie i przewrotnie ta archaiczna formuła w czasach, gdy niewielu po nią sięga jest powiewem świeżości. Widzieliśmy już zaktualizowane oblicza Michaela Myers - to po prostu nie działa, a teraz król wreszcie wrócił na tron.
-
9.6
Jest znakomitą wizją jednego z najciekawszych umysłów dzisiejszego kina grozy, który już pracuje nad nowymi projektami.
Najniżej ocenione
-
0.8
Za każdym razem dam się na to złapać. Stallone, Schwarzenegger, Van Damme - nie potrafię przejść obojętnie obok tych nazwisk i dzielnie współdzielę z dawnymi bohaterami ciężkie brzemię aktorskiej jesieni. Jeżeli macie podobną słabość, moja słowa i tak nie mają większego znaczenia, jeżeli szukacie prostego filmu nadającego się na relaks po ciężkim dniu w pracy albo na imprezę z przyjaciółmi, "Backtrace" nie jest dobrym wyborem.
-
1.5
Za "Wyspą fantazji" kryje się bardzo pesymistyczny przekaz - okazuje się, że ludzie są nudni i przewidywalni, a nasze najgłębiej skrywane fantazje to zbiór schematów i oczekiwań wtłoczonych w bezrefleksyjne ofiary kapitalizmu. A może wcale tacy nie jesteśmy, tylko taką fantazję ma reżyser tego do bólu wtórnego "horroru"?
-
1.6
Jeżeli potraktować "Czarny Mercedes" jak wymyślony zupełnie na serio kryminał, to ocena może być tylko bardzo niska, ale jeżeli lubicie "The Room" i kicz podobnego pokroju, może być wręcz przeciwnie - będziecie bawić się doskonale.
-
1.7
Paul Hyett przekonuje, że najgorszym, co spotkało jedną z jego bohaterek było rozerwanie ciała i duszy oraz porzucenie tej drugiej na wieczną tułaczkę. Jak na ironię dokładnie to samo uczynił ze swoim najnowszym obrazem i takie same tortury zadaje widzom.
-
1.7
W "Hubie ratuje Halloween" nie ma nawet jednej śmiesznej sceny, nie ma nawet "czerstwego" humoru, który bawiłby w nieśmieszny sposób w stylu "Dracula - Wampiry bez zębów" Mela Brooksa. Jedyne, co jest tutaj naprawdę przerażające to przytłaczająca nuda.
Odrębnie ocenione
-
1.8
Nie będę owijać w bawełnę, ten seans był katorgą. Subbotko wybrał doskonały tytuł dla swojego debiutu, bo z każdym kolejnym kwadransem coraz bardziej chciałem wydrapać sobie dziurę w głowie i uwolnić się od mąk oglądania tej topornej, siłowo udziwnionej wizji, która prawdopodobnie miała być sztuką dla sztuki.
-
9.8
To klasyczny slasher, w którym napięcie i atmosfera mają nadrzędne znaczenie i przewrotnie ta archaiczna formuła w czasach, gdy niewielu po nią sięga jest powiewem świeżości. Widzieliśmy już zaktualizowane oblicza Michaela Myers - to po prostu nie działa, a teraz król wreszcie wrócił na tron.
-
7.8
Trzeba wypełnić wiele warunków, żeby seans "Jay and Silent Bob Reboot" mógł okazać się satysfakcjonujący. Trzeba znać szereg wcześniejszych filmów, trzeba po tych wszystkich latach nadal je lubić, trzeba lubić wulgarne żarty o penisach i marihuanie, trzeba uwielbiać popkulturę i znać ją na wylot. Jeżeli załapujecie się do tej maleńkiej grupki osób, nie będziecie rozczarowani.
-
2.6
Istniało podejrzenie, że to wszystko przez brak wystarczających środków finansowych. Wielu powtarzało: "Gdybyśmy mieli odpowiedni budżet, stworzylibyśmy wielkie kino", ale już wiemy, że to nie to. Dwadzieścia siedem milionów na koncie w niczym nie pomogło, starczyło tego na zaledwie dwa duże wybuchy, trochę jak w fikcyjnym filmie "Klęska", gdzie drugim reżyserem był Adaś Miauczyński.
-
3.9
"Ułaskawienie" niewątpliwie było potrzebne Kolskiemu, znacznie mniej potrzebne jest natomiast widzom, którzy będą potrzebować ogromnych pokładów empatii, aby odnaleźć w tej fatalnie napisanej, nierzeczywistej i niepoprawnie romantycznej historii jakąkolwiek wartość.
