Serwis w nowej odsłonie. Największa aktualizacja w historii serwisu. Sprawdź
Szanujemy Twoją prywatność i przetwarzamy dane osobowe zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych.
Razem z naszymi partnerami wykorzystujemy też pliki "cookie".
Zamykając ten komunikat potwierdzasz, że zapoznałeś się z polityką prywatności i akceptujesz jej treść.
-
Męczące doświadczenie, które dość mnie uderzyło, ale warto było. Świetnie zrealizowane i zagrane.
-
83 lipca 2022
- 1
-
-
(6.4) Moja babcia trzymała dla mnie słodycze w pufie. Geniuszu nie stwierdzono, dość nudny seans, ale momenty są. I po co ta muzyka z "Pogardy", ja się pytam.
-
NH21. Gryzie mi się tu kilka rzeczy. Niby dosadnie i niespiesznie, ale mam wrażenie, że jest to pewien rodzaj ars gratia artis wg Noe. Choć reżyser z czułością i empatią podchodzi do swoich bohaterów i nawet zabieg formalny ma swoje uzasadnienie i płynące z tego korzyści, to wydaje mi się, że zbyt dużo rzeczy próbuje tu Noe upchnąć. Z całą pewnością to mógłby być krótszy film, bo każdą scenę da się odczuć, a nie potrzeba do tego większej liczby sekund. Koniec końców smutne to dzieło.
