To idealny przykład horroru umiejscowionego w zwykłej codzienności, który nie ustrzegł się nieścisłości logicznych.

Nie wykluczam, że "To my" zobaczę jeszcze raz i to niedługo. Być może wchodząc na salę kinową z innym nastawieniem dam się przekonać Peele'owi, ale będąc z Wami zupełnie szczerym, wcale nie mam takiego przeczucia.

Wielowątkowa historia oferująca bardzo wiele fanom gatunku. Jestem przekonany, iż Peele niebawem znów zaskoczy nas czymś równie mocnym.

Jordan Peele przejdzie do historii kina, jako komik, który zmienił rynek horrorów. Na każdy kolejny film tego Pana będę oczekiwał, odliczając dni do premiery.

Bardzo ciekawe kino. Twórca wymyka się schematom, pozwala sobie na trochę moralizatorstwa, czym na szczęście nie kanibalizuje dobrego pomysłu.

Nie można streścić "To my" w jednym zdaniu, bo to tak, jakby ktoś pytał o streszczenie psychologii czy filozofii.

Jak dla mnie, "To my" najlepiej działają jako komedia. Poza tym jest tu bardzo wiele pomysłów, które w ogóle nie przypadły mi do gustu. Niemniej film jako całość jest w stanie się jako tako obronić, między innymi dzięki dobremu początkowi i zdjęciom. Film świetny jest także aktorsko, szczególnie ze strony Lupity Nyong'o i Elizabeth Moss.

Mimo wszystko, nie pieję z zachwytu nad filmem. Wolę bardziej nastrojowe opowieści grozy, ale jeśli miałabym melodię na coś z większym przytupem to poleciłabym samej sobie, właśnie "To my".

Peele'owi trzeba oddać jedno - potrafi zarówno bawić, uczyć, jak i straszyć, a w dodatku zamknąć to wszystko w jednej, sprawnie poprowadzonej historii.

Choć "To my" ma wciąż w sobie wiele elementów, które sprawdziły się w "Uciekaj", tak stanowi jednocześnie rozwinięcie stylu autora. I choć film nie uderzył we mnie tak mocno jak jego pierwsze dzieło, tak mamy do czynienia z naprawdę dobrym kinem.

Naprawdę ciekawy seans, tyle tylko, że mogło być czymś zdecydowanie więcej.

Momenty efektywnej grozy, piękna stylistyka i design sił zła, nieprawdopodobnie szeroka warstwa symboliczna, duża ilość kulturowych nawiązań i bardzo subtelna dawka humoru, a to wszystko całkowicie kontrolowane i pełni świadome. W ten sposób Peele nakręcił film, który na pewno trafi do listy najlepszych produkcji 2019 roku i najpewniej będzie bardzo wysoko.

Bardzo dobry film ze spapranym, niestety, zakończeniem.

Druga część filmu przynosi kilka absurdalnych teorii i luk fabularnych, które mnie zepsuły zabawę. Zupełnie jakby Jordanowi Peele zabrakło czasu na wymyślenie sensownego zakończenia, skutkiem czego pozostawił to napisane w ciągu piętnastu minut na kolanie.

To My jest filmem trudnym do ocenienia. To dziwaczne połączenie wyświechtanych, ale świetnie wykorzystanych archetypów kina grozy ze społecznym komentarzem o wyjątkowo płytkiej treści. Świetne aktorstwo kontrastuje z historią, która nawet po powierzchownej analizie ujawnia liczne luki w logice.

Stał się obowiązkowym punktem na mapie każdego kinomana i zapoczątkował wiele interesujących dyskusji na temat zawartej w nim symboliki. Dla wszystkich innych może być to jednak po prostu dobry, rozrywkowy film, służący równocześnie jako nienachalny komentarz społeczny.

Czekam, aż będzie mi dane zobaczyć go drugi raz!

Zawieszając świat przedstawiony "To my" między śmiesznością i grozą oraz powagą i żartem, Peele wskazuje palcem amerykańskie społeczeństwo. Po raz kolejny wykorzystuje on horror, by zwrócić uwagę na bratobójczą walkę, która na dobre rozgościła się w Stanach Zjednoczonych. Gdy ludzie bez języka odzyskają głos, zaczną krzyczeć.

Jest jeszcze lepszy niż debiut tego scenarzysty i reżysera. Wizyta w kinie obowiązkowa!

Pomijając zachwyty krytyków i szukanie drugiego dna, to najważniejszym aspektem tego filmu jest zabawa. Dawno w kinie tak dobrze się nie bawiłem jak na tym filmie.

Chociaż w tej recenzji często pojawia się porównanie "To my!" do "Uciekaj!" należy brać pod uwagę, że obie produkcje są zupełnie różne, inaczej poprowadzone i dotykają całkiem odmiennych problematyk. Jeśli liczycie na typowy slasher lub naiwną historyjkę o duchach, szczerze się rozczarujecie. Jeśli jednak lubicie żonglowanie gatunkami i inteligentną grę z widzem, koniecznie wybierzcie się do kina.

Szalony, zaskakujący oraz inteligentnie dowcipny film!

Intrygująca, wciągająca rzecz, która nie tylko potrafi porządnie nas wystraszyć, co przede wszystkim - skłonić do myślenia.

Po obejrzeniu filmu "To my" muszę przyznać, że Jordan Peele jest jednym z wprawniejszych architektów grozy we współczesnym kinie. Po mistrzowsku buduje narracyjną konstrukcję dla przejażdżki upiornym rollercoasterem, jaką zamierza zgotować widzom.

Spełnia się jako rewelacyjnie skonstruowany i niedający o sobie zapomnieć film grozy, rozkładająca na łopatki czarna komedia, gratka dla badaczy popkulturowych tropów oraz barometr nastrojów społecznych epoki Trumpa.

Nawet jeśli więc pojawiają się tutaj pewne niedociągnięcia, to i tak "To my" w dalszym ciągu może się poszczycić bardzo dobrym i zaskakującym scenariuszem, który jest nie tylko pełen niespodziewanych zwrotów akcji, ale i próby podjęcia przez reżysera aktualnych ważnych tematów społecznych. Nie jest to jednak film dla każdego bo bywa on trudny, dziwaczny, a żeby go w pełni zrozumieć nie wystarczy jeden seans.

Amatorów bezmyślnego rozlewu krwi w typie "Piły" ten film raczej nie usatysfakcjonuje. Kto jednak lubi kino rozrywkowe z ambicjami, które wpuszcza dużo świeżego powietrza w ograne schematy, powinien bezzwłocznie wybrać się do kina.

Całość otoczona została czarnym humorem, który zmusza widza do innego spojrzenia na gatunek horroru - redefiniuje go, przez co produkcja stanowi niezwykły powiew świeżości na tle wielokrotnie powtarzanych schematów w tego rodzaju filmach.

Czuję, że przyszłe produkcje Jordana Peele'a wspinać się będą teraz na szczyty list moich najbardziej wyczekiwanych produkcji. Oba jego horrory straszą i bawią, a przy okazji mają coś do powiedzenia - i wszystko to wychodzi zupełnie naturalnie, nic na siłę.

Peele jest monstrualnie inteligentnym twórcą, który potrafił te wszystkie niedoskonałości obrócić w walory. Wszelkie niedociągnięcia załatał świadomą pulpowością, polityczną doraźnością i społeczną gorączką serwowanej historii, pod którymi pulsuje nieujarzmione kłębowisko idei, myśli i niepokojów.

Horror "Uciekaj!" sprzed dwóch lat był czymś więcej niż tylko filmem. Był wydarzeniem, fenomenem kulturowym. Po takim debiucie trudno zaproponować coś równie spektakularnego. Ale Jordan Peele w "To my" zdaje test drugiego filmu z nawiązką.

To my to film, którzy dużo kombinuje, czasami zestawienie są zbyt pstrokate i trochę efekciarskie, nieznajdujące uzasadnienia w narracji. Jednak jest to dzieło z wieloma ambicjami, które się urzeczywistniają. Reżyser wypełnia maksymalnie obraz z doskonale nastrojonym instrumentem znając różne akordy uczuć.

Hipnotyzujący mariaż ambitnego kina autorskiego i horrorowej pulpy.

Te horrory z przesłaniem stają się wizytówką Jordana Peele. Twórca ten musi jednak nauczyć się, że zdecydowanie lepiej jest zostawić niektóre zagadki bez rozwiązania, bo w "To my" swoimi teoriami pewnie popsuł seans niejednej osobie. Jednak na koniec film ten należy pochwalić - za świeżość, za genialne aktorstwo, za powalająco dobrą muzykę i własny styl, który odnosi się do uznanych klasyków, ale niczego nie kopiuje.

Krótko mówiąc - choć "To my" jest bardzo solidnym przykładem kina grozy, to jednak trudno go zaliczyć do tych produkcji, które widza potrafiły najbardziej przerazić. Ale trudno uznać to za istotną wadę filmu, w którym znakomicie gra wiele różnych elementów.

Bardzo dobrze skrojone kino - może nawet zbyt dobrze. Jedyny niedosyt, jaki czuję po seansie "To my", wiąże się bowiem z przywiązaniem reżysera-scenarzysty do przyczynowo-skutkowej logiki widowiska. Wkładając wszystkie klocki w ich właściwe miejsca i racjonalizując niewytłumaczalne na pierwszy rzut oka zło, Peele marnuje szansę na stworzenie prawdziwie koszmarnego świata, któremu rzeczywiście brakowałoby piątej klepki i który mógłby śnić nam się po nocach.

Jest zatem najnowszy tytuł Jordana Peele'a nie tylko inteligentną rozrywką, ale także komentarzem do skomplikowanej postnowoczesności.

Jest znakomitym materiałem do refleksji po wyjściu z kina, który dostarcza wiele radości z odkrywania wskazówek, ukrytych tropów, a także intertekstualnych nawiązań. Peele wypełnia film licznymi popkulturowymi obniesieniami, a mimo to udaje mu się nie skręcić w stronę popkulturowej papki.

Jordan Peele zrobił wszystko, żeby swoim drugim filmem całkowicie podbić moje serce.

Skoro horror z tego nienajlepszy, a warstwa socjologiczna nie prowokuje do głębszych rozważań, to czy jest coś, co broni To my? Ależ oczywiście. Wszyscy aktorzy dają radę, przy czym Lupita Nyong'o jest absolutnie fenomenalna.